Μια συμμαχία των λογικών ζήτησε ο κ.Τσίπρας στη συνάντηση του με τον κ. Μοσκοβισί προκειμένου να κλείσει επιτέλους το θέμα της αξιολόγησης. Μόνο που η λογική απουσιάζει εδώ και καιρό από την κυβέρνηση του καταρχήν και βεβαίως από ένα μέρος των δανειστών μας. Γιατί αν είχε επικρατήσει η λογική δεν θα είχαμε οδηγήσει πάλι στο παρά πέντε τη διαπραγμάτευση. Εδώ και μήνες ακούμε τον πρωθυπουργό και τον υπουργό Οικονομικών να δηλώνουν ότι αν δεν κλείσει το θέμα της αξιολόγησης, οι συνέπειες θα είναι καταστροφικές.
Κι όμως οι μήνες και οι εβδομάδες περνούσαν ,η κοινωνία και η οικονομία ζούσαν και ζουν σε ένα κλίμα παραλογισμού, αλλά αποτέλεσμα μηδέν. Τη μια μέρα ο κ.Τσίπρας δήλωνε ότι δεν παίρνουμε μέτρα ούτε ενός ευρώ και την άλλη ο κ.Τσακαλώτος προσπαθούσε να εξηγήσει ότι αυτό ήταν μέρος μιας διαπραγματευτικής τακτικής. Ακόμα και χθες ο κ.Τσίπρας δήλωνε » ότι είναι καταστροφική μία συζήτηση σχετικά με μέτρα ακόμη και ενός ευρώ » όταν οι πάντες πλέον γνωρίζουν ότι τα μέτρα είναι στο τραπέζι κι αυτό που διαπραγματεύεται είναι κάποια «θετικά ανταλλάγματα » όπως είπε ο κ.Τσακαλώτος.
Με αυτό το κομφούζιο, αυτήν ερμαφρόδιτη τακτική δεν πάμε όμως πουθενά. Εξαντλούν ότι έχει απομείνει από την όποια ικμάδα της οικονομίας,απομυζούν ότι διαθέσιμους πόρους έχουν μείνει στα νοικοκυριά και τους επαγγελματίες με την υπερφορολόγηση και παράλληλα ετοιμάζουν μια ακόμα γενναία αφαίμαξη για να ολοκληρωθεί ο παραλογισμός.
Σε μια κοινωνία και μια οικονομία που έχουν εξαντληθεί – αν δεν πνέουν τα λοίσθια – από τα 7 χρόνια κρίσης, είναι εγκληματικό να μην αντιλαμβάνεσαι ότι συντηρώντας την αβεβαιότητα και την ανασφάλεια το μόνο που πετυχαίνεις είναι να βουλιάζουν ακόμα περισσότερο. Τη συμμαχία της λογικής που επικαλείται τώρα ο πρωθυπουργός θα έπρεπε πρώτα από όλα να την είχε επιβάλλει στα στελέχη και την κυβέρνηση του.
Αλλά ο κ.Τσίπρας επένδυε διαρκώς σε συμμαχίες που αποδεικνύονταν ανέφικτες ή ουτοπικές.Θυμόμαστε τη συμμαχία του Νότου και είδαμε τα αποτελέσματα. Θυμόμαστε τις ελπίδες στον Ομπάμα και τώρα μας προέκυψε Τράμπ. Και φτάσαμε τώρα στην αφετηρία μιας εκλογικής χρονιάς στην Ευρώπη όπου οποιαδήποτε συμμαχία είναι αφενός παρακινδυνευμένη και αφετέρου προβληματική για οποιαδήποτε διευκόλυνση προς την Ελλάδα.
Ο τακτικισμός και ο λαϊκισμός στα οποία ο πρωθυπουργός θεωρείται μετρ, μπορεί να είναι χρήσιμοι για εσωτερική κατανάλωση, αλλά δυστυχώς όχι μόνο δεν δίνουν λύσεις στα μεγάλα προβλήματα που αντιμετωπίζει η χώρα, αλλά αντιθέτως τα διογκώνουν ακόμα περισσότερο. Το ζήσαμε στην ακραία εκδοχή τους το 2015, το ξαναζούμε δυστυχώς και πάλι,ελπίζοντας ότι αυτή τη φορά δεν θα φτάσουμε πάλι σε ακραία σκηνικά…
