Αξιολόγηση όπου και αν πας, όπου και να σταθείς σ’ αυτόν τον τόπο βουίζει στ’ αυτιά όλων μας. Συμπολίτευση και αντιπολίτευση, δημοσιολόγοι και οικονομολόγοι μιλάνε για την 2η Αξιολόγηση της Ελλάδας μας και της οικονομίας μας. Οι πολίτες μπορεί να μην προσδιορίζουν ακριβώς την έννοια της, αλλά όλοι καταλαβαίνουν τη σημασία της.
Είναι:
-Η ενέργεια, η διαδικασία, το αποτέλεσμα μιας κρίσης, σύγκρισης προσώπων, πραγμάτων και καταστάσεων στη βάση κάποιων κριτηρίων, επίδοσης, συμπεριφοράς, αποτελεσματικότητας, αξίας.
Είναι:
-Προσδιορισμός της αξίας, της ποιότητας, της σημασίας προσώπων και πραγμάτων. Είναι το ουσιαστικό που κολλάει παντού:
* Αξιολόγηση της Ελλάδας.
* Αξιολόγηση των πολιτικών κομμάτων και του προσωπικού.
* Αξιολόγηση της εκπαίδευσης, της Παιδείας.
* Αξιολόγηση της Δημόσιας Διοίκησης.
* Αξιολόγηση της Οικονομίας.
* Αξιολόγηση του εαυτού μας κ.α.
Εμείς έχουμε μπλέξει με τους δανειστές και τους έχουμε παραχωρήσει το δικαίωμα να αξιολογούν, να ελέγχουν και να εποπτεύουν τη νομοθετική και εκτελεστική εξουσία. Αυτή είναι η αλήθεια. Με το να αλλάζουμε λεξιλόγιο πχ η Τρόικα να μεταμορφώνεται σε «θεσμούς», δεν κρύβεται η αλήθεια. Απλά έχουμε ξεχάσει οι ίδιοι να αξιολογούμε την Ελλάδα μας, την οικονομία μας και τη συμπεριφορά μας και αυτό είναι το μεγάλο πρόβλημα σ’ αυτόν τον τόπο. Η πρώτη ευθύνη στο πολιτικό προσωπικό, που με την πρακτική του δεν μπορεί να ισορροπήσει τη Δημοκρατίας μας, να ενώσει τον λαό σ’ ένα εθνικό σχέδιο αναγέννησης.
Συμπέρασμα:
-Όταν αξιολογείς σήμερα την Ελλάδα και διαπιστώνεις ότι χάνει έδαφος στα εθνικά, οικονομικά και κοινωνικά θέματα σε πιάνει η ψυχή. Η εικόνα της συνεχώς θαμπώνει στα μάτια των πολιτών. Για την εικόνα της στο εξωτερικό καλύτερα να σιωπάς. Το ανθρώπινο δυναμικό μουδιασμένο, απογοητευμένο παρακολουθεί τις εξελίξεις.
Όταν φθάνει η ώρα της αξιολόγησης των δανειστών, αφού εμείς δεν αξιολογούμε τον εαυτό μας, εκεί σε πιάνει δέος. Η καθυστέρηση στη διαδικασία αξιολόγησης προκαλεί πονοκεφάλους στους κυβερνώντες, ανεβάζει τον πυρετό στην αγορά και η ανασφάλεια και η αβεβαιότητα κυριεύει τους πάντες. Σ’ αυτή την κατάσταση αρχίζουν να κτυπάνε τα τύμπανα της μυθοπλασίας, των υποθέσεων, των σεναρίων (για να μην γίνει καμιά σύγχυση, δεν αναφέρομαι στα «νταούλια» του κ. Τσίπρα που θα κτυπάνε και θα χορεύουν οι αγορές):
* Έρχονται εκλογές ή θα γίνει δημοψήφισμα, αφού το αδιέξοδο στη διαπραγμάτευση συνεχίζεται.
