Η ιστορία της αξιοποίησης του Ελληνικού, που σέρνεται επί 15 χρόνια σχεδόν, αποτελεί κλασσικό δείγμα αναξιοπιστίας του ελληνικού κράτους ,αλλά και τρανή απόδειξη γιατί δεν μπορούν να γίνουν σοβαρές επενδύσεις στη χώρα μας. Κάθε φορά, όλο και κάποιοι βρίσκονται με διάφορα προσχήματα, από τα υπερφιλόδοξα σχέδια για μητροπολιτικό πάρκο, μέχρι την πρόσφατη ερώτηση 18 βουλευτών του Σύριζα με τις αρχαιολογικές ευαισθησίες για να δημιουργήσουν προσκόμματα και να καθυστερήσουν το έργο.
Επί 7 δεκαετίες που λειτουργούσε το αεροδρόμιο, ουδείς σχεδόν είχε δείξει ενδιαφέρον για πιθανά αρχαιολογικά ευρήματα. Τώρα λίγο πριν μπούμε στην τελική ευθεία της επένδυσης, θυμήθηκαν οι βουλευτές του κυβερνώντος κόμματος ότι προέχει η αρχαία κληρονομιά μας. Προφανώς αν υπάρχουν αρχαία πρέπει να προστατευτούν. Αλλά η ενέργεια των 18 βουλευτών είναι προφανές ότι υποκρύπτει τη βούληση τους να εμποδίσουν την επένδυση και όχι να προστατέψουν τις όποιες αρχαιότητες.
Το ίδιο άλλωστε έκανε συστηματικά ο Σύριζα εδώ και πολλά χρόνια για οποιαδήποτε επένδυση. Από το μετρό και το αεροδρόμιο μέχρι τη διαχείριση των σκουπιδιών. Πάντα έβρισκαν ένα άλλοθι ,συνήθως την προστασία του φυσικού πλούτου ή των αρχαιοτήτων. Την ίδια ώρα που αφήνουμε και ρημάζουν κυριολεκτικά οι ανά τη χώρα αρχαιότητες, που οι καταπατήσεις δασικών εκτάσεων πηγαίνουν σύννεφο, κάποιοι ξαφνικά ευαισθητοποιούνται από την πιθανότητα να υπάρχουν αρχαία ευρήματα στο Ελληνικό.
Με τη χώρα να βρίσκεται στην εντατική, με τους πάντες να δηλώνουν σε όλους τους τόνους ότι χωρίς επενδύσεις και δημιουργία νέων θέσεων εργασίας δεν πάμε πουθενά, υπουργοί και κυβερνητικοί βουλευτές κάνουν ότι περνά από το χέρι τους για να σαμποτάρουν οποιονδήποτε θέλει να επενδύσει στη χώρα. Με τέτοιου είδους ιδεοληψίες, με συνεχείς καθυστερήσεις στην αξιολόγηση, όχι έξοδο από την κρίση δεν βλέπουμε,αλλά θα βουλιάζουμε διαρκώς όλο και περισσότερο.
