Προτάσεις για ριζικές αλλαγές στη δομή του υπουργείου Ναυτιλίας και Νησιωτικής Πολιτικής –ακόμα και την επωνυμία του που να παραπέμπει στην εποχή της επανάστασης του 1821 –κάνει αρμόδια επιτροπή που έχει συσταθεί για να εξετάσει την υφιστάμενη κατάσταση.
Από την πλευρά της η Πανελλήνια Ένωση Αξιωματικών Λιμενικού Σώματος –Ελληνικής Ακτοφυλακής σε ανακοίνωση της σημειώνει ότι «δυστυχώς επαληθευτήκαμε σε όλες τις προσεγγίσεις μας. Η μελέτη δεν αντέχει σε καμία κριτική και αυτό γιατί το πρόβλημα δεν είναι ποια θα είναι η ονομασία του Υπουργείου (ενδιαφέρουσες οι προσεγγίσεις της Ομάδας Εργασίας με ιστορικό βάθος) αλλά ούτε και η προσέγγιση της για το ρόλο της Υπηρεσίας Εσωτερικών Υποθέσεων (μία ακόμη πρωτότυπη προσέγγιση).»
Επιπλέον επισημαίνει ότι «το πρόβλημα που τίθεται διαχρονικά είναι γιατί οι ειδήμονες των δημοσίων πολιτικών δεν ασχολούνται με την επίλυση των προβλημάτων της ελληνικής δημόσιας διοίκησης που έχει σωρεία παθογενειών, δυσμορφιών και τριτοκοσμικών χαρακτηριστικών αλλά τα τελευταία σαράντα πέντε χρόνια (από το 1971 και εντεύθεν) ασχολούνται με το Υπουργείο Εμπορικής Ναυτιλίας, το ρόλο-αποστολή του αλλά και την οργάνωσή του.»
Και προσθέτει «δυστυχώς γινόμαστε μάρτυρες μίας κατάστασης που επανέρχεται κυκλικά στο προσκήνιο ανά τακτά χρονικά διαστήματα. Θέλουμε να πιστεύουμε ότι θα είναι η τελευταία φορά που πραγματοποιείται κάτι τέτοιο και θα αφήσουν όλοι το Υ.ΝΑ.Ν.Π. αλλά και το Λ.Σ.-ΕΛ.ΑΚΤ. να επιτελέσουν αποτελεσματικά το ρόλο τους βάσει του υφιστάμενου θεσμικού τους πλαισίου, πλαίσιο που παραμένει αναλλοίωτο για δεκαετίες και έχει καθιερώσει στην ελληνική κοινωνία τους δύο αλληλένδετους φορείς για την προσφορά και την αποτελεσματικότητά τους.»
Ειδικότερα αίσθηση προκάλεσε η πρόταση σχετικά με την ονομασία του υπουργείου καθώς όπως σημειώνεται «η ονομασία που ανταποκρίνεται ορθότερα στον προτεινόμενο διευρυμένο ρόλο του υπουργείου είναι αυτή του «Υπουργείου Θαλασσίων Υποθέσεων». Αν αυτή η ονομασία ωστόσο, ακούγεται κάπως ψυχρή, αυστηρά τεχνοκρατική για τα ελληνική πραγματικότητα, τότε ως αμέσως επόμενη προτείνεται αυτή του «Υπουργείου Ναυτικών», που καλύπτει ευρύ φάσμα δραστηριότητας, προτάσσει τον ανθρώπινο παράγοντα και ήταν έτσι κατά το ιστορικό παρελθόν (1822 και έπειτα).»
Σχετικά με τη δομή και αναφορικά με το Αρχηγείο Λιμενικού Σώματος –Ελληνική ο συντονιστής της επιτροπής προτείνει την «κατάργηση ενός κλάδου και μείωσή του κατά 6 Διευθύνσεις (με 24 Τμήματα) που μεταβιβάζονται στις δομές πολιτικού χαρακτήρα, συν η ανακατανομή αρμοδιότητας μεταξύ Δ/νσης Ηλ.Διακυβένρησης & Επικοινωνιών και του Τμήματος Ψηφιακής πολιτικής. Ενδεχόμενη σύσταση Ανώτερης Περιφερειακής Διοίκησης και το σύνολο μονάδων Στρατιωτικού χαρακτήρα (κεντρική υπηρεσία) να είναι 3 κλάδοι (ΓΔ), 14 Δ/νσεις και 60 Τμήματα» .
