Οι Χριστιανοδημοκράτες (CDU) της Μέρκελ συγκυβερνούσαν αρμονικά με τους Σοσιαλδημοκράτες (SPD) αλλά όταν οι δεύτεροι διάλεξαν τον Μάρτιν Σουλτς για υποψήφιο, τα ποσοστά τους πήραν φτερά και οι δημοσκοπήσεις τους δείχνουν πλέον να έχουν εκτοξευθεί στο ίδιο επίπεδο με την Μέρκελ.
Προφανώς και η προεκλογική περίοδος θα έφερνε αντιπαράθεση, αλλά οι τόνοι της σύγκρουσης έχουν ανέβει κιόλας στο κόκκινο με βαριά λόγια – και η Γερμανία βρίσκεται ακόμη επτά μήνες πριν την κάλπη…
Το υπόβαθρο, συνοπτικά, εξηγείται κάπως από το σοκ που έχει φέρει στο πολιτικό σκηνικό η υποψηφιότητα του Σουλτς: Το SPD βρισκόταν την τελευταία δεκαετία στο ιστορικά χειρότερο σημείο του. Τελευταία φορά που ήταν κυρίαρχο ήταν επί Σρέντερ -στην πρώτη κυβέρνηση Μέρκελ (2005) ήταν ο μικρότερος εταίρος, στη δεύτερη (2009) η Μέρκελ δεν το χρειαζόταν καν, στην τρίτη και τωρινή μπήκε χωρίς να έχει καταφέρει να ανακάμψει σημαντικά στις εκλογές του 2013.
Εξίσου αδύναμο είχε παραμείνει όλη αυτήν την περίοδο μέχρι τον Ιανουάριο, όπως είχε φανεί και στις κάλπες στα ξεχωριστά κρατίδια. Όταν όμως το SPD κατέληξε στον Σουλτς ως υποψήφιο για την καγκελαρία στις εκλογές του επόμενου Σεπτεμβρίου, τα ποσοστά του στις δημοσκοπήσεις κατέγραψαν άλμα που τελικά καλύψε όλη την απόσταση που το χώριζε από το CDU -σήμερα, βρίσκεται στα ίδια επίπεδα (σε δημοσκόπηση μάλιστα του INSA της 13/02 εμφανίζεται μία μονάδα μπροστά).
Μάλλον αυτό εξηγεί την σφοδρότητα με την οποία τα στελέχη του CDU ξεκίνησαν από νωρίς τους δριμείς τόνους στην προεκλογική επίθεση εναντίον του Σουλτς.
Η ίδια η Μέρκελ κρατά χαμηλούς τόνους, όμως ο αμέσος επόμενος στην άτυπη ιεραρχία του κόμματος βγήκε μπροστά στη μάχη: Της εφόρμησης ηγείται ο ίδιος ο υπουργός Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε.
«Όταν ο Σουλτς καλεί τους ψηφοφόρους του να κάνουν την Ευρώπη ξανά μεγάλη, ξεπατικώνει επί λέξει τον Τραμπ» είπε προ ημερών ο Σόιμπλε. «Καλύτερα θα ήταν να σκεφτεί λίγο αντί να φλυαρεί με κούφια λόγια» ανέφερε ο υπουργός Οικονομικών.
Ο Σόιμπλε σε άλλο σημείο υποστήριξε, λίγο πολύ, πως ο προεκλογικός λόγος του Σουλτς δεν έχει διαφορές από τα «εναλλακτικά γεγονότα» του Τραμπ -ειδικά στη Γερμανία, όπου ο Τραμπ είναι εξαιρετικά μη δημοφιλής και το στρατόπεδο της Μέρκελ έχει αρχίσει να την παρουσιάζει ως «αντίβαρο» του Τραμπ στον δυτικό κόσμο, ο συσχετισμός έχει πρόσθετη βαρύτητα.
Ούτε ο Σουλτς από την πλευρά του έχει μείνει άπραγος, επικεντρώνοντας την αντεπίθεσή του ειδικά στον Σόιμπλε. Σε τελευταία του συνέντευξη, χαρακτηριστικά τόνισε ότι «όποιος μιλά για Grexit, παίζει με την διάσπαση της Ευρώπης» -μπορεί να μην διευκρίνισε ποιον εννοεί, αλλά κανείς δεν είχε απορία.
Την σκυτάλη έχουν πάρει άλλα στελέχη του CDU που τώρα θυμήθηκαν την πρόταση του Σουλτς για έκδοση ευρωομολόγου και την επαναφέρουν ως κατηγορία σε βάρος του υποψηφίου του SPD.
Τόσο αυτό, όσο και η αποστροφή Σουλτς για το Grexit, δείχνουν (μαζί με το χαρτοφυλάκιο που έχει ο Σόιμπλε) πως η προεκλογική κόντρα σίγουρα θα αγγίξει και το ελληνικό ζήτημα -σε τι βαθμό είναι άγνωστο, αλλά όσο κι αν η διαμάχη παραμείνει εσωτερική στη βάση της θα έρθει σε μία συγκυρία που το ελληνικό ζήτημα θα περνά ξανά προκλήσεις.
Πάντως, οι τόνοι από τους Χριστιανοδημοκράτες αποτιμώνται εμμέσως ως ενθαρρυντικοί από τους Σοσιαλδημοκράτες. «Για να εξισώνει ο Σόιμπλε τον Σουλτς με τον φαφλατά Τραμπ, πρέπει να έχουν πάρει φωτιά στο CDU» είπε χαρακτηριστικά ο αναπληρωτής πρόεδρος του SPD Ραλφ Στέγκνερ.
