Στην θεωρία του ελατηρίου πόνταρε ο κ.Τσίπρας τον Σεπτέμβριο του 2016, υποστηρίζοντας λίγο πολύ ότι επειδή η ελληνική οικονομία έχει πιάσει πάτο, η επιστροφή στην ανάπτυξη είναι προδιαγεγραμμένη. Είχε πει χαρακτηριστικά στη ΔΕΘ μιλώντας στους δημοσιογράφους: «Η ανάπτυξη θά ‘ρθει ούτως ή άλλως. Μια οικονομία η οποία έχει συμπιεστεί επτά χρόνια σε τόσο έντονο βαθμό, θα έχει όπως λένε οι οικονομολόγοι rebound. Θα υπάρξει ανάπτυξη το 2017 μεγάλη. Το θέμα είναι κατά πόσο αυτή η ανάπτυξη θα είναι διαρκής».
Δυστυχώς, όμως, όποιος προσπαθεί να εξηγήσει τη λειτουργία της οικονομίας και τις δυνάμεις της αγοράς με τέτοιες μηχανιστικές διαδικασίες είναι καταδικασμένος να βρεθεί προ εκπλήξεων – σαν αυτή που γνώρισε ο Πρωθυπουργός όταν πανηγύριζε πριν από λίγες μέρες την επιστροφή της χώρας στην ανάπτυξη για να διαψευσθεί αμέσως από την Στατιστική Υπηρεσία η οποία ανακοίνωνε την παραμονή της χώρας στην ύφεση.
Μάλιστα η χώρα όχι μόνο δεν επέστρεψε στην ανάπτυξη, όπως ήλπιζε ο κ.Τσίπρας, αλλά αντιθέτως το πεντάμηνο Οκτωβρίου 2016 -Φεβρουαρίου 2017 ήταν το χειρότερο των 7 χρόνων του Μνημονίου από πλευράς ανεργίας η οποία έχει ξεπεράσει το 1.120.000 ανέργους, 70 % των οποίων δεν εισπράττουν ούτε ένα ευρώ από τις κοινωνικές δομές του κράτους αφού είναι άνεργοι περισσότερο από 12 μήνες!
Την ίδια στιγμή – παρά τα capital control- περισσότερο από 4 δισ ευρώ ( από τα 8 δισ ευρώ που είχαν επιστρέψει στη χώρα το 2016) έφυγαν από τις αρχές του 2017 .Αποτέλεσμα: σήμερα οι καταθέσεις, στο τραπεζικό σύστημα της χώρας, ανέρχονται σε 128 δισ. ευρώ, έναντι 132 δισ. ευρώ που ήταν στο τέλος του 2016 -από 212 δισ που ήταν στα τέλη του 2014 επί κυβέρνησης Σαμαρά- Βενιζέλου!
Σαν να μην έφταναν όλα αυτά, καμία νέα επένδυση δεν γίνεται στη χώρα ( ποιος θα ρίξει τα λεφτά του σε μία οικονομία με τέτοια αβεβαιότητα για το τι μέλλει γενέσθαι;) ενώ τόσο η Τράπεζα της Ελλάδος όσο και το ΙΟΒΕ εκτιμούν ότι ακόμη και στην καλύτερη περίπτωση που ο κ.Τσίπρας κλείσει την αξιολόγηση τον Απρίλιο, η χώρα έχει χάσει μεγάλο μέρος της δυναμικής της προς την ανάπτυξη η οποία δεν αναμένεται να ξεπεράσει στο τέλος του έτους το 1,5% του ΑΕΠ από το 2.7% που εκτιμούσε η Ευρωπαϊκή Ένωση.
Γι’ αυτή την νέα καθίζηση της οικονομίας υπεύθυνος είναι ο κ.Τσίπρας και η αδυναμία του να αντιληφθεί ότι η καθυστέρηση στο κλείσιμο της συμφωνίας με τους δανειστές μπορεί επικοινωνιακά, ίσως, να βοηθά τον ίδιο -αφού εμφανίζεται ότι διαπραγματεύεται σκληρά-αποδυναμώνει ,όμως, συνεχώς την ήδη γονατισμένη ελληνική οικονομία. Ενώ ανεβάζει συνεχώς τον λογαριασμό για τους πολίτες ,κυρίως τους οικονομικά ανίσχυρους (ανέργους, χαμηλά αμειβόμενους μισθωτούς και συνταξιούχους ) τους οποίους ο ΣΥΡΙΖΑ ευαγγελίζεται ότι θέλει να προστατεύσει.
Συμπέρασμα: για να λειτουργήσει το συμπιεσμένο ελατήριο της οικονομίας, στο οποίο βασίζει όλες του τις ελπίδες για επιστροφή στην ανάπτυξη ο κ.Τσίπρας, θα πρέπει η κυβέρνηση να κάνει το παν για να κλείσει εδώ και τώρα την αξιολόγηση – στο χθεσινό Eurogroup χάθηκε άλλη μια ευκαιρία- που θα περάσει στις αγορές το μήνυμα της επιστροφής στην κανονικότητα και να σκιστεί να φέρει νέες επενδύσεις και ξένα κεφάλαια στη χώρα για να βάλουν σε κίνηση την παραγωγική μηχανή της οικονομίας.
Δυστυχώς η επιστροφή στην ανάπτυξη θέλει σκληρή δουλειά και σχέδιο. Δεν είναι αποτέλεσμα αυτόματης εκτόνωσης μαγικών ελατηρίων και μυστηρίων κινήσεων των δυνάμεων της ιστορίας.