Για το θέμα αυτό οι συνδικαλιστικοί εκπρόσωποι των λιμενικών σημειώνουν χαρακτηριστικά «με βάση την πρόταση για 8.250 λιμενικούς προβλέπονται τρεις Γενικές Διευθύνσεις και για 290 άτομα πολιτικό προσωπικό τέσσερις! Τα συμπεράσματα δικά σας! »
Επιπλέον για την Υπηρεσία Εσωτερικών Υποθέσεων αναφέρεται στις προτάσεις ότι «απαιτείται να επανεξετάσει τον ρόλο της, υπό το φως των νέων κατευθύνσεων (υπαγωγή πειθαρχικής διαδικασίας για ένστολους στην Ανεξάρτητη Αρχή του Συνηγόρου του Πολίτη).» Μια ακόμη πρόταση που έκανε αίσθηση στους ένστολους του Λιμενικού καθώς εκφράζουν αρκετά ερωτηματικά κατά πόσο ο Συνήγορος του Πολίτη μπορεί να εξετάζει ουσιαστικά τέτοια γεγονότα.
Σχετικά με τα προβλήματα που κατεγράφησαν από τα μέλη της επιτροπής και χαρακτηρίζονται ως «μείζονα» περιλαμβάνονται μεταξύ άλλων η απουσία στρατηγικής στόχευσης-ταυτότητας του υπουργείου. Όπως σημειώνεται χαρακτηριστικά «στην πλέον χαρακτηριστική περίπτωση, δεν είναι εμφανές αλλά αποτελεί ερώτημα, το τι ακριβώς είναι η «νησιωτική πολιτική» και ποιος έχει την ευθύνη της διαμόρφωσής της σε επίπεδο και μακροπρόθεσμων σκοπών και ουσιαστικού περιεχομένου. Η απουσία αυτή, σε συνδυασμό με τις ανταγωνιστικές τάσεις άλλων χώρων (Δημόσιας Τάξης για τα θέματα αστυνόμευσης, Ανάπτυξης για τα θέματα περιφερειακής ανάπτυξης, Βιομηχανίας για τα θέματα ναυπηγοεπισκευών, Περιβάλλοντος για τα θέματα θαλασσίου περιβάλλοντος, Χωροταξίας & Πολεοδομίας για τα θέματα προστασίας του χαρακτήρα των νησιωτικών οικισμών, Μεταφορών για τα θέματα της ακτοπλοΐας) αφήνει να αιωρούνται ερωτήματα για την ανάγκη ύπαρξης του υπουργείου ως χωριστής δομής.»
Επιπλέον διαπιστώνεται «απουσία διευκρινισμένων ρόλων-απαιτήσεων των διακριτών δομών (ΛΣ και πολιτικών υπηρεσιών), ανισορροπία κατανομής έργου μεταξύ τους και ανάμειξη των διαφόρων κατηγοριών του προσωπικού (ένστολου του ΛΣ, που υπάγεται στον Κώδικα Προσωπικού ΛΣ και στον Στρατιωτικό Ποινικό Κώδικα και πολιτικού που υπάγεται στον Υπαλληλικό Κώδικα) με επακόλουθο τον ανταγωνισμό ισχύος μεταξύ πολιτικού προσωπικού και ΛΣ (ένστολου προσωπικού), έντονο το στοιχείο της πολιτικής ρητορικής με ταυτόχρονη απουσία δομών πραγματικής εκπόνησης στρατηγικής και πραγματικής, παρακολούθησης της υλοποίησής της, έλλειψη συνοχής μεταξύ των εσωτερικών δομών (ΛΣ και Γενικών Γραμματειών).»
Σχετικά με τις Γενικές Γραμματείες στις προτάσεις τονίζεται ότι «η υφιστάμενη Γενική Γραμματεία Λιμένων, Λιμενικής Πολιτικής & Ναυτιλιακών Επενδύσεων απαιτείται να επανεξετάσει τον ρόλο και τις αρμοδιότητές της, καθότι η σημερινή λειτουργία της, με υφιστάμενη μία Γενική Δ/νση (άρα έναν Γενικό Διευθυντή ως προϊστάμενο) και με την προοπτική σύντομης μετεξέλιξής της σε Ειδική Τομεακή Γραμματεία (άρα με Τομεακό Γραμματέα που θα επιλέγεται από το Μητρώο Επιτελικών Στελεχών), φαίνεται ως περιττή υπερβολή» ενώ για τη Γενική Γραμματεία Ναυτιλίας & Νησιωτικής Πολιτικής προτείνεται η διατήρηση της «ως η βασική Γραμματεία του υπουργείου με τη θέση του σημερινού Γενικού Γραμματέα να μετατρέπεται σύντομα σε θέση Διοικητικού Γραμματέα (ν.4369/16).»
