Οι ρουμάνες σκλάβες της Σικελίας

Την πρώτη φορά το απαίτησε ο σύζυγός της. Οταν εκείνη αρνήθηκε, τη γρονθοκόπησε, λέγοντάς της ότι θα πρέπει να δεχθεί όλα όσα ζητάει το αφεντικό τους. Και έτσι, την επομένη, η Νικολέτα Μπόλος από τη Ρουμανία αναγκάστηκε να «κοιμηθεί» με τον εργοδότη της, έναν μεγαλοκτηματία από την επαρχία Ραγκούζα της Σικελίας, την τρίτη μεγαλύτερη παραγωγό περιφέρεια οπωροκηπευτικών σε ολόκληρη την Ευρώπη.

Το πρώτο βράδυ η Ρουμάνα, μητέρα δύο παιδιών τότε και τεσσάρων σήμερα, βιάστηκε με ένα πιστόλι στον κρόταφό της. Τα επόμενα, ωστόσο, πολλά, πάρα πολλά βράδια, επί σχεδόν τρία χρόνια, υπέμενε παθητικά τις διεστραμμένες ορέξεις του εργοδότη και κατά συρροή βιαστή της, γνωρίζοντας πως διαφορετικά θα έχανε τη δουλειά της, αν όχι και τη ζωή της.

«Οταν έφτασα εδώ, νόμιζα πως ήρθα για μια σκληρή αλλά αξιοπρεπή δουλειά σε μια άλλη ευρωπαϊκή χώρα, αλλά καταλήξαμε σκλάβες» λέει η Νικολέτα στον βρετανικό «Observer». Την ίδια ώρα, η ιταλική Αστυνομία κάνει λόγο για έως και 7.500 γυναίκες, στην πλειονότητά τους από τη Ρουμανία, που ζουν και εργάζονται στη Ραγκούζα σε συνθήκες σύγχρονης δουλείας, με χαμηλά μεροκάματα, η καταβολή των οποίων είναι κάθε άλλο παρά δεδομένη, με εξοντωτική καθημερινά εργασία, με διαρκείς απειλές, δίχως φυσικά ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και διαμένοντας σε τρώγλες μαζί με τα παιδιά τους. Και σύμφωνα με εκτιμήσεις της Proxyma Association, μιας οργάνωσης προάσπισης των δικαιωμάτων των μεταναστών, περισσότερες από τις μισές Ρουμάνες της Σικελίας βιάζονται συστηματικά από τους εργοδότες τους αλλά και τους φίλους αυτών.

«Αυτές οι γυναίκες εργάζονται ως σκλάβες στα χωράφια και γνωρίζουμε ότι εκβιάζονται για να ενδώσουν στις σεξουαλικές ορέξεις των γαιοκτημόνων. Δεν είναι εύκολο να ερευνήσουμε ή να σταματήσουμε αυτό που συμβαίνει, καθώς οι γυναίκες συνήθως είναι ιδιαίτερα φοβισμένες ώστε να μιλήσουν για την κατάστασή τους» δήλωσε από την πλευρά του ένας διοικητής των καραμπινιέρων της Ραγκούζα, επισημαίνοντας πως η επαρχία του αποτελεί το κέντρο εκμετάλλευσης ανθρώπων σε ολόκληρη τη Σικελία. Αλλά αυτό που φοβούνται περισσότερο οι Ρουμάνες της Σικελίας δεν είναι τόσο η σεξουαλική κακοποίηση από τα αφεντικά τους όσο το να χάσουν τη δουλειά τους.

«Δούλεψα με τον άνδρα μου στα θερμοκήπια και ο ιδιοκτήτης ήθελε να κοιμηθεί μαζί μου. Αρνήθηκα και με απέλυσε. Ανέφερα το περιστατικό στην Αστυνομία αλλά από τότε δεν μπορώ να βρω δουλειά. Οι άλλοι γαιοκτήμονες ξέρουν ότι πήγα στην Αστυνομία και δεν με θέλουν στη δούλεψή τους» αποκάλυψε η 48χρονη Γκλόρια.

Οι ευκαιρίες για εποχική εργασία στα χωράφια και στα περιβόλια της Σικελίας είναι πολλές. Τα τελευταία χρόνια οι ιταλικές εξαγωγές οπωροκηπευτικών αυξήθηκαν σημαντικά, με τόνους φρούτων και λαχανικών που εξάγονται να καλλιεργούνται στα 5.000 αγροκτήματα της Ραγκούζα. Εδώ και χρόνια η ιταλική γεωργία βασίζεται σε μεγάλο βαθμό στην εργασία των μεταναστών. Υπολογίζεται πως σήμερα στις νότιες περιφέρειες της χώρας περισσότεροι από 120.000 μετανάστες εργάζονται στον κλάδο της γεωργίας.

Αλλά έπειτα από πλήθος καταγγελιών για εκμετάλλευση χιλιάδων παράτυπων μεταναστών και προσφύγων, οι αγρότες της Σικελίας στράφηκαν προς τους μετανάστες της Ευρώπης. Ο αριθμός των γυναικών από τη Ρουμανία που μετέβησαν στη Σικελία την τελευταία δεκαετία αυξήθηκε ραγδαία. Μόλις 36 το 2006, είναι σύμφωνα με επίσημα στοιχεία περισσότερες από 5.000 σήμερα. Εφέτος, μάλιστα, οι Ρουμάνοι και οι Ρουμάνες που απασχολούνται στη Ραγκούζα ξεπέρασαν ακόμη και τους μετανάστες και τις μετανάστριες από την Τυνησία.

Η ιταλική νομοθεσία ορίζει πως οι γαιοκτήμονες υποχρεούνται να καταβάλλουν στους εποχικούς εργαζομένους 56 ευρώ την ημέρα για οκτάωρη εργασία. Αλλά οι Ρουμάνες της Ραγκούζα σπάνια παίρνουν περισσότερα από 20 ευρώ την ημέρα για εργασία 12 ωρών.

Καταδικάζοντας απερίφραστα τη σεξουαλική κακοποίηση των γυναικών που εργάζονται στη Σικελία, ο Τζιαφράνκο Κούνσολο, πρόεδρος ενός αγροτικού συνεταιρισμού της Ραγκούζα, δηλώνει ωστόσο ότι τα χαμηλά ημερομίσθια αποτελούν τη μοναδική επιλογή. Και σύμφωνα με τον ιταλό γεωργό, την ευθύνη για αυτό την φέρουν οι Βρυξέλλες.

«Η εκμετάλλευση των εργατών στη Ραγκούζα αποτελεί επίσης συνέπεια των πολιτικών της ΕΕ. Δεν θέλω να δικαιολογήσω τους αγρότες και τους ιδιοκτήτες θερμοκηπίων, αλλά πέρα από τα χαμηλά μεροκάματα δεν έχουν άλλη εναλλακτική επιλογή εάν θέλουν να διατηρήσουν την ανταγωνιστικότητά τους στην ΕΕ» υποστήριξε, προσθέτοντας ότι οι τοπικές Αρχές κάνουν συχνά τα στραβά μάτια προς όφελος της οικονομίας.