* Η κυβέρνηση θα πιει το πικρό ποτήρι των νέων μέτρων (μείωση αφορολόγητου στις 6 χιλιάδες ευρώ). Ο «κόφτης» σε μισθούς και συντάξεις θα ταξιδεύσει και πέραν του 2018 προς το μέλλον κ.α.
* Ο Μαργκόβας στη Βουλή: Πάμε για τέταρτο Μνημόνιο ή Brexit όσο καθυστερούμε την αξιολόγηση.
* Η Moody’s: Κίνδυνος για την αναδιάρθρωση των τραπεζών ή καθυστέρηση της δεύτερης αξιολόγησης.
Ο Πρωθυπουργός διαμηνύει ότι δεν θα ψηφισθούν νέα μέτρα, ούτε για ένα ευρώ και οι δανειστές μας στέλνουν μήνυμα ότι αν δεν ληφθούν νέα μέτρα, οι θεσμοί δεν φαίνεται να ξανάρχονται σύντομα στην Αθήνα.
Η αλήθεια είναι ότι έχουμε πλέον πληρώσει ακριβά αυτή τη διαδικασία της αξιολόγησης. Κάποτε πρέπει να σοβαρευτούμε. Να πάμε ένα βήμα παρακάτω. Να σταματήσουν επιτέλους οι κυβερνώντες να μαδάνε τη μαργαρίτα.
Αξιολόγηση κομμάτων και πολιτικού προσωπικού. Εδώ χάνεις την «μπάλα». Τα μνημόνια έφτιαξαν έδαφος κατάλληλο για να ξεπηδήσουν κόμματα από το πουθενά σαν μανιτάρια. Και σήμερα δύο από αυτά ΣΥΡΙΖΑ- ΑΝΕΛ να μας κυβερνάνε. Αν προσπαθήσεις να αξιολογήσεις τα χαρακτηριστικά της συγκρότησης και της λειτουργίας των κομμάτων και των ασκούμενων πολιτικών θα διαπιστώσεις τρία βασικά ποιοτικά χαρακτηριστικά.
Πρώτον τον προσωποπαγή χαρακτήρα λειτουργίας και άσκησης της εξουσίας σε κυβέρνηση –κόμμα. Χαρακτηριστικά υποστηρίζω αν ο κ. Τσίπρας έφευγε αύριο από το ΣΥΡΙΖΑ η εκλογική του βάση είμαι σχεδόν σίγουρος ότι θα περιορίζονταν στα παραδοσιακά ποσοστά λίγο πάνω –λίγο κάτω από τον πήχη.
Δεύτερο την έλλειψη στρατηγικού, οικονομικού και κοινωνικού σχεδίου για την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας και την ενότητα του λαού μας.
Τρίτο την κατάρρευση του ιδεολογικο-πολιτικού πλαισίου όχι μόνον της αριστεράς, αλλά και των παραδοσιακών σοσιαλδημοκρατικών πολιτικών των προηγούμενων δεκαετιών.
Με αυτά τα χαρακτηριστικά λειτουργίας της πολιτικής εξουσίας, η αβεβαιότητα και η ανασφάλεια θα βαθαίνει και η υπέρβαση της κρίσης φαντάζει όνειρο θερινής νυκτός.
Τα παραδοσιακά κόμματα εξουσίας, χωρίς πολιτικό στίγμα –σχέδιο για την υπέρβαση τη κρίσης: Η μεν ΝΔ, ως διαχειριστική δύναμη της κατάστασης, ετοιμάζεται και ενδιαφέρεται μόνο για την παλινόρθωσή της. Το δε ΠΑΣΟΚ προσπαθεί να ανασυγκροτήσει και να ανασυνθέσει το παζλ του κατακερματισμού τω κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων που επί μια 30ετία εκπροσώπησε.
Το πολιτικό πεδίο μοιάζει με αχορτογράφητο και απρόβλεπτο τοπίο. Οι κεντρικοί θεσμοί της Δημοκρατίας μας, τα κοινωνικά υποκείμενα φαντάζουν αποδυναμωμένα και χωρίς επιρροή στις εξελίξεις.
