Θυμάστε μήπως τις υποσχέσεις για απλότητα, σεμνότητα, μετρημένη οικονομική διαχείριση και αξιοκρατία με τις οποίες εξελέγη πριν από δυο χρόνια η κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ; Θα ήσαν – υποτίθεται – οι άγγελοι της Αριστερό(Δεξιάς) που θα έφερναν τον χαμένο παράδεισο στην πολιτική ζωή. Ο λαϊκισμός, όμως, και η υποκρισία – σύμφυτο, όπως αποδείχτηκε, συστατικό της παράταιρης πλειοψηφίας που ανέλαβε τις τύχες της χώρας – άρχισε να δείχνει το άσχημο κεφάλι του από πολύ νωρίς. Και πλέον είναι το κύριο χαρακτηριστικό της διακυβέρνησης Τσίπρα- Καμμένου.
Τελευταίο χαρακτηριστικό παράδειγμα σπατάλης, λαϊκισμού και υποκρισίας το ταξίδι Καμμένου – Παππά στην Ουάσιγκτον για δημόσιες σχέσεις επ’ ευκαιρία της ορκωμοσίας Τραμπ. Δεν μπορούσαν οι δύο υπουργοί αντί να πάρουν το πανάκριβο πρωθυπουργικό αεροσκάφος να ταξιδέψουν με αεροπλάνο της γραμμής; Προφανώς και μπορούσαν. Ούτε βιασύνη υπήρχε – η ημερομηνία της ορκωμοσίας ήταν γνωστή εδώ και μήνες – ούτε το αεροδρόμιο προορισμού ήταν σε κάποιο μυστήριο μέρος στα βάθη της ασιατικής στέπας που θα υποχρέωνε 3-4 αλλαγές αεροπλάνων. Όμως, όπως και να το κάνουμε, ακόμη κι αν έχεις δεσμευθεί προεκλογικά για την πάταξη της σπατάλης και την πώληση – για λόγους οικονομίας – των πρωθυπουργικών αεροπλάνων, άλλο το πρωθυπουργικό με τις δερμάτινες πολυθρόνες που γίνονται κρεβάτι και το προσωπικό VIP σέρβις που φεύγει όποτε εσύ θελήσεις κι άλλο η γραμμή Αθήνα – Φρανκφούρτη – Ουάσιγκτον.
Απίθανο λαϊκισμό και υποκρισία δείχνει όμως και η – πάλαι ποτέ – εξαγγελία Τσίπρα ότι οι βουλευτές του κόμματος δεν θα πρέπει να έχουν κρατικό αυτοκίνητο ή ότι το υπουργικό σχήμα θα ήταν μικρό και λειτουργικό; Όχι μόνο όλοι οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ απέκτησαν τελικά αυτοκίνητο της Βουλής που χρηματοδοτεί ο ελληνικός λαός αλλά και η σημερινή κυβέρνηση είναι από τις πολυπληθέστερες της μεταπολίτευσης – με τους υπουργούς μάλιστα να έχουν τοποθετήσει δίπλα τους, με απόλυτη αξιοκρατία, συγγενείς, φίλους και συζύγους άλλων υπουργών
Στο ίδιο πνεύμα της αριστερής… αξιοκρατίας ήταν, εξάλλου, και η τοποθέτηση στο Μαξίμου του πρωθυπουργικού φίλου, κ. Καρανίκα. Μάλιστα σε ένα ρεσιτάλ αριστερής υποκρισίας ο κ. Τσίπρας επιτέθηκε στην αντιπολίτευση πριν από δυο βδομάδες στη Βουλή, επειδή ασχολείται – λέει – με το θέμα του πρωθυπουργικού συμβούλου επειδή δεν είναι απόφοιτος του Χάρβαρντ αλλά ένα λαϊκό παιδί – κι αυτό αποτελεί ταξική κριτική. Ωστόσο, η κριτική που ασκείται στον Πρωθυπουργό δεν αφορά την ταξική προέλευση του κ.Καρανίκα αλλά το μηδαμινό επίπεδο των γνώσεών του για τη συγκεκριμένη θέση. Θα μπορούσε κάλλιστα να είναι ένα παιδί από λαϊκή συνοικία με λαμπρές, όμως, σπουδές από τους χιλιάδες ανέργους επιστήμονες που υπάρχουν στη χώρα και ετοιμάζονται να φύγουν στο εξωτερικό. Όμως ο κ.Τσίπρας προτίμησε να πάρει δίπλα του έναν άνεργο μπάρμαν μόνο και μόνο επειδή είναι «κολλητός» του.
