Μέσα στην ατμόσφαιρα ανομίας που κυριαρχεί, λίγος ακόμη καπνός εξαγγελιών δεν ενοχλεί κανέναν.
Πριν από μερικά χρόνια, ο Δημήτρης Αβραμόπουλος είχε πομπωδώς ανακοινώσει ότι «η Ελλάδα σβήνει το τσιγάρο».
Η υπόσχεση είχε αναρτηθεί μεγαλοπρεπώς μέσα από μια καμπάνια που δεν άφηνε και πολλά περιθώρια αμφιβολίας.
Επιτέλους, είχαμε πει όλοι εμείς οι μη καπνιστές και αντικαπνιστές.
Επιτέλους θα έμπαινε ένας κανόνας σε αυτή την καθημερινή αδιαφορία, ασέβεια και βλάβη των καπνιστών εις βάρος των μη καπνιστών.
Μάταιες ελπίδες. Επρόκειτο για καπνό εξαγγελιών.
Ακολούθησαν γνωστές δικαιολογίες τεχνικού χαρακτήρα, οι διαμαρτυρίες των καταστηματαρχών και οι ποικίλες υπεκφυγές. Η αυθαιρεσία των καπνιζόντων κέρδισε τους χώρους της καθημερινής ζωής από τα καφέ μέχρι, όπως διαβάζουμε στον Τύπο, ακόμη και τους χώρους υγείας.
Η αδυναμία εφαρμογής του αντικαπνιστικού νόμου, συνδέεται ευθέως με την καθυστερημένη κοινωνική συνείδηση του σύγχρονου Έλληνα, που αγνοεί τον άλλον και τα δικαιώματά του, επιβάλλεται όπου εύκολα μπορεί και αδιάντροπα διαμαρτύρεται σε κάθε υπόμνηση του απαράδεκτου τρόπου της.
Εδώ η «δύναμη» του καπνού, γίνεται το αποτελεσματικό σύμβολο αυτής της καθυστέρησης, αφού η διεισδυτικότητά του δε βρίσκει εμπόδιο ούτε στο χώρο ούτε στο Νόμο.
Στην ηττημένη χώρα, οι πολιτικοί αντιπρόσωποί της, έχουν ανεξάντλητα περιθώρια για νέα κύματα καπνού εξαγγελιών. Την ώρα που ο αντικαπνιστικός νόμος ποδοπατείται καθημερινά, με την αδιαφορία των Αρχών να επικυρώνει τη σταθερή παραβίασή του, ακούμε ότι θα επιβάλλονται αυστηρά πρόστιμα σε οδηγούς που καπνίζουν, όταν στο αυτοκίνητο επιβαίνουν παιδιά κάτω των 12 ετών.
Λίγος ακόμη καπνός εξαγγελιών δε συναντάει φυσικά καμιά δυσκολία ούτε στην σύλληψη της ιδέας ούτε στη εκφώνηση-εκπομπή.
Ο ηττημένος λαός συμμετέχει ως κομπάρσος στην παράσταση γελοιοποίησης, δικαιωμάτων και νόμου. Εθισμένος να λατρεύει τον καπνό εξαγγελιών κάθε πολιτικού ψεύδους, είναι έτοιμος να συμβιβαστεί εύκολα και με το δηλητήριο του τσιγάρου.
