Νάρκη το έλλειμμα εμπιστοσύνης στην Κεντροαριστερά

Τη Δευτέρα στο συντονιστικό όργανο της Δημοκρατικής Συμπαράταξης άνοιξε η πόρτα του συμβιβασμού με το Ποτάμι. Τα κόμματα της συμπαράταξης, και ιδίως το ΠαΣοΚ, αποδέχθηκαν τις προτάσεις του Σταύρου Θεοδωράκη, ακόμα και να γίνει πρώτα η εκλογή αρχηγού από τη βάση και έπειτα το συνέδριο, υπό τον όρο να ενταχθεί το Ποτάμι στη ΔΗΣΥ για το μεταβατικό διάστημα ως την εκλογή νέας ηγεσίας, τον Μάρτιο ή τον Απρίλιο. Η ηγετική ομάδα της Δημοκρατικής Συμπαράταξης ανησυχεί ότι οι πολιτικές εξελίξεις μπορεί επιταχυνθούν αιφνιδιαστικά και επιθυμεί να εκπέμψει ο χώρος ένα μήνυμα ενότητας προς τους ψηφοφόρους, το οποίο ενδεχομένως να εξασφαλίσει διψήφιο ποσοστό. Οι αγγελιοφόροι εστάλησαν στον κ. Θεοδωράκη, εκείνος αρνήθηκε και η πόρτα έκλεισε. «Οριστικά» μεταδίδουν από την Χαρ. Τρικούπη.

Στην πολιτική, ασφαλώς, τίποτα δεν είναι ούτε οριστικό ούτε μόνιμο. Ομως στο πλαίσιο της έλλειψης εμπιστοσύνης που διέπει τις σχέσεις των δύο κομμάτων θεωρήθηκε από τα στελέχη της ΔΗΣΥ ότι μόνο η ένταξη του Ποταμιού, ως αυτόνομου κόμματος, στη Συμπαράταξη θα επικύρωνε τη δέσμευσή του για συμπόρευση. Ο κ. Θεοδωράκης, από την πλευρά του, εκτίμησε ότι επειδή το Ποτάμι είναι ένα κόμμα με βουλευτές στο Κοινοβούλιο, σε αντίθεση με τη ΔΗΜΑΡ και το ΚΙΔΗΣΟ, θα ήταν αντιδεοντολογικό προς τους ψηφοφόρους του να «καταργήσει» το κόμμα. Στο Ποτάμι εκτιμούν ότι η ένταξη στη ΔΗΣΥ θα σημάνει απώλεια των προνομίων του στη Βουλή, δηλαδή να λαμβάνει τον λόγο ο κ. Θεοδωράκης ως αρχηγός κόμματος. Στην Σεβαστουπόλεως θα προτιμούσαν ένα σχήμα Δημοκρατική Συμπαράταξη – Ποτάμι συν την πρωτοβουλία «Ωρα αποφάσεων» των Αννας Διαμαντοπούλου, Γιώργου Φλωρίδη, Γιάννη Ραγκούση, ως την εκλογή αρχηγού του νέου σχήματος.

Πολλά στελέχη της Δημοκρατικής Συμπαράταξης δεν αντιλαμβάνονται γιατί οι υπόλοιποι έχουν τόσο μεγάλο πρόβλημα να υπαχθούν για περίπου δύο μήνες υπό τη Φώφη Γεννηματά. Η Δημοκρατική Συμπαράταξη και το Ποτάμι ήδη συνεργάζονται στη Βουλή και από ό,τι φαίνεται αυτό δεν θα σταματήσει, ιδίως όσο εντείνονται οι φόβοι για αιφνιδιαστικές εκλογές ή για νέα κυβερνητική ανταρσία απέναντι στους θεσμούς. Τα στελέχη αυτά παραβλέπουν την αντίδραση που προκάλεσε η αιφνιδιαστική ένταξη του Γιώργου Παπανδρέου στη Συμπαράταξη, όπου τα χαμόγελα πάγωσαν έπειτα από την ενημέρωση που έλαβαν από τους δημοσκόπους.

