Στη διαπραγμάτευση της Ελλάδας με τους πιστωτές, αναφέρεται σε άρθρο της η ιταλική εφημερίδα La Repubblica.
Η εφημερίδα της Ρώμης γράφει ότι «πρόκειται για πασίγνωστο, πλέον, σενάριο» και ότι «βρισκόμαστε και πάλι στη φάση της αντίστροφης μέτρησης».
Η Repubblica προσθέτει ότι «μέχρι τις 20 Φεβρουαρίου η Ευρωπαϊκή Ένωση θα πρέπει να αποφασίσει αν θα χορηγήσει τη νέα δόση βοηθειών για να πληρώσει τα χρέη της Αθήνας, χωρίς την οποία η χώρα μπορεί να οδεύσει προς χρεοκοπία πριν από το Καλοκαίρι».
«Οι Βρυξέλλες- αλλά θα ήταν ορθότερο να πούμε το Βερολίνo- συνδέουν τις βοήθειες αυτές με βαριά μέτρα περικοπών που η κυβέρνηση Τσίπρα δεν θέλει να εφαρμόσει, ενώ το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο απειλεί να αποσυρθεί», εξηγεί ο δημοσιογράφος Μαουρίτσιο Ρίτσι.
Παράλληλα, σημειώνει πως μπορεί, το όλο αυτό σκηνικό, να οδηγήσει στη γνωστή εξέλιξη: «Έναν συμβιβασμό που να αναβάλει τη μόνη καθοριστική επιλογή (την αναδιάρθρωση του χρέους της Αθήνας) για λίγο αργότερα, ουσιαστικά για μετά τις γερμανικές εκλογές». Αναφέρει, όμως, ότι στην όλη στάση του ΔΝΤ δεν βαραίνει, τώρα, η άποψη του Μπαράκ Ομπάμα, αλλά του Ντόναλντ Τραμπ, «ο οποίος δείχνει σαφώς πιο περιορισμένο πνεύμα αλληλεγγύης προς την Ευρώπη».
Η εφημερίδα θεωρεί ότι πρόκειται για «θέατρο παραλόγου» και αναφέρει ότι «το κατά κεφαλήν εισόδημα των Ελλήνων είναι ακόμη κατά 20% χαμηλότερο σε σχέση με πριν από το ξέσπασμα της κρίσης».
Ο αρθρογράφος υπογραμμίζει με έμφαση ότι παρά τα προβλήματα «το ελληνικό κράτος κατάφερε να εξασφαλίσει πρωτογενές πλεόνασμα της τάξης του 2,3% του ΑΕΠ, πολύ υψηλότερο από τις προσδοκίες». «Αντί, όμως, να της πούνε «μπράβο», η κυβέρνηση της Αθήνας βρίσκεται τώρα αντιμέτωπη με το αίτημα να στοχεύσει σε πρωτογενές πλεόνασμα 3,5% για το 2018 και για σειρά επόμενων ετών», γράφει η εφημερίδα της Ρώμης.
Κατά την Repubblica «λίγοι νορμάλ οικονομολόγοι θεωρούν ότι κάτι τέτοιο είναι εφικτό» και, σίγουρα «μεταξύ αυτών δεν συμπεριλαμβάνονται εκείνοι του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου».
Η ιταλική εφημερίδα, τέλος, εκτιμά ότι τα μέτρα που ζητά το ΔΝΤ, με περαιτέρω μείωση των συντάξεων και νέα, παράλληλη μείωση του αφορολόγητου, θα αποτελούσαν «πολιτική αυτοκτονία» και πως η μόνη λύση «είναι να απελευθερωθεί ο προϋπολογισμός της Ελλάδας, από τη θηλιά των χρεών, με μια θαρραλέα ελάφρυνση. Διαφορετικά, το ίδιο το χρέος δεν μπορεί παρά να εκραγεί».
