Με τον καλύτερο δυνατό τρόπο άνοιξε ο εκλογικός κύκλος στην Ευρώπη την περασμένη Τετάρτη στην Ολλανδία και παραμένει τώρα το ερώτημα σχετικά με το τι θα συμβεί στη Γαλλία και στη Γερμανία. Το γεγονός είναι πάντως ότι το αποτέλεσμα των ολλανδικών εκλογών άλλαξε εντυπωσιακά την ατμόσφαιρα, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι λύθηκαν και τα γνωστά τεράστια προβλήματα, τα οποία αντιμετωπίζει τη στιγμή αυτή η Ευρωπαϊκή Ενωση. Προβλήματα που θα συζητηθούν άλλωστε το ερχόμενο Σάββατο στη Ρώμη κατά τους εορτασμούς για τα 60 χρόνια από την ίδρυση της τότε ΕΟΚ. Και μπορεί όντως να υπάρξει η συζήτηση αυτή, αλλά είναι βέβαιο ότι οριστικές αποφάσεις, παρά τα διάφορα σχέδια που έχουν προταθεί, δεν πρόκειται να ληφθούν. Θα ακούσουμε μάλλον τα γνωστά ευχολόγια. Και τούτο διότι η Ενωμένη Ευρώπη διανύει τώρα μια μεταβατική περίοδο. Οι ηγέτες που θα βρεθούν στη Ρώμη είναι πολύ αμφίβολο αν θα βρίσκονται στην εξουσία τους επόμενους μήνες.
Ηδη γνωρίζουµε ότι ο πρόεδρος της Γαλλίας υποχρεώθηκε, λόγω της άκρως αποτυχηµένης πολιτικής του, να µην είναι και πάλι υποψήφιος. Γεγονός που συµβαίνει για πρώτη φορά υπό το καθεστώς της 5ης Γαλλικής Δηµοκρατίας, που καθιέρωσε ο στρατηγός Ντε Γκωλ. Επίσης γνωρίζουµε ότι η Ανγκελα Μέρκελ, η οποία εθεωρείτο ότι θα επικρατούσε άνετα και πάλι στις εκλογές του Σεπτεµβρίου, απειλείται τώρα από τη θεαµατική άνοδο του Σοσιαλδηµοκράτη Μάρτιν Σουλτς. Ποιες λοιπόν θα είναι οι εξελίξεις στον περιώνυµο γαλλογερµανικό άξονα, πάνω στον οποίο είχε όλα αυτά τα χρόνια στηριχθεί το ευρωπαϊκό οικοδόµηµα; Η απάντηση στο κρίσιµο αυτό ερώτηµα θα έχει καθοριστική σηµασία για το µέλλον της ευρωπαϊκής ενοποίησης, καθώς µάλιστα στη Γαλλία επικρέµαται πάντα η απειλή της Μαρίν Λεπέν. Αν και τώρα, µετά τη συντριβή του Βίλντερς στην Ολλανδία, η απειλή αυτή δείχνει να µειώνεται.
Δεν παύει όµως η Λεπέν να προηγείται σε όλες τις δηµοσκοπήσεις για τον πρώτο γύρο, χωρίς να έχει καµία πιθανότητα να επικρατήσει στον δεύτερο. Αν µάλιστα βρεθεί αντιµέτωπη µε τον ανερχόµενο πολιτικό αστέρα Εµανουέλ Μακρόν (από πολλούς αποκαλείται ήδη ως ο Τόνι Μπλερ της Γαλλίας) θα συντριβεί µε ένα ποσοστό 61% έναντι 39%. Αν τα στοιχεία αυτά των τελευταίων δηµοσκοπήσεων αποδειχθούν και στην πράξη, τότε διανοίγεται για την Ευρώπη η προοπτική ενός καλού σεναρίου. Διότι αν είναι ο Μακρόν στη Γαλλία και η Μέρκελ ή ο Σουλτς στη Γερµανία, τότε θα έχουµε την παρουσία στις δύο ισχυρότερες ευρωπαϊκές χώρες δύο ακραιφνών φιλοευρωπαίων ηγετών, οι οποίοι θα µπορέσουν µέσα από µια ειλικρινή συνεργασία να εργασθούν για να δώσουν νέα πνοή στο ευρωπαϊκό εγχείρηµα. Και αυτό είναι που προέχει σήµερα.

ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