Η βραδιά του Κώστα Καραμανλή

Ηταν μία νυχτερινή εκδήλωση, καθαρά προς τιμή του πρώην πρωθυπουργού Κ. Καραμανλή (αυτός ήταν και ο λόγος που προσήλθε σ΄αυτήν) η παρουσίαση της αγγλικής έκδοσης του βιβλίου «Η ελληνική πολιτική οικονομία 2000-2015 –Από την ΟΝΕ στο Μηχανισμό Στήριξης» (The Greek Political Economy: 2000- 2015), που επιμελήθηκαν οι Σπ. Ρουκανάς και Παντελής Σκλιάς. Αν και τον υποδέχτηκε ένας Συριζαίος ο Ηλ. Λιβάνης και ο Πρόεδρος του ΕΒΕΑ κ. Μίχαλος, πλήθος καραμανλικών στελεχών (παλαιών και νέων) παρέστησαν, χειροκροτώντας πολλές φορές τον πρώην πρωθυπουργό και κατά την είσοδό του και κατά την παρουσίαση του βιβλίου και κατά την έξοδό του. Τώρα θα πείτε γιατί παρέστη ο κ. Καραμανλής στην παρουσίαση ενός βιβλίου, το οποίο έχει να κάνει με την κατάσταση στην οικονομία και με το γεγονός πώς φθάσαμε στα μνημόνια.; Επειδή θεώρησε ότι το βιβλίο αυτό δικαίωνε την πολιτική του (τουλάχιστον αυτό ανέφεραν- μάλιστα με στοιχεία και συγκρίσεις με άλλες χώρες, αλλά και με αναφορές για το φούσκωμα των στατιστικών στοιχείων από την ΕΛΣΤΑΤ) οι ομιλητές. Ηταν όμως στο πάνελ και ο Γ. Χουλιαράκης, ο οποίος όταν άρχισε την ομιλία του δεν ακούστηκε «κιχ» από το ακροατήριο. Τι είπε; «Χωρίς αντιμετώπιση των δημοσιονομικών αδυναμιών που κυριάρχησαν στην Ελλάδα από την εποχή της μεταπολίτευσης, η έξοδος από την κρίση με επιτυχία το 2018 δεν θα είναι μόνιμη. Η ένταξη της χωράς στο κέντρο της ΟΝΕ και η επιστροφή στην κανονικότητα προϋποθέτει οριστική ρήξη με τις αδυναμίες αυτές».

Ο κ. Καραμανλής κάθισε στην πρώτη σειρά, δίπλα στον Ευ. Μεϊμαράκη και πολλές φορές κατά την παρουσίαση συνομιλούσαν χαμηλοφώνως. Αλλά όταν πήρε τον λόγο ο κ. Χουλιαράκης τον άκουγε προσεκτικά. Ο αναπληρωτής υπουργός υπογράμμισε ακόμη ότι οι αιτίες που οδήγησαν τη χώρα στη μεγάλη ύφεση της περιόδου 2010-2015 είναι οι δομικές αδυναμίες των ελληνικών δημοσιονομικών θεσμών, οι οποίες εκτός Νομισματικής Ένωσης θα οδηγούσαν σε μια τυπική νομισματική κρίση, σε σημαντική υποτίμηση και πιθανότατα σε χρεοκοπία. Στο πλαίσιο της ΟΝΕ και χωρίς δυνατότητα εκδήλωσης νομισματικής κρίσης, οδήγησαν σε αύξηση του κόστους δανεισμού και διακοπή της πρόσβασης στις διεθνείς αγορές. Απέδωσε την αποτυχία των δυο πρώτων προγραμμάτων προσαρμογής στο γεγονός ότι υποτίμησαν την αποκατάσταση της αξιοπιστίας των δημοσιονομικών θεσμών και έδωσαν έμφαση στην απορύθμιση της αγοράς εργασίας αντί των μεταρρυθμίσεων στις αγορές προϊόντων, αδυναμίες τις οποίες επιχείρησε να διορθώσει με επιτυχία το τρίτο πρόγραμμα.

Ο επικεφαλής του γραφείου προϋπολογισμού της Βουλής Παναγιώτης Λιαργκόβας απέδωσε την είσοδο στο μνημόνιο σε χρόνιες παθογένειες της ελληνικής οικονομίας που υπάρχουν και σήμερα, στη διεθνή κρίση και την έλλειψη προετοιμασίας της ευρωζώνης και σε λάθος χειρισμούς της τότε κυβέρνησης. «Αν η τότε κυβέρνηση είχε κάνει προληπτικό δανεισμό θα κέρδιζε χρόνο και θα είχε τη δυνατότητα να οχυρωθεί καλύτερα και ενδεχομένως να είχαμε καταφέρει αυτό που κατάφερε η Ισπανία, που απέφευγε να μπει στο μνημόνιο». «Τα μνημόνια στην Ελλάδα ξεκίνησαν να έρχονται επί Ανδρέα Παπανδρέου και καθιερώθηκαν επί Γεωργίου Παπανδρέου», ανέφερε ο αντιπρόεδρος της Βουλής Νικήτας Κακλαμάνης, κάνοντας λόγω για πολιτικές ευθύνες του τελευταίου και αναφερόμενος στην αύξηση του δημοσίου χρέους κατά το δεύτερο μισό της δεκαετίας του ’80. Ο κ. Σκλιάς ανέφερε ότι η ένταξη στην ΟΝΕ ήταν πολιτική απόφαση και ο τρόπος με τον οποίο πραγματοποιήθηκε, σε συνδυασμό με το γεγονός ότι στις αρχές της δεκαετίας του 2000 μεγάλες διαρθρωτικές αλλαγές όπως το ασφαλιστικό εγκαταλείφθηκαν, σε μεγάλο βαθμό προσδιόρισαν τις εξελίξεις. Πρόσθεσε δε, ότι η αύξηση του δημοσίου χρέους κατά την περίοδο 2004-2009 οφείλεται στην ανάγκη αναχρηματοδότησης δανείων που είχαν συναφθεί παλιότερα και στην αποπληρωμή εξοπλιστικών προγραμμάτων επί δεσμεύσεων που είχαν αναληφθεί επίσης νωρίτερα.