Ο Δημοσιογραφικός Οργανισμός Λαμπράκη οδηγείται ταχύτατα σε καθεστώς ειδικής διαχείρισης.
Και μάλιστα με τους χειρότερους δυνατούς όρους, μετά την άρνηση της Δικαιοσύνης να προβλέψει κάποιο υποτυπώδη μηχανισμό χρηματοδότησης και την άρνηση της κυβέρνησης – όπως ξεκαθάρισε ο ίδιος ο πρωθυπουργός την Παρασκευή στη Βουλή – να ψηφίσει σχετική τροπολογία.
Έτσι οι προσπάθειες των εργαζομένων για τροποποίηση της δικαστικής απόφασης εξελίσσονται σε εμφανώς αρνητικό περιβάλλον.
Κατά τα φαινόμενα η πορεία προς το καθεστώς της ειδικής διαχείρισης μοιάζει αναπότρεπτη και θα επισυμβεί χωρίς υποτυπώδη χρηματοδότηση, με τις εφημερίδες κλειστές και τα υπόλοιπα μέσα υπολειτουργούντα.
Το δυστύχημα είναι ότι στις 3 Μαρτίου, όταν το Δικαστήριο αποφανθεί επί του αιτήματος των πιστωτριών Τραπεζών για ορισμό εκκαθαριστή,θα βρει τον οργανισμό ουσιαστικά νεκρό.
Ο εκκαθαριστής στα μέσα Μαρτίου, όταν θα εκδοθεί η σχετική δικαστική απόφαση, θα παραλάβει δυστυχώς μόνο ντουβάρια και αδρανείς τίτλους.
Και έτσι θα βρεθεί στη δυσάρεστη θέση να πουλάει κοψοχρονιά, με το ελάχιστο δυνατό τίμημα, τίτλους χωρίς περιεχόμενο.
Με αποτέλεσμα να ανακτήσει το ελάχιστο των δανείων που κατά καιρούς προσφέρθηκαν στον οργανισμό.
Και αυτό γιατί οι περισσότεροι εργαζόμενοι των εφημερίδων και των λοιπών μέσων, το μόνο δηλαδή ουσιαστικό εναπομείναν κεφάλαιο της εταιρίας, θα έχει διαρρεύσει προς άλλες κατευθύνσεις.
Ήδη οι καλύτεροι δημοσιογράφοι του οργανισμού διεκδικούνται από τους ανταγωνιστές και οικονομικά εξουθενωμένοι όπως είναι, κατευθύνονται με ταχύ ρυθμό προς άλλες εκδοτικές επιχειρήσεις.
Παρατηρείται μάλιστα τις τελευταίες μέρες πλειοδοσία προσφορών, που αν μη τι άλλο δηλώνει την αξία που είχε ενσωματωμένη ο οργανισμός.
Επιπλέον γίνεται αντιληπτό ότι σπεύδουν άπαντες να καλύψουν το εκδοτικό κενό που αφήνει πίσω του ο οργανισμός.
Πλείστοι ανταγωνιστές, χρεοκοπημένοι οι περισσότεροι ελπίζουν σε διάσωση δι’ ημών.
Αναγγέλλουν εν ριπή οφθαλμού την έκδοση νέων εφημερίδων και προσπαθούν να πάρουν ότι μπορούν, ώστε από καλύτερες θέσεις να διεκδικήσουν το μερίδιο αγοράς που ελευθερώνεται.
Όπως όλα δείχνουν το επόμενο διάστημα και μέχρι να οδεύσει ο ΔΟΛ στη διαδικασία των πλειστηριασμών θα γίνουμε μάρτυρες ενός πληθωριστικού εκδοτικού φαινομένου.
Το οποίο ακριβώς επειδή θα γίνει με σπουδή θα έχει ακριβώς χαρακτηριστικά πληθωριστικού φαινομένου.
Οι νέες εφημερίδες που θα εκδοθούν και τα υπόλοιπα μέσα που η συγκυρία της πτώσης του ΔΟΛ θα αναδείξει, θα είναι ισοϋψή κακέκτυπα χωρίς βάθος, χωρίς κουλτούρα, κύρος και αξιοπιστία.
Του καιρού κατασκευάσματα, κενά περιεχομένου, ίδια κι απαράλλαχτα των περισσότερων που σήμερα κρέμονται στα περίπτερα ή αναρτώνται στο διαδίκτυο.
Γι’ αυτό και είχε αξία η διάσωση και η ομαλή μετάβαση του οργανισμού σε νέους επενδυτές.
Αλλά δυστυχώς επικράτησαν άλλα μέτρα κι άλλα σταθμά.
Η κυβέρνηση ήθελε το λάφυρο, οι Τράπεζες επιζητούσαν την απαλλαγή από τυχόν ποινικές ευθύνες και οι ανταγωνιστές ενδιαφέρονταν μόνο για τον διαμοιρασμό των ιματίων μας.
Όσοι δώσαμε τη μάχη της διάσωσης μπορούμε τουλάχιστον να κοιμόμαστε ήσυχοι τα βράδια. Το κενό θα φανερωθεί, το έλλειμμα θα αποκαλυφθεί και η ζωή, η πραγματική ζωή,θα δώσει θέση και χώρο στις πραγματικές προσπάθειες που έχει ανάγκη ο τόπος.
