Τελικά, την εβδομάδα που πέρασε, η Τουρκία του νεο-σουλτάνου ΤαγίπΕρντογκάν και της ισλαμικής φονταμενταλιστικής συντροφιάς του πήρε το πρώτο (μακάρι και το τελευταίο) μάθημα πολιτικού σοφρωνισμού, τόσο από την Ολλανδία, όσο και από την Ευρωπαϊκή Ένωση (Ε.Ε.).

Και από τις δύο αυτές πλευρές ο Ερντογκάν και το ξεσαλωμένο, σαν τα άγρια άλογα, επιτελείο του, πήραν το μήνυμα ότι η μεν Ολλανδία εκφράζει έναν από τους προοδευτικούς εκπροσώπους του κοινωνικοπολιτικού-πολιτισμικού κεκτημένου της ηπείρου μας, η δε Ε.Ε. προειδοποίησε ότι η ηγεσία της Άγκυρας, με τις απόπειρες της μετατροπής των ευρωπαϊκών πόλεων, σε μια αιματοβαμμένη, αφύλακτη πλατεία Ταξίμ της Κωνσταντινούπολης, μηδενίζει και την τελευταία ελπίδα για χρηματοδότηση των ενταξιακών διαδικασιών της Τουρκίας στην Ε.Ε.

Παρόλα αυτά, ο νεο-σουλτάνος συνεχίζει τις απειλές για … κυρώσεις κατά της Ευρώπης, με τον υπεροπτικό-αλαζονικό «τουπέ» μιας αυτοκρατορίας, που εξέπνευσε, με το υποτιμητικό στίγμα του «Μεγάλου Ασθενούς» και την καθαίρεση του σουλτάνου Αβδούλ Χαμίτ στις 27 Απριλίου 1909, γεγονός που άνοιξε το δρόμο της ταφόπλακας στο οθωμανικό imperium.

Δεν υπάρχει αμφιβολία, ότι η Ελλάδα ένιωσε την πρώτη βαθειά ανακούφιση, με τις δύο αυστηρές και αμετάκλητες προειδοποιήσεις της Ευρώπης, ότι η δημοκρατική μας ήπειρος, προκειμένου να διαφυλάξει τα θεσμικά της κεκτημένα, απαγορεύει πράξεις αλλοίωσης και νόθευσης του πολιτεύματός της ακόμη και σε μέλη του τουρκικού υπουργικού συμβουλίου!

Και ας μη το κρύβουμε εμείς οι Έλληνες, που ζούμε τα καθημερινά χτυπήματα της νεο-οθωμανικής βαρβαρότητας στο μαλακό υπογάστριο της Ε.Ε., που είναι και η διεκδικούμενη λεκάνη της ανατολικής Μεσογείουαπό τα κάθε λογής αρπακτικά, ότι επιβάλλεται, με όλα τα μαχητικά και νόμιμα μέσα να πειθαναγκάσουμε τις Βρυξέλλες (Ε.Ε. και ΝΑΤΟ) να επιδείξουν και άλλες πράξεις προάσπισης του κύρους, της ακεραιότητας και της αξιοπρέπειας στο αδικαιολογήτως περιφρονημένο αυτό τμήμα της Ε.Ε. που αποτελεί τον κεντρικό δοκό, το στήριγμα της ευρωπαϊκής στέγης.

Και επιτέλους, οι επιπόλαιοι επικεφαλής του υπουργείου Παιδείας, που πειραματίζονται, με τις δοκισισοφίες τους «στου κασίδη το κεφάλι», κόβοντας ολόκληρες διδακτικές δεκαετίες ελληνικού κλέους και ελληνικών παθών από τη διδασκόμενη ύλη της Ιστορίας, ας αναλογιστούν ότι οι νεότερες γενιές πρέπει με κάθε λεπτομέρεια ν’ αποκτήσουν ιστορική συνείδηση μελετώντας τραγικά χρονικά σαν αυτό των «Σεπτεμβριανών» του 1955.


Το χρέος της μνήμης

Θυμίζουμε λοιπόν-με την ελπίδα ότι αρκετοί θα εκτιναχθούν από τη νάρκη του τηλεοπτικού καναπέ-ότι, στην προαναφερόμενη χρονολογία, εκδιώχθηκε από τα στίφη πλατσικολόγων της τουρκικής Ανατολίας στηνΚωνσταντινούπολη ο ανθός του Ελληνισμού της Πόλης. Στο διήμερο 6-7 Σεπτεμβρίου του ’55 και αφού προηγήθηκαν πράξεις τουρκικής προβοκάτσιας διαπράχθησαν τα ακόλουθα εγκλήματα, εις βάρος της ζωής και της περιουσίας των Ελλήνων:

– Άγρια δολοφονία 30 Ελλήνων και 2.000 βιασμοί γυναικών

– Καταστροφή 4.348 ελληνικών καταστημάτων, 27 φαρμακείων, 26 σχολείων, κτιρίων 5 πολιτιστικών συλλόγων, εγκαταστάσεων 3 εφημερίδων, 12 ξενοδοχείων, 11 κλινικών, 21 εργοστασίων, 110 εστιατορίων και ζαχαροπλαστείων, 73 εκκλησιών.

– Στο ίδιο διήμερο συλήθηκαν αμέτρητοι τάφοι ελλήνων σε δύο νεκροταφεία, αλλά και τάφοι πατριαρχών στη μονή Βουλουκλή.

– Ιδιαίτερο μίσος επιδείχθηκε εναντίον ιερωμένων. Πολλοί από αυτούς ξυλοκοπήθηκαν αγρίως, άλλοι γυμνώθηκαν και διαπομπεύθηκαν. Ιεροδιάκονος βασανίστηκε και υπέστη περιτομή! Ο επίσκοπος Παμφίλου Γεράσιμος και ο μοναχός Χρύσανθος Μαντάς ξυλοκοπήθηκαν μέχρι θανάτου. Ο μητροπολίτης Ηλιουπόλεως Γεννάδιος παρεφρόνησε από τους ξυλοδαρμούς και μετά από λίγο ξεψύχησε…

Άφεριμ (συγχαρητήρια) για εσάς και τους προγόνους σας, που τους τιμάτε Ταγίπ Ερντογκάν εφέντη! Και όλα αυτά βεβαίως, μαζί με τα νεότερα έκτροπά σας, πάντοτε υπ’ όψιν εκείνων που κρίνουν το ενταξιακό σας αίτημα.