Ενώ όλοι ανέμεναν την έκρηξη του Ευ. Βενιζέλου, τα πάρθια βέλη προς τον κ. Παπανδρέου εκτοξεύθηκαν από τον Κώστα Σημίτη. «Πιστεύω ότι το πρώτο μνημόνιο, υπό την εξαιρετικά αυστηρή μορφή που είχε, δεν ήταν μονόδρομος» είπε σε συνέντευξη που δημοσιεύθηκε στο Capital.gr ο πρώην πρωθυπουργός, τον οποίο ο κ. Παπανδρέου διέγραψε από την Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΠαΣοΚ τον Ιούνιο του 2008. «Εκείνο το οποίο έπρεπε να κάνει η ελληνική κυβέρνηση και δεν έκανε τότε ήταν ένας έγκαιρος σοβαρός σχεδιασμός για το πώς θα αντιμετωπίσει την κατάσταση. Να τον καταρτίσει και να τον συζητήσει τόσο με την ΕΕ όσο και με το ΔΝΤ. Δεν έγινε κανένας σχεδιασμός. Επαναλαμβάνω όμως ότι και το μνημόνιο αποτελούσε μία σειρά αποφάσεων που πήρε η ΕΕ χωρίς να είναι έτοιμη» πρόσθεσε. Επιπλέον, είπε ότι όταν η τότε κυβέρνηση διαβεβαίωνε ότι η Ελλάδα διαθέτει ρευστοποιήσιμη περιουσία 50 δισεκατομμυρίων ευρώ μιλούσε για έναν αριθμό «τελείως φανταστικό». «Οταν είσαι στον βαθμό αυτό ανέτοιμος και λες τέτοιες σαχλαμάρες, το μνημόνιο έρχεται ως φυσικό αποτέλεσμα…» τόνισε.

Παράλληλα, η πρωτοβουλία «Ωρα αποφάσεων» των τριών πρώην υπουργών του ΠαΣοΚ συνεχίζει τις εκδηλώσεις της. Την Πέμπτη, στο Ηράκλειο της Κρήτης, πραγματοποιήθηκε μια καλή εκδήλωση για τα δεδομένα του χώρου, οι ομιλητές ενίσχυσαν την ατζέντα τους θέτοντας ως προτεραιότητα τους νέους και την παραγωγή, ωστόσο δεν υπάρχει καμία ένδειξη ότι σκέπτονται να αποδεχθούν την πρόσκληση Γεννηματά. Τουλάχιστον όχι σε αυτή τη φάση, εκτιμώντας ότι εκτός συμπαράταξης θα έχουν την ευχέρεια να θέσουν προς συζήτηση στην κοινωνική βάση της παράταξης ένα διαφορετικό πολιτικό πλαίσιο με άλλα προτάγματα από αυτά που θέτει η Δημοκρατική Συμπαράταξη και ευρύτερες γεωπολιτικές αναλύσεις. Επιπλέον, στο δελτίο πολιτικής ανάλυσης του Δικτύου για τη Μεταρρύθμιση στην Ελλάδα και στην Ευρώπη ασκείται κριτική ότι «η συγκόλληση προσώπων υπό μορφή συνεργασίας δεν πρόκειται να φέρει όσα ήλπιζε το ΠαΣοΚ».

«Το πρόβλημα με την προσπάθεια αυτή του Κινήματος δεν είναι η ισχνή δημοσκοπική απεικόνισή της. Το πρόβλημα εστιάζεται –και θα φανεί το επόμενο διάστημα περισσότερο –στην υπερβολική, σε βαθμό καταναγκασμού, προσπάθεια των στελεχών του ΠαΣοΚ και των όμορων συνιστωσών να δείξουν ότι οι μετεγγραφές προσώπων και οι συμφωνίες κορυφής και μόνο, χωρίς κοινωνική αντιστοίχηση ή προηγούμενη κομματική διαβούλευση, συνιστούν πολιτική ανάταση με περγαμηνές» επισημαίνεται. Σε μια οριακή συγκυρία, όπως η σημερινή, προσθέτουν οι δύο αναλυτές «η αναστήλωση του ΠαΣοΚ, ειδικά με τον τρόπο που επιχειρείται, μπορεί να προκαλέσει στους πολίτες από αδιαφορία έως ειρωνεία, βυθίζοντάς το συνεχώς σε μια νομοτελειακή φθορά μέσα από την ψευδαίσθηση αυτοσυντήρησης που προσφέρει η εξασφαλισμένη κοινοβουλευτική του παρουσία».