Από τη μια πλευρά βρίσκεται οΜατέο Ρέντσιο οποίος αφότου αναγκάστηκε να εγκαταλείψει την πρωθυπουργία –μετά την ήττα του στο δημοψήφισμα του περασμένου Δεκεμβρίου –παραιτήθηκε και από την ηγεσία του κυβερνώντος Δημοκρατικού Κόμματος (PD) μόνο και μόνο για να τη διεκδικήσει εκ νέου με απώτερο σκοπό την ανακατάληψη της εξουσίας.Από την άλλη πλευρά βρίσκονται εκείνοι που συνέθεταν την αποκαλούμενη αριστερή μειοψηφία του PDκαι τώρα, μετά την αναμενόμενη αποχώρησή τους, εμφανίζονται έτοιμοι ακόμη και να ιδρύσουν ένα νέο κόμμα. Στη μέση όμως βρίσκονται εκατομμύρια Ιταλοί, οι οποίοι βλέπουν τη χώρα τους να βρίσκεται εν μέσω μιας νέας πολιτικής κρίσης, κατάληξη της οποίας ενδέχεται να είναι οι πρόωρες εκλογές. Την ίδια ώρα οι Βρυξέλλες απειλούν με κυρώσεις το παλάτσο Κίτζι για το αυξανόμενο χρέος τής «επικίνδυνης» για τη συνοχή της ευρωζώνης Ιταλίας και ζητούν την άμεση λήψη νέων μέτρων λιτότητας, με την κυβέρνηση του εντολοδόχου πρωθυπουργού Πάολο Τζεντιλόνινα έχει αναγκαστικά ρόλο παρατηρητή στις εξελίξεις.

«Ποιος κυβερνά την Ιταλία; Για πόσο καιρό ακόμα; Και για να κάνει ακριβώς τι;» διερωτώνται οι Ιταλοί, γνωρίζοντας ότι η σημερινή κυβέρνησή τους είναι ορφανή. ΟΡέντσι, αφότου παραιτήθηκε, δήλωσε από την Καλιφόρνια ότι «αργά ή γρήγορα το μέλλον θα επιστρέψει» δίχως, ωστόσο, να αναφέρει το παραμικρό για το μέλλον του κόμματος που επιθυμεί να αναλάβει εκ νέου τα ηνία. Και καθώς ο πρώην πρωθυπουργός της Ιταλίας περιοδεύει στη Σίλικον Βάλεϊ«με στόχο να διδαχθεί από τους καλύτερους πώς να δημιουργήσει θέσεις εργασίας και πώς να επιφέρει την ανάπτυξη», στην πατρίδα του οι επιτελείς του εξακολουθούν να τάσσονται υπέρ της άμεσης, πριν από το Πάσχα, διεξαγωγής του συνεδρίου για την ανάδειξη της νέας κομματικής ηγεσίας, με στόχο όχι τόσο τη θωράκιση του κόμματος και τη στήριξη του κυβερνητικού έργου αλλά τις πρόωρες εκλογές. Οχι το φθινόπωρο, την ίδια περίοδο με τις γερμανικές εκλογές, αλλά ακόμη και στις αρχές του Ιουνίου μαζί με τις περιφερειακές και τις δημοτικές εκλογές που πρόκειται να διεξαχθούν στην Ιταλία.
Στο αντίπαλο στρατόπεδο οι αριστεροί «αποστάτες» του πρώην πρωθυπουργούΜάσιμο Ντ’ Αλέμακαι του πρώην γ.γ. του PDΠιερ Λουίτζι Μπερσάνιεπιθυμούν την ολοκλήρωση της κυβερνητικής θητείας, τον Φεβρουάριο του 2018. Ταυτόχρονα, όμως, ζητούν από τον Πάολο Τζεντιλόνι να προβεί στη λήψη μέτρων που έρχονται σε πλήρη αντίθεση με τις «δεξιές», σύμφωνα με τους ίδιους, πολιτικές (όσον αφορά τα εργασιακά, την εκπαίδευση και τη φορολογία) που εφαρμόστηκαν την τριετία του Ρέντσι στην πρωθυπουργία.
Κατά τη διάρκεια της εβδομάδας, ωστόσο, ένα από τα επιφανή στελέχη των «αποστατών», ο περιφερειάρχης της ΑπουλίαςΜικέλε Εμιλιάνοεγκατέλειψε τους συντρόφους του, επιλέγοντας να παραμείνει στο Δημοκρατικό Κόμμα και να διεκδικήσει την ηγεσία από τον Ρέντσι.«Παραμένω στο PD επειδή ο Ρέντσι θα ήταν ευτυχής με την αποχώρησή μου. Ο Ρέντσι δεν είναι ο ηγέτης που δίνει μεγαλύτερη σημασία στο σύνολο, δίνει σημασία στον εαυτό του και στις θέσεις του» δήλωσε ο ίδιος, χαρακτηρίζοντας τον εσωκομματικό του αντίπαλο«ναπολεόντειο»πολιτικό ο οποίος«αναπόφευκτα θα βρεθεί αντιμέτωπος με το δικό του Βατερλό».
Οσον αφορά τις εκλογές για την ανάδειξη μιας νέας κυβέρνησης της Ιταλίας, σημασία δεν έχει τόσο το πότε θα διεξαχθούν –είτε τον Ιούνιο είτε το φθινόπωρο είτε στις αρχές του 2018 –αλλά το ποιο θα είναι το ενδεχόμενο αποτέλεσμα. Και με βάση την υπάρχουσα κατάσταση«η πιο πιθανή έκβαση είναι η αναπαραγωγή ενός σεναρίου παρομοίου με εκείνο που ακολούθησε τις γενικές εκλογές του 2013, κύρια χαρακτηριστικά του οποίου ήταν ο κατακερματισμός, η αντιπαλότητα και η ακυβερνησία» υποστήριξε μιλώντας στο «Βήμα» οΦάμπιο Μπορντινιόν, καθηγητής Πολιτικών Επιστημών στο Πανεπιστήμιο του Ουρμπίνο.
«Ο Ματέο δεν μετακινήθηκε προς το Κέντρο. Μετατοπίστηκε στη Δεξιά!»

