Δεν είναι καλά τα νέα για το Βερολίνο. Καθόλου καλά. Για πρώτη φορά από την έναρξη της κρίσης το 2009, σήμερα, σχεδόν μία δεκαετία αργότερα, οι βασική πολικότητα των κύριων παραδοχών που είχαν επί τόσα χρόνια επικρατήσει, έχει πλήρως αντιστραφεί τόσο σε ευρωπαϊκό όσο και εσωτερικό γερμανικό επίπεδο. Όχι, τελικά, δεν είναι άλλος παρά η ίδια η Γερμανία που έχει οδηγήσει όχι απλώς το ευρώ αλλά και την ίδια την Ε.Ε. να φλερτάρει πλέον με την καταστροφή: σε αυτό συμφωνούν πια περίπου άπαντες, εκτός φυσικά από την κυβέρνηση του Βερολίνου.
Εσωτερικά στη Γερμανία, όλος ο προεκλογικός αγώνας στηρίζεται πλέον στην πλήρη αποτυχία της χώρας να κρατήσει ενωμένη την Ευρώπη, να αντιμετωπίσει τις φυγόκεντρες τάσεις που πληθαίνουν διαρκώς, αλλά και να προστατεύσει το οικοδόμημα από το μεταναστευτικό πρόβλημα. Και παρά το γεγονός ότι οι σοσιαλδημοκράτες συγκυβερνούν εδώ και χρόνια με την CDU, έφτασε η αλλαγή προσώπου στην ηγεσία του κόμματος για να ανατρέψει πλήρως τα ως τώρα δεδομένα, την ώρα που η καγκελάριος Μέρκελ βλέπει για πρώτη φορά την κοινή γνώμη της χώρας της να της γυρίζει πλέον την πλάτη έπειτα από χρόνια στην εξουσία που συγκρίνονται μόνον με εκείνα ηγετών όπως ο Πούτιν ή ο Ερντογάν.
Στην Ευρώπη, η αμφισβήτηση για την πορεία της Ε.Ε. επί των ημερών της γερμανικής υπεροχής, έχει φτάσει σε επίπεδα πρωτοφανή από την εποχή της ίδρυσής της: 60 χρόνια μετά τη Συνθήκη της Ρώμης, είναι πλέον περισσότεροι εκείνοι που αμφισβητούν ριζικά ή και θέλουν να φύγουν, από εκείνους που πιστεύουν και θέλουν να συνεχίσουν. Όλα είναι πλέον ανοικτά.
Ως προς την Ελλάδα, το παραμύθι της χώρας που κατέστρεφε το κοινό οικοδόμημα έχει μπαγιατέψει τόσο, ώστε και οι σκληρός βορειοευρωπαικός Τύπος όχι απλώς δεν το «παίζει» πια, αλλά το αμφισβητεί ευρέως.
Οσο για την ενότητα του δυτικού κόσμου, μετά την απόφαση για την έξοδο της Βρετανίας από την Ε.Ε. αλλά και το ταυτόχρονο ξεφούσκωμα του παραμυθιού ότι αυτή η απόφαση θα τη διέλυε, τώρα, Βερολίνο και Βρυξέλλες, αφού τελειώσανε οι απειλές και οι λεονταρισμοί, αναζητούν κάποια φόρμουλα συμβιβασμού που θα τους επιτρέψει να μαζέψουν τη δική τους ζημιά, όχι της Βρετανίας… Πολλώ μάλλον από την ώρα που στις ΗΠΑ ήρθε ο Τραμπ στην εξουσία.
Η Γερμανία είναι πλέον περίπου μόνη της. Και κυριαρχεί όπως γνωρίζει, δια της άτεγκτης ισχύος με την οποία έχει εδώ και χρόνια αντικαταστήσει τη θεμελιώδη έννοια της συναίνεσης, που υπήρξε η βάση του πάλαι ποτέ ευρωπαϊκού οικοδομήματος. Κι αυτό δεν είναι απλό όταν ο μύθος και η νομιμοποίηση της γερμανικής ηγεμονίας είναι θεμελιωμένα πάνωστην ένωση πολλών, υποτίθεται ισότιμων, κρατών.
Παρ’ όλα αυτά, το Βερολίνο ακόμα δεν καταλαβαίνει τι έχει κάνει και που έχει οδηγήσει τα πράγματα – είναι φυσικό και αναμενόμενο. Η ουσία όμως είναι ότι η κυριαρχία της υπήρξε η μεγάλη χαμένη δεκαετία για την Ευρώπη, από την οποία δεν υπάρχει πλέον γυρισμός…
