Αναγκαίο βήμα

Έτσι, από κει που ο ΣΥΡΙΖΑ επέμενε έως και την προηγούμενη εβδομάδα στο γνωστό παραμύθι της υπερήφανης διαπραγμάτευσης και των «κόκκινων γραμμών» διακηρύττοντας ότι δεν πρόκειται να προ – νομοθετήσει «ούτε ένα ευρώ νέα μέτρα» διότι είναι αντίθετο προς τις ευρωπαϊκές συνθήκες, αφήνοντας έτσι ανοιχτό το ενδεχόμενο επανάληψης της περιπέτειας του καλοκαιριού του 2015, αίφνης είδε το φως το αληθινό, έκανε στροφή 180 μοιρών και προσγειώθηκε στην πραγματικότητα.

Αποδέχτηκε – δηλαδή – ότι η ψήφιση από τώρα σκληρών μέτρων που θα ισχύσουν το 2019 είναι μονόδρομος.Προφανώς στο Μαξίμου αντελήφθησαν ότι το κόστος της μη συμφωνίας με τους δανειστές είναι πολλές φορές μεγαλύτερο για τη χώρα – μπορεί να οδηγήσει ακόμη και στο GREXIT – από το κόστος την συνθηκολόγησης και της υπογραφής συμφωνίας.

Μια συμφωνία η οποία θα προβλέπει μεν νέες θυσίες για τους πολίτες, θα σταθεροποιεί όμως την οικονομία και επιπλέον θα εξασφαλίζει στην κυβέρνηση τη δυνατότητα να παραμείνει στην εξουσία πολύ περισσότερο απ ότι αν πήγαινε σύντομα σε κάλπες.

Από κει και πέρα,τα όσα λένε οι κυβερνητικοί για μεγάλη επιτυχία της διαπραγμάτευσης,είναι προφανώς λόγια του αέρα.Ούτε τα μέτρα θα είναι δημοσιονομικώς ουδέτερα, ούτε θα έχουν χαρακτήρα αντι – λιτότητας. Πόσο,μάλλον, όταν η διαπραγμάτευση αυτή δεν έχει ολοκληρωθεί αφού τα τεχνικά κλιμάκια της τρόικας δεν έχουν έρθει ακόμη στην Αθήνα.

Εξάλλου οι αριθμοί μιλάνε μόνοι τους: η κυβέρνηση απόδέχτηκε – αυτό που ζητούσε μετά επιτάσεως τόσο καιρό το ΔΝΤ – ότι το πρωτογενές πλεόνασμα του προϋπολογισμού θα πρέπει να αυξηθεί από το 1,75% του ΑΕΠ που θα είναι στο τέλος του 2017 στο 3,5% στο τέλος 2018. Δηλαδή από περίπου 3,2 δισ ευρώ πλεόνασμα το 2017 στα σχεδόν 6,5 δισ ευρώ πλεόνασμα το 2018. Διαφορά πάνω από 3 δισ ευρώ που θάρθουν από νέα μέτρα λιτότητας κι ας μιλάει η κυβέρνηση για πρόβλεψη δήθεν αντίμετρων κατά της λιτότητας!

Πως θα μπορούσε εξάλλου ο μέσος συνταξιούχος που θα υποστεί – σύμφωνα με τους σχεδιασμούς των δανειστών – σημαντική μείωση του αφορολόγητου π.χ. στις 6.000 ευρώ απο περίπου 8600 ευρώ σήμερα (που σημαίνει περίπου 400 ευρώ επιπλέον φόρο το χρόνο) και μείωση της σύνταξής του περίπου κατά 15% σε βάθος τριών ετών να βρει αντιστάθμιση απωλειών με τη σχεδιαζόμενη μικρή μείωση του ΕΝΦΙΑ ή με μείωση του ΦΠΑ στην εστίαση από 24% στα 13% και στην ενέργεια από 13% στο 6%;

Η απόλυτη,πάντως, συνθηκολόγηση της Αθήνας με τους δανειστές γίνεται σαφής από την υπόθεση του χρέους. Ως γνωστόν ο Πρωθυπουργός ζητούσε – αρνούμενος αλλιώς να προχωρήσει στο κλείσιμο της αξιολόγησης – να υπάρξει μαζί με την ψήφιση των μέτρων και μία προσυμφωνία για την ρύθμιση του ελληνικού χρέους πριν από το 2018. Όλα αυτά,όμως, αποδείχτηκαν εκτός τόπου και χρόνου.Η συζήτηση για το χρέος,όπως κατέληξε το Eurogroup, θα ξεκινήσει μετά τις γερμανικές εκλογές και θα αποφασιστεί μετά το τέλος του τρίτου μνημονίου, τον Ιούνιο του 2018.

Συμπέρασμα πρώτον: η κυβέρνηση έκανε ένα μεγάλο βήμα προς τη σωστή κατεύθυνση για την επίτευξη σταθερότητας και κανονικότητας στην ελληνική οικονομία τελειώνοντας μια και καλή με την χρεοκοπία, το GREXIT και τα τρελά δημοψηφίσματα. Ωστόσο, οι λεπτομέρειες του νέου επώδυνου δημοσιονομικού πακέτου (υπολογίζεται ότι θα φτάσει το 2% του ΑΕΠ) θα αποφασισθούν τις επόμενες εβδομάδες στις συναντήσεις της τρόικας με την ελληνική κυβέρνηση.

Συμπέρασμα δεύτερον: είναι στο χέρι της κυβέρνησης Τσίπρα να αρθεί στο ύψος των περιστάσεων και να κλείσει γρήγορα τις – ανοιχτές ακόμη – εκκρεμότητες. Έτσι η χώρα θα ενταχθεί όσο το δυνατόν γρηγορότερα στην ποσοτική χαλάρωση αυξάνοντας τις ελπίδες να βγει δοκιμαστικά στις αγορές μέσα στο καλοκαίρι και να πετύχει κάποιο υψηλό επίπεδο ανάπτυξης – πάνω από 1,5% – μέσα στο 2017.

Συμπέρασμα τρίτον: τα κόμματα της αντιπολίτευσης,που τόσο καιρό ζητούσαν από την κυβέρνηση να κάνει το εθνικό της καθήκον και να κλείσει την αξιολόγηση, θα πρέπει να ρίξουν τους τόνους προσαρμοζόμενα στις νέες συνθήκες – μία καταστροφή για την κυβέρνηση στη σημερινή συγκυρία θα αποδειχθεί μεγαλύτερη καταστροφή για τη χώρα.