«Ο Ρέντσι όχι μόνο είναι φιλόδοξος (και γι’ αυτό καταφεύγει συχνά στη δημαγωγία) αλλά έχει τυφλωθεί από τις φιλοδοξίες του. Διαφορετικά δεν θα έθετε σε κίνδυνο τις επιτυχίες του με το δημοψήφισμα για την αναθεώρηση του Συντάγματος με στόχο μια αντιμεταρρύθμιση αυταρχική και ιδιαίτερα πρόχειρη. Ο Ρέντσι ήταν μόνος του ενάντια σε όλους. Και ηττήθηκε παταγωδώς. Και τώρα πλέον όλες του οι επιλογές αφορούν αποκλειστικά και μόνο την προσωπική του επιτυχία και τη διατήρηση ενός κεντρικού ρόλου στην ιταλική πολιτική. Δεν έχει καμία πρόθεση να αποκαταστήσει τις ζημιές που προκάλεσε στην κοινωνία» υποστηρίζει στο «Βήμα» οΛεονάρντο Αλτιέρι,καθηγητής Κοινωνιολογίας στο Πανεπιστήμιο της Μπολόνια, εκφέροντας τη γνώμη του για τα πεπραγμένα του πρώην πρωθυπουργού της Ιταλίας.

Σύμφωνα με τον ιταλό καθηγητή, «ο Ρέντσι δεν μετακινήθηκε ιδιαίτερα προς το Κέντρο. Ο Ρέντσι μετατοπίστηκε στη Δεξιά! Πήρε κάποιες πολιτικές αποφάσεις που ούτε ο Μπερλουσκόνι δεν είχε το «κουράγιο» να πάρει. Με το αποκαλούμενο Jobs Act υποβάθμισε όλα τα δικαιώματα των εργαζομένων και των ανέργων. Με την πρόταση νόμου για τη μεταρρύθμιση της παιδείας αποξένωσε σημαντικό τμήμα των διδασκόντων. Καταδίκασε επίσης μια ολόκληρη γενιά νέων στην ανεργία και στην ανασφάλεια. Η «σύμβαση ενισχυμένης προστασίας» είναι παραπλανητική καθώς με την όποια αφορμή οικονομικής φύσης οι εργοδότες μπορούν να προβαίνουν σε απολύσεις. Και όλοι οι αναλυτές συμφωνούν ότι στο πρόσφατο δημοψήφισμα για την αναθεώρηση του Συντάγματος, κατά του Ρέντσι ψήφισε ένα σημαντικό τμήμα των νέων που αναζητούν εργασία ή εργάζονται κάτω από επισφαλείς συνθήκες. Γιατί η ανεργία μεταξύ των νέων κυμαίνεται μεταξύ 35% και 40%. Το δημοψήφισμα δεν ήταν μόνο πολιτικό αλλά και κοινωνικό. Εμβληματική είναι η περίπτωση της Μπολόνια, έδρας κάποτε της ιταλικής Αριστεράς. Στην περιοχή του Colli όπου ζουν οι πλούσιοι οπαδοί του Μπερλουσκόνι, ψήφισαν μαζικά «Ναι» στο δημοψήφισμα του Ρέντσι ενώ οι κάτοικοι της Bolognina που κατά το παρελθόν αποτελούσαν τη λαϊκή βάση της Αριστεράς στην πόλη, είπαν «Οχι» στον Ρέντσι»επισήμανε.
Οσον αφορά το μέλλον του κυβερνώντος Δημοκρατικού Κόμματος και τη διάσπασή του, ο κ. Αλτιέρι εξηγεί πως στο PD«δεν υπάρχει πλέον χώρος για εκείνους που εναντιώνονται στον Ρέντσι. Δικαιολογημένα δηλώνουν ότι το PD έχασε την κοινωνική και εκλογική του βάση. Αλλά και οι ίδιοι απώλεσαν την αξιοπιστία τους, εξαιτίας των πολλών λαθών που έγιναν πριν από την άφιξη του Ρέντσι αλλά και της έλλειψης θάρρους καθώς επί τρία χρόνια ήταν υποταγμένοι σε αυτόν. Επιπλέον δεν ξεκαθαρίζουν ποια είναι η πολιτική τους γραμμή, δεν εξηγούν πώς θα ενώσουν ξανά την κοινωνική βάση.Και οι πρόωρες εκλογές είναι όλο και περισσότερο πιθανές».

ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