Η βραβευμένη με Booker Αν Ενράιτ στην Αθήνα

«Βλέπω τον εαυτό μου ως έναν συνηθισμένο και αξιοπρεπή άνθρωπο, δεν νομίζω όμως ότι είμαι μια συνηθισμένη και αξιοπρεπής συγγραφέας» έλεγε στο «Βήμα» η Αν Ενραϊτ πριν από περίπου έναν χρόνο. «Είμαι σε διαρκή εγρήγορση όταν πρόκειται να ξεψαχνίσω την ιδιοτέλεια των χαρακτήρων μου. Ξέρω περισσότερα απ’ όσα ξέρουν οι ίδιοι για τους εαυτούς τους;» συνέχισε η ίδια σε εκείνη τη συνέντευξη, διερωτώμενη εν συνεχεία «πόσο άδικο μπορεί να είναι;» αυτό. Ελάχιστες είναι οι συγγραφείς που έχουν τόσο κοφτερό βλέμμα, τέτοια διαπεραστική παρατηρητικότητα, τέτοια ακρίβεια και τέτοιο χιούμορ, όταν πρόκειται να χαρτογραφήσουν τον εσωτερικό κόσμο και τη δράση των ηρώων τους.

Ομως ο τρόπος με τον οποίο γράφει η σπουδαία ιρλανδή πεζογράφος –βραβευμένη με Booker για το μυθιστόρημά της Η συγκέντρωση το 2007 –για τις ανθρώπινες σχέσεις είναι απολύτως διακριτός, εκρηκτικός, απελευθερωτικός. «Σήμερα δεν υπάρχει μόνο το πρόβλημα της δυσφορίας απέναντι στις σχέσεις αλλά και το πρόβλημα της ίδιας της μορφής του μυθιστορήματος. Το μυθιστόρημα αφορά το άτομο μέσα στην κοινωνία. Ο έρωτας δημιουργεί τις οικογένειες και φέρνει παιδιά αλλά το να είμαστε μέρος μιας οικογένειας απειλεί με έναν τρόπο την ατομικότητά μας. Υπάρχει μια ένταση και μια δυσκολία συγκερασμού. Αυτή η ένταση ανάμεσα στην ερωτική και στην οικογενειακή αγάπη διαπερνά όλο μου το έργο» είχε πει η ίδια το 2012, σε μια παλαιότερη συνομιλία της με την εφημερίδα, όταν κυκλοφόρησε Το ξεχασμένο βαλς στη χώρα μας.

Η Αν Ενραϊτ επισκέπτεται για πρώτη φορά επισήμως την Ελλάδα με σκοπό να γνωρίσει το ελληνικό αναγνωστικό κοινό. Στο πλαίσιο των συναντήσεων «Οι συγγραφείς του κόσμου στον Ιανό», συνομιλεί με τη δημοσιογράφο του «Βήματος» Μαριλένα Αστραπέλλου για τη ζωή και το έργο της, με αφορμή το πλέον πρόσφατο μυθιστόρημά της Ο χορταριασμένος δρόμος που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Καστανιώτη σε μετάφραση του Αντώνη Καλοκύρη. Κυρίαρχη φιγούρα στο βιβλίο είναι μια πολύτεκνη και παράξενη μάνα, η Ρόζαλιν Μάντιγκαν, «η γυναίκα που δεν έκανε τίποτα και περίμενε τα πάντα». Οι υπόλοιποι που πλαισιώνουν την αφήγηση, τα ενήλικα πλέον τέκνα της, έχουν τραβήξει διαφορετικούς δρόμους στη ζωή τους. Παρακολουθούμε ουσιαστικά μια οικογένεια που βρίσκεται ένα βήμα πριν από την απόλυτη ένωση ή την ανεπανόρθωτη διάλυση, ανθρώπους με «ασήμαντες καρδιές» που προσπαθούν να ανακτήσουν την επικοινωνία που έχασαν και να σφυρηλατήσουν κάποια την οποία δεν είχαν ποτέ.

Με τα λόγια της συγγραφέως: «Νιώθουμε οικεία μέσα στην οικογένειά μας αλλά δεν ξέρουμε –ενίοτε αρνούμαστε να μάθουμε –τη ζωή που κάνει η οικογένειά μας χωρίς εμάς». Το μυθιστόρημα Ο χορταριασμένος δρόμος ήταν υποψήφιο για το βραβείο Booker το 2015 και αναδείχθηκε το καλύτερο μυθιστόρημα εκείνης της χρονιάς στα Ιρλανδικά Βραβεία Βιβλίου. Η γεννημένη στο Δουβλίνο Αν Ενραϊτ είχε τιμηθεί τότε και με την ανώτατη διάκριση των Ιρλανδικών Γραμμάτων (Inaugural Laureate for Irish Fiction) που την κατέστησε στην πράξη (για τρία χρόνια) ένα είδος πρώτης «πρέσβειρας» της λογοτεχνίας της πατρίδας της σε όλον τον κόσμο.