Είναι αυτονόητο ότι για να μπορέσει η Ελλάδα να βγει από την κρίση χρειάζονται ευρύτερες κοινωνικές και πολιτικές συναινέσεις, ώστε οι μεταρρυθμίσεις που χρειάζονται να γίνουν αφενός αποδεκτές και αφετέρου εφαρμόσιμες. Το πολιτικό μας σύστημα όμως αποδείχθηκε ανέτοιμο και ανώριμο για να διαχειριστεί μια κρίση που υπερέβαινε και τις διαχειριστικές και τις ιδεολογικοπολιτικές του δυνατότητες.
Ιδιαίτερα η σημερινή κυβερνητική πλειοψηφία πολιτεύθηκε με απίστευτη ανευθυνότητα,καλλιέργησε ένα κλίμα διχασμού, μισαλλοδοξίας και αδύνατων υποσχέσεων και τώρα αδυνατεί να το διαχειριστεί. Οι απαιτήσεις των ευρωπαίων και του ΔΝΤ για να κλείσει η αξιολόγηση, μετά από όσες καθυστερήσεις είναι επώδυνες και αναπόφευκτα συνεπάγονται βαρύτατο πολιτικό κόστος.
Οι χθεσινές προειδοποιήσεις των υπουργών Οικονομικών Γαλλίας και Γερμανίας για συνυπογραφή των μέτρων και από την αντιπολίτευση μπορεί να ακούγονται λογικές για μια ευρωπαϊκή χώρα που έχει παράδοση συναινέσεων,αλλά αν κρίνουμε από τις αντιδράσεις στην Ελλάδα, είναι σχεδόν εξωπραγματικές. Συνέβη μια φορά στο παρελθόν από τον κ.Σαμαρά, αλλά οι πολιτικές συνέπειες ήταν οδυνηρές, γεγονός που αποθαρρύνει οποιαδήποτε ανάλογη εξέλιξη.
Η ευθύνη για αυτή την κατάσταση ανήκει πρωτίστως στην κυβέρνηση, που δυναμίτισε κάθε προσπάθεια συνεννόησης τα τελευταία χρόνια. Παρά την ψήφιση των μέτρων από την αντιπολίτευση μετά το κραχ του καλοκαιριού του 2015, συνέχισε την ίδια διχαστική και επιθετική πολιτική, που αποτρέπει κάθε ανάλογη σκέψη σήμερα.
Όσο συνεχίζεται αυτή η μικροπολιτική διαχείριση της κρίσης, δεν πάμε όμως πουθενά. Ακόμα κι αν η κυβερνητική πλειοψηφία ψηφίσει τα μέτρα που απαιτούνται, το δραματικό περιβάλλον που έχει διαμορφωθεί στην οικονομία και την κοινωνία δύσκολα θα αλλάξει.
Χωρίς ένα κοινά αποδεκτό εθνικό σχέδιο ανασυγκρότησης της χώρας, χωρίς διάθεση συνεργασίας, με το βλέμμα στραμμένο μονίμως σε μικροκομματικές σκοπιμότητες, η Ελλάδα θα συνεχίσει να παραπαίει. Με κοντόθωρες ηγεσίες, με ένα πολιτικό σύστημα που δείχνει να μην αντιλαμβάνεται τα μηνύματα των καιρών και με μια κοινωνία διχασμένη και αποπροσανατολισμένη το μέλλον δεν προβλέπεται ιδιαίτερα ευοίωνο.
ΤΟ ΒΗΜΑ
