Συγχωρήστε μου να μην ασχοληθώ άλλο με την επαπειλούμενη διακοπή έκδοσης «Βήματος» και «Νέων» υποθέτοντας, αφελώς ίσως, ότι δεν υφίσταται πια θέμα.
Κυριαρχούν στην επικαιρότητα παγκοσμίως τα έργα και οι ημέρες του νέου αμερικανού προέδρου. Μεγάλη έκπληξη προέρχεται από τη διαπίστωση ότι ο κ. Τραμπ εφαρμόζει κατά γράμμα όσα επαγγέλθηκε προεκλογικά. Δηλαδή από το γεγονός ότι ήταν ειλικρινής και ότι δεν πουλούσε ψέματα για να τον ψηφίσουν όπως φαίνεται ότι θεωρεί αυτονόητο η πολιτική ορθότητα στις ημέρες μας. Αυτά όμως υποσχέθηκε, γι’ αυτά τον εκλέξανε πρόεδρο και αυτά εφαρμόζει ως ταύρος σε υαλοπωλείο. Δεν επικροτώ φυσικά ότι τα όσα νομοθετεί είναι λογικά και ηθικά ορθά. Αλλά οι διαμαρτυρόμενοι σήμερα Αμερικανοί όφειλαν εγκαίρως να προσέξουν.
Η δεύτερη παρατήρησή μου είναι ότι τα όσα προκαλούν θύελλα αντιδράσεων δεν είναι και τα ουσιωδέστερα. Η άγαρμπη πρακτική κατά της ισλαμικής τρομοκρατίας και το τείχος για την αποτροπή της παράνομης εισροής προσφύγων από το Μεξικό και την παρεμπόδιση του θανατηφόρου λαθρεμπορίου ναρκωτικών δεν έχουν κατ’ αρχήν ηθική απαξία. Η υπερβολή τους τα απαξιώνει. Το προέχον όμως είναι η στροφή Τραμπ προς τον απομονωτισμό και την έμπρακτη αμφισβήτηση της παγκοσμιοποίησης. Το πόσο προβληματική και επικίνδυνη ακόμα και για τις ίδιες τις ΗΠΑ μπορεί να αποδειχθεί αυτή η πολιτική αποδεικνύεται από το γεγονός ότι εκείνος που έσπευσε να επωφεληθεί είναι η Κίνα. Ζούμε ήδη το αδιανόητο. Η τελευταία μεγάλη κομμουνιστική χώρα να προσφέρεται να καλύψει το δημιουργούμενο κενό προσφέροντας σε παγκόσμια κλίμακα την ηγεμονία της στις αξίες και πρακτικές της ελεύθερης οικονομίας. Και μάλιστα σε συνεργασία με τις άλλες χώρες του δυτικού κόσμου και ιδιαίτερα την πρώτη οικονομική δύναμη στην Ευρώπη, τη Γερμανία. Ο ρεαλισμός και η ευφυΐα της κινεζικής ηγεσίας παραμέρισαν τις επιταγές του μαρξιστικού δογματισμού και ανταποκρίθηκαν με θεαματική επιτυχία στη σοφότερη ίσως ρήση του 20ού αιώνα του επίσης κινέζου κομμουνιστή Ντενγκ Σιαοπίνγκ: «Ασπρη γάτα, μαύρη γάτα, αρκεί να πιάνει ποντίκια».
Μπορεί τα κόκαλα του Μαρξ και των εφαρμοστών του επιστημονικού σοσιαλισμού Λένιν, Στάλιν, Μάο κ.λπ. να αναδεύονται στους τάφους τους από την ιεροσυλία. Ομως η αξία κάθε θεωρίας, ή ακόμα χειρότερα δόγματος, προκύπτει εκ του αποτελέσματος. Και η σύγχρονη κομμουνιστική Κίνα απέδειξε ότι ο άκρατος κομμουνισμός οδηγεί σε πενία και ανελέητη καταπίεση, ενώ το άνοιγμα στην ελεύθερη οικονομία επέτρεψε τη ριζικότερη οικονομική ανάπτυξη και ευημερία, και κάποιες ελευθερίες στην πολυπληθέστερη χώρα του κόσμου, που την ανέδειξε στη δεύτερη παγκόσμια οικονομική δύναμη. Και θα εξελιχθεί ίσως αυτή και σε πρώτη αν ο κ. Τραμπ εφαρμόσει και την επαγγελία του για κήρυξη εμπορικού πολέμου με τον κίτρινο γίγαντα, που ευφυώς εγκατέλειψε τον ερυθρό του χαρακτήρα. Προς μεγάλο προβληματισμό όλης της προοδευτικής διανόησης που αμήχανα σιωπά. Και μπορεί ο κ. Τραμπ να θεωρεί ότι η κατά Μάο μεγάλη αναταραχή είναι υπέροχη κατάσταση, όμως ο σημερινός διάδοχός του Σι Τζινπίνγκ αποδεικνύει εμπράκτως ότι τις ουτοπικές θεωρίες καλόν είναι να τις εγκαταλείπεις όταν βλάπτουν επιλέγοντας τον ωφελιμιστικό ρεβιζιονισμό.
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
