Τα μεγάλα αγκάθια παραμένουν, φορολογικό, ασφαλιστικό,εργασιακά, όπως τα περιέγραψε ο ολλανδός υπουργός και βέβαια η τρόικα δεν επιστρέφει στην Αθήνα. Με λίγα λόγια,παρά τις τυπικές δηλώσεις περί προόδου, βρισκόμαστε και πάλι στο ίδιο σημείο χωρίς να φαίνεται στον ορίζοντα πεδίο συμφωνίας.
Λες και δεν ξέρουμε που έχουν οδηγήσει στο παρελθόν τα ανάλογα παιγνίδια πολιτικής διαπραγμάτευσης, λες και έχουμε χρόνο για χάσιμο, λες και η χώρα δεν καίγεται, η κυβέρνηση ζει και πάλι στον κόσμο των δικών της ιδεολογημάτων. Οι αυταπάτες της πρώτης διαπραγμάτευσης που ομολόγησε εκ των υστέρων ο κ.Τσίπρας φαίνεται ότι ζουν ακόμα και βασιλεύουν.
Την ώρα που οι πάντες σχεδόν προειδοποιούν ότι η καθυστέρηση στο κλείσιμο της αξιολόγησης επιβαρύνει δραματικά μια ήδη προβληματική οικονομία, η κυβέρνηση έχει ως πρώτη προτεραιότητα το πολιτικό κόστος και τις εσωτερικές της διαφωνίες. Μπορεί ο κ.Ρέγκλινγκ να προειδοποίησε ότι υπάρχει κίνδυνος, η καθυστέρηση να έχει αρνητικό αντίκτυπο στην οικονομία, «Η αβεβαιότητα γύρω από την ολοκλήρωση της αξιολόγησης μπορεί να κοστίσει» επεσήμανε, αλλά η κυβέρνηση φαίνεται ότι έχει τους δικούς ρυθμούς, τους δικούς της σχεδιασμούς.
Όλα δείχνουν λοιπόν ότι θα ζήσουμε ξανά ένα δράμα, με τον χρόνο να τελειώνει, τις υποχρεώσεις για πληρωμή δανείων να έρχονται και την οικονομία να βουλιάζει στην αβεβαιότητα. Με μόνη ελπίδα στο Eurogroup του Μαΐου, ο κ.Τσίπρας να έχει αποφασίσει επιτέλους αν αντέχει να υπογράψει μια ακόμα επώδυνη συμφωνία για να μην καταρρεύσουμε…
ΤΟ ΒΗΜΑ
