Στη μιντιοκρατική Δημοκρατία μας, όταν τα ΜΜΕ και ιδιαίτερα ο έντυπος τύπος συρρικνώνονται, η Δημοκρατία και ο Δημόσιος Λόγος φτωχαίνουν. Ζήσαμε το «μαύρο» στην ΕΡΤ και ξεσηκώθηκε το σύμπαν αυτή την περίοδο και δικαιολογημένα.
Οι εργαζόμενοι επαναπροσλήφθηκαν. Η ΕΡΤ έγινε και πάλι δυστυχώς μία φιλοκυβερνητική φωνή. Ζήσαμε την κατάρρευση «ενός μεταπολιτευτικού, σοβαρού, δημοκρατικού βήματος της Ελευθεροτυπίας. Οι εργαζόμενοι σκόρπισαν αβοήθητοι σαν τα παιδιά του λαγού.
Σήμερα ζούμε την κατάρρευση ενός ιστορικού θεσμού θα έλεγα στα ΜΜΕ: τα ΝΕΑ και το ΒΗΜΑ FM κα.Ο πολιτικός κόσμος παρακολουθεί εδώ και πολύ καιρό μία τριγωνική σύγκρουση της Πολιτικής Εξουσίας, των Τραπεζών και του ΔΟΛ. Συγκρούονται σαν τα βουβάλια μέσα στον βάλτο και δυστυχώς τελικά τα θύματα θα είναι οι εργαζόμενοι. Κλαψουρίσματα, πολιτικοί υπολογισμοί, τραπεζικά παιχνίδια, σπρωξίματα για δημιουργία νέου ισχυρού μιντιακού τοπίου ακούγονται και υφαίνονται στο προσκήνιο και το παρασκήνιο. Τα διαπιστώσαμε και με τις άδειες καναλιών. Μέχρι που φθάσαμε στη Δικαιοσύνη για να βγάλει τα κάστανα από την φωτιά.
Όλοι γνωρίζουμε ότι η 4η εξουσία των ΜΜΕ σήμερα αποτελεί ίσως την πιο ισχυρή παρέμβαση στις εξελίξεις.Στη διαμόρφωση της κοινής γνώμης και γενικότερα στη λειτουργία της Δημοκρατίας μας. Όλοι γνωρίζουμε επίσης ότι η ανεργία είναι η χειρότερη μορφή αδικίας και οι εργαζόμενοι στα ΜΜΕ χάνοντας τη δουλειά τους θα βρεθούν σε δυσχερή θέση φτωχοποίησης.
Οφείλει η κυβέρνηση και τα πολιτικά κόμματα να σταματήσουν να παριστάνουν τον Πόντιο Πιλάτο.Χωρίς πολιτικές σκοπιμότητες (διότι υφαίνονται) με διαφάνεια (και όχι πίσω από κλειστές πόρτες) ο πολιτικός κόσμος πρέπει να βρει τη χρυσή τομή, αφενός της διάσωσης των θέσεων απασχόλησης και αφετέρου της επιβίωσης ενός ιστορικού θεσμού στο χώρο των ΜΜΕ, όπως είναι τα ΝΕΑ, το ΒΗΜΑ και άλλοι που ακολουθούνε τον ίδιο δρόμο.
Η τριγωνική σχέση Πολιτική Εξουσία – ΜΜΕ – Τράπεζες, πρέπει να είναι διαφανής, θεσμική και ο κάθε χώρος να διατηρεί την αυτονομία του και τους κανόνες του. Αυτή τη σχέση την έχει πληρώσει ακριβά ο τόπος. Είναι ανάγκη να βρεθεί λύση αν θέλει η πολιτική εξουσία να ανακτήσει την αυτονομία της.
Η θεσμική μάλιστα ισορροπία σ’ αυτό το τρίγωνο θα προσδιορίσει σ’ ένα βαθμό και την ποιότητα της Δημοκρατίας μας. Το «μπαλάκι» ας μην το ρίχνουν οι πάντες στο γήπεδο της δικαιοσύνης. Δεν θα βγάλουν τα κάστανα από την φωτιά οι δικαστές.
Μέσα σ’ αυτό το «μουντό» τοπίο βέβαια μία αχτίδα φωτός θα είναι η δικαιοσύνη να λάβει σοβαρά υπόψη την παρέμβαση των εργαζομένων και από Δευτέρα να υπάρχει ένας τροφοδότης λογαριασμός ανοιχτός για χαρτί και ανάσα, από καθυστερούμενες αποδοχές στους εργαζόμενους.
Ελπίζουμε και ευχόμαστε οι πάντες να μην απαξιωθούν τα υπό κρίση ΜΜΕ (ΒΗΜΑ, ΝΕΑ, ΜEGAκ.α.) στη λογική «δρυός πεσούσης πας ανήρ ξυλεύεται».
Δεν είναι μόνο ζήτημα απλά αλληλεγγύης προς τους εργαζομένους στην προκειμένη περίπτωση.
Τίθεται ζήτημα της ίδιας της ποιότητας της Δημοκρατίας, αφού όλοι μας αναγνωρίζουμε ότι η εξουσία των ΜΜΕ αγοράζει πολιτικό χώρο και χρόνο καθώς αναδεικνύει το πολιτικό προσωπικό, ιδιαίτερα στις μεγάλες εκλογικές περιφέρειες.
Ορθά το ΠΑΣΟΚ πρότεινε μία θεσμική – διακομματική συνεννόηση για το μιντιακό τοπίο. Φαίνεται ότι την πρόταση αυτή την ασπάζεται σχεδόν όλη η Αντιπολίτευση.Μιλάμε για το αυτονόητο. Αν υπήρχε αυτή η στοιχειώδης συνεννόηση και συναίνεση, ούτε την περιπέτεια των τηλεοπτικών αδειών θα είχαμε ζήσει, ούτε τις άγονες αντιπαραθέσεις.
Αντιπολίτευση και Συμπολίτευση πρέπει να βρουν «κοινό τόπο» όταν κρίνονται ζητήματα τόσο μεγάλα που επηρεάζουν την ποιότητα της Δημοκρατίας μας και την ανεργία των εργαζομένων.