Θέλετε άλλα παραδείγματα λαϊκισμού και υποκρισίας; Οι ιδιωτικοποιήσεις ήταν υποτίθεται «κόκκινο πανί» για τον ΣΥΡΙΖΑ ,ο οποίος εξέφραζε πριν εκλεγεί κυβέρνηση την οργή του για το ξεπούλημα της λαϊκής περιουσίας προς όφελος του ξένου κεφαλαίου. Ωστόσο οι κυβερνώντες όχι μόνο υπέγραψαν στο πλαίσιο του τρίτου μνημονίου ένα μακρύ κατάλογο για ιδιωτικοποιήσεις αλλά έφτασαν στο σημείο να συμφωνήσουν στην δημιουργία ενός Υπερταμείου με ξένο, μάλιστα, επικεφαλής, το οποίο θα είναι υπεύθυνο για την αξιοποίηση / ιδιωτικοποίηση / εκμετάλλευση ολόκληρης τη δημόσιας περιουσίας! Έφτασαν δε στο σημείο να πουλήσουν την ΤΡΕΝΟΣΕ με όλα τα τρένα της χώρας έναντι 45 εκατομμυρίων ευρώ και να απουσιάζει από την τελετή ο αρμόδιος υπουργός της κυβέρνησης επειδή (προφανώς) πονάει με κάθε ιδιωτικοποίηση!
Λαϊκισμός του χειρότερου είδους ήταν -φυσικά- η απόπειρα της κυβέρνησης να συνδέσει τα μνημόνια με την λεγόμενη διαπλοκή των ΜΜΕ και των τραπεζών . Μάλιστα για το σκοπό αυτό οι κυβερνώντες δημιούργησαν ειδική εξεταστική επιτροπή για να αποδείξουν ότι ΜΜΕ και τράπεζες είχαν μία προνομιακή σχέση συνεργασίας για την παροχή δανείων με χαριστικούς όρους με αντάλλαγμα την στήριξη πολιτικών που ευνοούσαν τις τράπεζες. Προφανώς η εξεταστική δεν μπόρεσε να αποδείξει τίποτα απ όλα αυτά αφού ως γνωστόν τα κόκκινα δάνεια των ΜΜΕ ήταν αναλογικά πολύ λιγότερα από τα κόκκινα δάνεια των περισσοτέρων κλάδων της οικονομίας και οι τραπεζικές χορηγήσεις μπορεί να φαίνονται υπερβολικές σήμερα που η διαφημιστική πίτα είναι 200 εκατομμύρια το χρόνο, αλλά δεν ήσαν τα χρόνια πριν από την κρίση με την διαφήμιση να φτάνει το 1 δις ευρώ ετησίως!
Όπως ,όμως, το ψέμα έχει κοντά ποδάρια ,έτσι κι ο λαϊκισμός δεν μπορεί να ξεγελάσει για πολύ καιρό τον κόσμο. Αργά ή γρήγορα οι πολίτες ξυπνούν και αντιλαμβάνονται ότι κάποιοι συστηματικά τους τάιζαν σανό και αντί να βελτιώσουν τη ζωή τους όπως τους είχαν υποσχεθεί την έκαναν τελικά ακόμη χειρότερη.