Το πολιτικό προσωπικό, ένεκα της κυριαρχίας των δανειστών στα νομοθετικά και θεσμικά δρώμενα και της αδυναμίας σοβαρής επιρροής στην εκτελεστική και νομοθετική εξουσία υφίστανται συνεχώς μιαν πρωτοφανή απαξίωση στο ρόλο του.
Είναι σίγουρο ότι πρέπει να μπει επειγόντος ανάχωμα σ’ αυτό τον κατήφορο και σ’ αυτή την παρακμή. Η αξιολόγηση στον τρόπο λειτουργίας και άσκησης της εξουσίας στα κόμματα, στην κυβέρνηση και τους θεσμούς είναι ένα απαραίτητο βήμα για να ξαναβρεί η πολιτική και οι πολιτικοί το ρόλο τους.
Αξιολόγηση στην οικονομία, στην παραγωγική ανασυγκρότηση αυτού του τόπου ποιος κάνεις; Αυτό το έργο η Πολιτεία μας το έχει θεσμικά και δεσμευτικά παραχωρήσει στους δανειστές, όπως αναφέρθηκε παραπάνω.
Δυστυχώς, οι δυνάμεις της παραγωγής και της δημιουργίας όχι μόνο δεν ακούγονται από την πολιτική εξουσία, αλλά βρίσκονται σε συνεχή φοροκυνηγητό. Το αφιλόξενο επιχειρηματικό πεδίο απομακρύνει τους σοβαρούς επενδυτές. Το χρήμα στην αγορά είναι περιορισμένο και ακριβό.
Και το κακό είναι ότι δεν λένε να καταλάβουν οι κυβερνόντες ότι χωρίς δικό σου εθνικό σχέδιο το καραβάκι της Ελλάδας θα θαλασσοδέρνεται για πολλές δεκαετίες. Μάλιστα σ’ ένα ταραγμένο Αιγαίο από πολεμικές ιαχές.
Να έρθουμε στην αξιολόγηση της εκπαίδευσης, της Δημόσιας Διοίκησης; Εδώ χρόνια τώρα αγωνιζόμαστε να ξεκινήσει μια διαδικασία αξιολόγησης του ανθρώπινου δυναμικού, διότι υπάρχουν ιδεολογικές προκαταλήψεις και μπόλικη «κουταμάρα». Υπάρχει στον σημερινό τεχνολογικό κόσμο πιο πολύτιμό κεφάλαιο από την ανθρώπινη γνώση και εξειδίκευση; Πως είναι δυνατόν χωρίς συνεχή αξιολόγηση να βελτιωθούν πρόσωπα, καταστάσεις και συστήματα;
Πρέπει γι’ αυτό να ξεσκονίσουμε τα αραχνιασμένα μυαλά και τις αντιδραστικές προκαταλήψεις. Για να ορθοποδήσει η οικονομία μας και να αποκτήσει στοιχειωδώς ανταγωνιστικά πλεονεκτήματα, χρειάζεται επενδύσεις και εκπαιδευμένο ανθρώπινο δυναμικό. Χρειάζεται χρήματα για έρευνα και άξιους δασκάλους. Δυστυχώς και εδώ αντί να ενεργούμε για την αξιολόγηση έχουμε παραμείνει στις αντιθέσεις ποιος προσλαμβάνει προσωπικό….
Η Αξιολόγηση είναι πάνω απ’ όλα μια διαδικασία αυτογνωσίας για την Ελλάδα μας, την οικονομία μας και των δυνατοτήτων μας να σταματήσουμε την παρακμή.
Να αξιοποιήσουμε και να μην απαξιώνουμε τον τόπο μας, τους θησαυρούς μας και τις ικανότητες του ανθρώπινου δυναμικού της χώρας μας. Αυτή η διαδικασία της αξιολόγησης όλοι μας πρέπει να γευτούμε για να βελτιωθούμε.
