Με την Ελλάδα να ξαπλώνει πάλι στο κρεββάτι του Προκρούστη, τις τελευταίες ημέρες πλήθυνε η σπέκουλα για το ποιο θα είναι το έτος κατά το οποίο η χώρα θα βγει τελικά στις περίφημες αγορές. Το χορό έσυρε βέβαια πρώτη η κυβέρνηση, η οποία, με τη γνωστή της ευκολία να λέει τα πάντα και τίποτα, είπε ότι αυτό θα γίνει εντός του… 2017, ακριβώς επειδή βλέπει την τεράστια αποτυχία της και, ως συνήθως, κάνει τον τρελό. Ακολούθησε ένα διεθνές «ποντάρισμα» αναλυτών, παραγόντων, στελεχών κυβερνήσεων και οργανισμών κοκ, κατά το οποίο το «αγορόμετρο» έφτασε μέχρι και… μισό αιώνα από σήμερα!…
Τελικά, η, για πολλούς λόγους, πιο ενδιαφέρουσα ίσως προσέγγιση ήρθε από στελέχη που έχουν θητεύσει στο παρελθόν στο ΔΝΤ και έφτασαν τη μέτρηση στο συγκριτικά όχι μακρινό 2020, θέση την οποία κάποιοι άλλοι επίσης προσυπογράφουν – αν έμπαινε σε διεθνή ψηφοφορία, θα είχε λάβει μάλλον τους περισσότερους ψήφους.
Όμως, ακόμα κι αυτή η πρόβλεψη έχει δύο μείζονα προβλήματα, που δείχνουν να διαφεύγουν εντελώς από εκείνους που την υποστηρίζουν: πρώτον, ότι αγνοεί εντελώς τη μακροπρόθεσμη καταστροφή που επιφέρει η υπερφορολόγηση, η οποία κάθε μέρα που περνάει στερεί παραγωγικές δυνάμεις από την Ελλάδα και την απομακρύνει ακόμα περισσότερο από την επιστροφή στην κανονικότητα. Και, δεύτερον, ότι αγνοεί επίσης την άλλη τραγωδία, εκείνη του ιδιωτικού χρέους, για το οποίο κυβέρνηση και τρόικα περίπου κάνουν από κοινού… το βλάκα: βασικά, συμπεριφέρονται σα να μην υπάρχει, κι ας είναι ευθέως… ανταγωνιστικό του δημοσίου χρέους σε δισεκατομμύρια ευρώ και ως ποσοστό του ΑΕΠ.
Το πιο μεγάλο πρόβλημα όμως, δεν έχει καν να κάνει με την Ελλάδα: μιλούν όλοι για μια διαδικασία που ουδείς γνωρίζει αν σε λίγα χρόνια από σήμερα θα μπορεί έτσι κι αλλιώς να λειτουργήσει όπως την ξέραμε όχι για τη χώρα μας, αλλά και για άλλες: κι αυτό, γιατί ουδείς μπορεί σήμερα να πει πλέον με ασφάλεια αν σε λίγα χρόνια από σήμερα θα υπάρχει το ευρύτερο οικοδόμημα που ξέρουμε, ή όχι.
Μπορεί πολλοί να θεωρούν ότι αυτό το ερώτημα είναι υπερβολικό. Ας περιμένουμε να δούμε πώς θα κυλήσει η κρίσιμη φετινή χρονιά στην ευρωζώνη που παραπαίει και που μπορεί να αποδειχθεί η πιο σημαντική στην ιστορία της, και βλέπουμε τι είναι υπερβολικό και τι δεν είναι…
Εν τω μεταξύ, ας ξεχάσουμε το, εντελώς εξωπραγματικό 2020 και, ακριβώς λόγω αυτού του τελευταίου παράγοντα, ας αρχίσουμε να σκεπτόμαστε το… σωτήριον έτος 2220: όπως εξελίσσονται πλέον τα πράγματα, μοιάζει πιο ρεαλιστικό, με όλες τις συνέπιες…
