Όταν το 68,9 % των φορολογουμένων (δηλαδή περίπου 5.150.000 πολίτες ) δηλώνει εισόδημα έως 12.000 και πληρώνει το 11% των φόρων και την ίδια στιγμή 1,6 % των φορολογουμένων (δηλαδή 120.000 πολίτες όλοι κι όλοι) δηλώνουν εισοδήματα άνω των 42.000 ευρώ και πληρώνουν το 29,5 % των φόρων καταλαβαίνει κανείς γιατί το κράτος δεν μπορεί να μαζέψει αρκετούς φόρους και ότι η φοροδιαφυγή συνεχίζει να βασιλεύει.
Τα στοιχεία είναι του 2014 και αναφέρονται στην έρευνα της ΔιαΝΕΟσις η οποία εκτιμά ότι η φοροδιαφυγή στη χώρα φτάνει τα 16 δισ. ευρώ το χρόνο με πρωταθλητές τους αυτοαπασχολούμενους -κυρίως στον ιατρικό κλάδο, τους εκπαιδευτικούς, τον κατασκευαστικό τομέα της οικονομίας αλλά και τους δικηγόρους.
Από τα στοιχεία αυτά γίνεται επίσης αντιληπτό γιατί οι δανειστές ζητούν και επιμένουν να μειωθεί το αφορολόγητο από 8.600 ευρώ που είναι σήμερα γύρω στα 5.900 ευρώ, αντιλαμβανόμενοι ότι πίσω από τα εκατομμύρια πολίτες που δεν πληρώνουν καθόλου φόρους διότι δηλώνουν εισοδήματα μικρότερα από το αφορολόγητο υποκρύπτεται τεράστια φοροδιαφυγή.
Την ίδια στιγμή γίνεται απολύτως σαφές ότι όσα συχνά ισχυρίζεται η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ ότι οι «έχοντες» δεν φορολογούνται επαρκώς στην Ελλάδα καταρρίπτεται πανηγυρικά από τα στοιχεία ,αφού μόλις 120.000 πολίτες πληρώνουν σχεδόν το 30% της φορολογίας 7,5 εκατομμύρια Ελλήνων!
Το χειρότερο: γίνεται για μία ακόμη φορά ξεκάθαρο πως, πέρα από την πάταξη της φοροδιαφυγής και τη σύλληψη των φόρων από το λαθρεμπόριο καυσίμων και καπνού για το οποίο τίποτα ουσιαστικό δεν έχει κάνει η κυβέρνηση, αυτό που χρειάζεται πάνω απ όλα ο τόπος είναι η επιστροφή στην οικονομική ανάπτυξη, που θα ενίσχυε την οικονομική δραστηριότητα στη χώρα και θα έφερνε περισσότερες φορολογικές εισπράξεις ικανές να στηρίξουν το κοινωνικό κράτος που παραπαίει αλλά και να δημιουργήσουν τη δυνατότητα για περισσότερες δημόσιες επενδύσεις.
Δυστυχώς η κυβέρνηση, βαθιά νυχτωμένη –όπως πάντα- στα οικονομικά θέματα, έχει κινηθεί στην αντίθετη κατεύθυνση τα δύο χρόνια που βρίσκεται στην εξουσία, μειώνοντας το εθνικό εισόδημα συνεχώς μετά το 2014. Αρχικά,ολόκληρο σχεδόν το 2015, με πρόσχημα την αντίσταση στους δανειστές για να αλλάξει η πολιτική λιτότητας της ΕΕ. Και στη συνέχεια -μετά το βλακώδες δημοψήφισμα ,την «κωλοτούμπα» και την υπογραφή του τρίτου μνημονίου ,με πρόσχημα (αυτή τη φορά) την σκληρή διαπραγμάτευση για να κλείσει η αξιολόγηση με βάση τις κόκκινες γραμμές της Αθήνας.
Μια διαπραγμάτευση που συνεχίζεται με δραματικό και καταστροφικό τρόπο για την οικονομία για περισσότερο από ένα χρόνο, αυξάνοντας συνεχώς τον λογαριασμό των μέτρων για τους πολίτες.
Τα δυο αυτά χρόνια λόγω της λανθασμένη πολιτικής της κυβέρνησης των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ η οικονομία συνεχώς συρρικνώνεται, η ανεργία μεγαλώνει, οι ιδιωτικοποιήσεις είναι στον «πάγο» και οι επενδύσεις ακίνητες. Από την άλλη πλευρά το δημόσιο παραμένει άθικτο, οι προσλήψεις δημοσίως υπαλλήλων και παρατρεχάμενων στα υπουργικά γραφεία συνεχίζονται, οι διοικητές των ΔΕΚΟ βγαίνουν στη σύνταξη με 250.000 ευρώ εφάπαξ και ο χορός της κρατικής σπατάλης καλά κρατεί.
