Δημιουργώντας δουλειές

Ο αείμνηστος Ελευθέριος Μουζάκης, ιδρυτής των κλωστών Πεταλούδα, όταν ερωτήθηκε κάποτε για το ποια ήταν η πιο ευτυχισμένη στιγμή της ζωής του απάντησε: «Τη ζω κάθε μέρα. Είναι γύρω στο μεσημέρι όταν από το γραφείο μου βλέπω την αλλαγή της βάρδιας στο εργοστάσιο. Εκατοντάδες εργαζόμενοι φεύγουν και άλλοι τόσοι προσέρχονται. Νιώθω πολύ υπεύθυνος για αυτούς τους ανθρώπους και τις οικογένειές τους».

Θυμηθήκαμε τα λόγια του επιχειρηματία με αφορμή το σχέδιο Παραγωγικής Ανασυγκρότησης της χώρας που αποτέλεσε βασικό αντικείμενο του Υπουργικού Συμβουλίου την περασμένη Δευτέρα αλλά και με αφορμή τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ που έδειξαν καθίζηση των επενδύσεων το τέταρτο τρίμηνο του 2016 κατά 30,7%.

Βεβαίως καμία παραγωγική ανασυγκρότηση δεν αποφασίζεται στο πλαίσιο ενός Υπουργικού Συμβουλίου, αλλά για την οικονομία της συζήτησης να δεχθούμε ότι η συζήτηση έγινε με σκοπό ο σχεδιασμός να λάβει και την ευλογία της κυβέρνησης.

Αλλωστε, η αλλαγή του μοντέλου της ελληνικής οικονομίας επιβάλλεται ώστε να ενταχθούν όσο γίνεται περισσότεροι από τους σημερινούς 1,1 εκατομμύριο ανέργους στην παραγωγική διαδικασία.

Ο Πρωθυπουργός οφείλει να γνωρίζει τι πρέπει να κάνει προς αυτή την κατεύθυνση. Οι οικονομολόγοι λίγο-πολύ έχουν περιγράψει τον οδικό χάρτη: Περαιτέρω βελτίωση του εμπορικού ισοζυγίου με αύξηση εξαγωγών και μείωση εισαγωγών, έμφαση στον τουρισμό και ιδιαίτερα στην κατά κεφαλήν κατανάλωση και όχι στις αφίξεις, ανάδειξη του ταλέντου των Ελλήνων σε καινοτόμες ιδέες και τεχνολογία αλλά και στήριξη του πρωτογενούς τομέα, ο οποίος χωρίς ιδιαίτερα κεφάλαια μπορεί να κάνει τη διαφορά, αφού τα αγροτικά προϊόντα θέλουν ήλιο και νερό, αγαθά που διαθέτει σε αφθονία η χώρα μας.

Μπορούμε όμως να επισημάνουμε ένα πράγμα που δεν θα πρέπει να κάνει: να μην αφήσει τον σχεδιασμό στη γραφειοκρατία κανενός υπουργείου. Το ιδανικό θα ήταν να σχηματιστεί μια δομή παρά τω Πρωθυπουργό, π.χ. όπως το ΤΑΙΠΕΔ για τις ιδιωτικοποιήσεις, που να ασχοληθεί με τη στρατηγική και κυρίως την υλοποίηση της παραγωγικής ανασυγκρότησης. Επίσης, αν επιθυμεί ο Πρωθυπουργός πραγματικά να βοηθήσει προς αυτή την κατεύθυνση, να ακούσει τους θεσμούς και να συμφωνήσει τα αντίμετρα από το πλεόνασμα να δοθούν σε αναπτυξιακές παροχές (π.χ. μείωση φορολογίας επιχειρήσεων) και όχι σε κοινωνικές παροχές, όπως τα 600 εκατ. ευρώ που μοιράστηκαν σε συνταξιούχους τον Δεκέμβριο του 2016, με τα οποία θα μπορούσαν να επιδοτηθούν χιλιάδες θέσεις εργασίας σε επιχειρήσεις.