Λίγα εικοσιτετράωρα πριν από το υποτιθέμενο κρίσιμο Eurogroup της 20ής Μαρτίου και ούτε φωνή, ούτε ακρόαση από την πλευρά της κυβέρνησης.
Διαπραγματευτικές δραστηριότητες δεν καταγράφονται, οι αναγγελθείσες τηλεδιάσκέψεις με το κουαρτέτο δεν έγιναν, ο υπουργός Οικονομικών και ο υφυπουργός του είναι εξαφανισμένοι, ο υπουργός Εσωτερικών καλεί την αξιωματική αντιπολίτευση να υπερψηφίσει τα μέτρα (ποια μέτρα άραγε;), ο κυβερνητικός εκπρόσωπος τον αποπαίρνει δηλώνοντας ότι δεν χρειάζεται, τη στιγμή που ανώνυμος παράγοντας του υπουργείου Οικονομικών μιλώντας στο Bloomberg μεταφέρει ότι το 2019 το πρωτογενές πλεόνασμα χωρίς μέτρα θα είναι 4,3% του ΑΕΠ και με τα μέτρα του IMF πάνω από 5%!
Η σύγχυση είναι προφανής στο κυβερνητικό στρατόπεδο. Ενιαία στρατηγική δεν υφίσταται επί του μείζονος θέματος της δεύτερης αξιολόγησης, συμφωνία δεν υπάρχει ακόμη, παρά μόνο σε τεχνικό επίπεδο και χωρίς να καλύπτει όλο το πλέγμα της διαπραγμάτευσης.
Κατά τα φαινόμενα το Εurogroup της προσεχούς Δευτέρας δεν θα δώσει αποτέλεσμα, η όλη συζήτηση μετατίθεται για αργότερα, με ότι κινδύνους αυτή η μετάθεση περικλείει.
Μετά τις ολλανδικές εκλογές πιθανόν τα πολιτικά δεδομένα να αλλάξουν στην Ευρώπη και οι ισορροπίες να μεταβληθούν. Επιπλέον πιθανολογείται ότι θα χηρεύσει η θέση του επικεφαλής του Eurogroup, o Nτάιζελμπλουμ μπορεί να μην είναι υπουργός Οικονομικών κι ακόμη και αν διατηρηθεί στη θέση του θα είναι αποδυναμωμένος και αμήχανος, θα χρειαστεί, με άλλα λόγια, καιρός για να ομαλοποιηθούν οι συνθήκες και να τεθεί ξανά οργανωμένα σε συζήτηση το ελληνικό θέμα. Εν τω μεταξύ θα ακολουθήσει ο προεκλογικός αγώνας στη Γαλλία υπό την επίδραση προφανώς του αποτελέσματος των ολλανδικών εκλογών, με ότι αυτό συνεπάγεται.
Πράγμα που σημαίνει ότι πριν το Μάιο δεν αναμένεται να δούμε φως. Η ελληνική εκκρεμότητα θα παραμένει και η χώρα θα προσεγγίζει αγωνιωδώς και αγχωμένη τις επικίνδυνες προθεσμίες του καλοκαιριού.
Έτσι το πρώτο εξάμηνο του 2017 θα έχει χαθεί, η οικονομική δραστηριότητα θα έχει επηρεασθεί αναλόγως, οι επιχειρήσεις και οι καταναλωτές θα αυτοπροστατεύονται και θα αναζητούν καλύψεις έναντι μελλοντικών κινδύνων και η κοινωνία θα βυθίζεται ολοένα και περισσότερο στην ένδεια, καθιστώντας την έξοδο από την κρίση ακόμη περισσότερο προβληματική.
Ήδη η δυσφορία των πολιτών χτυπάει κόκκινο, η μουρμούρα και η γκρίνια γενικεύονται, οι «κοψοχέρηδες» πολλαπλασιάζονται, οι δημοσκοπήσεις αποκαλύπτουν μικρό μόνο μέρος της διογκούμενης αμφισβήτησης και όλα φανερώνουν ότι το κυβερνών χάνει συνεχώς δυνάμεις και δυνατότητες.
Αυτή η κατάσταση είναι προφανώς σε γνώση των κυβερνώντων και εξηγεί σε μεγάλο βαθμό τις καθυστερήσεις αλλά και τις εμφανείς πια εσωτερικές συγκρούσεις.
Η απόσταση Μαξίμου – υπουργείου Οικονομικών είναι δηλωτική των εσωτερικών πολιτικών προβλημάτων στην κυβέρνηση και αποτέλεσμα πιθανώς των θέσεων που επιχειρούν να λάβουν οι πρωταγωνιστές έναντι της επόμενης μέρας.
Δεν είναι λίγοι εκείνοι που πιστεύουν ότι τα κυβερνητικά στελέχη τείνουν να καταληφθούν από εκείνο το αποδιοργανωτικό σύνδρομο της ήττας, που αναδεικνύει τις αντιθέσεις, οξύνει τις διαφορές και ευνοεί τις ομαδοποιήσεις και τις αντιηγετικές κινήσεις.
Δεν είναι τυχαίο ότι τις τελευταίες μέρες αναζητείται πολιτική διέξοδος δια της όξυνσης της αντιπαράθεσης με το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Όπως και να έχει η αξιολόγηση καθυστερεί και θα καθυστερήσει κι άλλο, η οικονομία δεν θα βρίσκει τη διέξοδο που επιζητεί και η κοινωνία θα συσσωρεύει απόγνωση λόγω της διευρυνόμενης ένδειας, η οποία εύκολα μπορεί να μεταβληθεί σε οργή και ανεξέλεγκτη αντίδραση. Ας το έχουν υπόψιν όσοι νομίζουν ότι η αξιολόγηση μπορεί να καθυστερήσει χωρίς αποδιοργανωτικές συνέπειες.
