Toyota GT86: Καθαρές λύσεις

Μακριά από περίπλοκες μηχανολογικές επιλογές, όπως για παράδειγμα η ύπαρξη τετρακίνησης σε ένα coupe 2+2 θέσεων, η Toyota παρουσίασε το 2012 το GT86, με τη φιλοδοξία να αφήσει το στίγμα της στην κατηγορία των προσιτών σπορ αυτοκινήτων. Μια παρουσία η οποία χαρακτηρίστηκε από τη φράση «Αν δεν είναι διασκεδαστικό στην οδήγηση, δεν είναι αυτοκίνητο» που επαναλαμβάνει συχνά ο επικεφαλής της ιαπωνικής εταιρείας Akio Toyoda. Κανείς δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι εκείνο το GT86 δεν ήταν ακριβώς αυτό: διασκεδαστικό!

Στη δεύτερη γενιά του, η οποία θα διατίθεται στην Ελλάδα από τον Απρίλιο, η κεντρική ιδέα παραμένει απαράλλαχτη σε κάθε επίπεδο, ενισχυμένη από τις βελτιώσεις που οι μηχανικοί και οι σχεδιαστές της Toyota επέφεραν στο μοναδικό coupe μοντέλο της φίρμας.

Οι τελευταίοι έκαναν και τη λιγότερη δουλειά, σχεδιάζοντας μια φαρδύτερη γρίλια, τροποποιώντας τους προφυλακτήρες και επιλέγοντας φωτιστικά σώματα τεχνολογίας LED που δίνουν μια διαφορετική, περισσότερο επιθετική, υπόσταση στην εμφάνιση του αυτοκινήτου, ιδίως τη νύχτα. Σε αυτή την κατεύθυνση συντείνουν τα ανασχεδιασμένα αεροδυναμικά βοηθήματα στο μπροστινό και το πίσω μέρος του αμαξώματος. Το οπτικό αποτέλεσμα είναι ξεκάθαρα σπορ, με τους νέους τροχούς δέκα ακτίνων στη διάσταση των 17 ιντσών να δημιουργούν μια ευχάριστη συμμετρία, συνυπολογίζοντας τις διαστάσεις του μοντέλου –μήκος 4,24 μέτρα, πλάτος 1,77 και ύψος 1,28 μέτρα.

Στο άνοιγμα μίας από τις δύο πόρτες θα αντικρίσετε το μικρότερο τιμόνι που έχει ποτέ τοποθετηθεί σε μοντέλο Toyota, στοιχείο που σε προτρέπει να γλιστρήσεις –κυριολεκτικά –στο σπορ κάθισμα με την εξαιρετική πλευρική στήριξη αλλά και την απέχθεια σε μεγάλους σωματότυπους. Μπροστά θα καθίσετε δίχως κανένα πρόβλημα, πίσω δεν θα καθίσετε καθόλου, καθώς στο GT86 ο όρος «2+2» είναι μάλλον καταχρηστικός ή αφορά υπό προϋποθέσεις μόνο παιδικά καθίσματα. Κατά τα άλλα, η αισθητική του πίνακα οργάνων και της κεντρικής κονσόλας ταιριάζουν απόλυτα στο προφίλ του αυτοκινήτου με υλικά και εξοπλισμό που υπηρετούν τη χρηστική αλλά διόλου σπαρτιάτικη λογική.

Την περισσότερη δουλειά στο GT86 έκαναν οι μηχανικοί της Toyota που ενίσχυσαν την ακαμψία του αμαξώματος, ρύθμισαν ξανά την ανάρτηση και τις αντιστρεπτικές δοκούς για να βελτιώσουν τη συμπεριφορά και την ευστάθεια του αυτοκινήτου, χωρίς να πλήξουν τη μίνιμουμ άνεση και εργάστηκαν αποτελεσματικά στη λειτουργία Track Mode, η οποία μειώνει την παρεμβατικότητα των συστημάτων ελέγχου πρόσφυσης και ευστάθειας. Κάπως έτσι και σε συνδυασμό με τη μετάδοση της κίνησης στους πίσω τροχούς μέσω μηχανικού ή αυτόματου κιβωτίου έξι ταχυτήτων, την ύπαρξη διαφορικού περιορισμένης ολίσθησης και τη «γρήγορη» αίσθηση του τιμονιού, αυτό το GT86 δείχνει να έχει περάσει στην «επόμενη πίστα» σε ό,τι αφορά την οδηγική εμπειρία. Αν και οι 200 ίπποι του ατμοσφαιρικού, boxer, δίλιτρου Euro 6 κινητήρα βενζίνης, που αποδίδει το σύνολο της ισχύος του στις 7.000 σ.α.λ., φαίνονται ονομαστικά «λίγοι» για το συγκεκριμένο αμάξωμα –το οποίο αναμφίβολα αντέχει περισσότερους αλλά δεν τους έχει για λόγους ευρωπαϊκής νομοθεσίας στο πεδίο των εκπομπών ρύπων -, το GΤ86 κινείται πραγματικά σβέλτα.

Τη μεγαλύτερη απόδειξη για αυτό δεν την εισπράττεις από τα μεγέθη επιτάχυνσης και τελικής ταχύτητας που θα δείτε στον σχετικό πίνακα αλλά από την αίσθηση που σου δίνει το ελαφρύ σύνολο των 1.222 κιλών όταν βρεθείς πίσω από το τιμόνι.

Στην πρώτη επαφή με το αυτοκίνητο, στο χιονισμένο τοπίο της Φινλανδίας, σε δημόσιο δρόμο με εξαιρετικό οδόστρωμα αλλά και σε πίστα με διαφορετικά επίπεδα πρόσφυσης, το GT86 αποκαλύπτει τον ρόλο για τον οποίο κατασκευάστηκε και εκπληρώνει τις προσδοκίες του οδηγού του. Πιέζοντας λίγο περισσότερο το γκάζι μέσα στη στροφή ή στην έξοδο μιας πλατείας, ακόμη και με το traction control ενεργοποιημένο, το GT86 θα «διώξει» στιγμιαία το πίσω μέρος του πριν τα ηλεκτρονικά συστήματα αναλάβουν τον ρόλο τους. Χωρίς τα ηλεκτρονικά βοηθήματα στο «on», το αυτοκίνητο θα διαγράψει ένα απόλυτα ελεγχόμενο drift, από εκείνα που σε κάνουν να χαμογελάς εκτιμώντας το «βάρος» του τιμονιού αλλά και τη συμπεριφορά της ανάρτησης, που είναι «σφιχτή» αλλά όχι ανυπόφορη.

Συμπέρασμα

Δίχως περιστροφές, το GT86 στη δεύτερη γενιά του παραμένει αξιαγάπητο για τον τρόπο που στρίβει και για την αίσθηση που σου δίνει αφήνοντάς το μετά το τέλος της διαδρομής σου. Δεν είναι το ισχυρότερο όλων και βέβαια δεν είναι τετραθέσιο με την πραγματική έννοια του όρου –μόνο διαγώνια μπορείς να καθίσεις πίσω, αν πρέπει οπωσδήποτε να το κάνεις — αλλά αποτελεί ένα εξαιρετικό δείγμα μιας σχολής αυτοκίνησης που αν και διαχρονικά γοητευτική, έχει πια ελάχιστους –οικονομικά προσιτούς –εκπροσώπους. Και αυτό του χαρίζει έναν ακόμη λόγο ύπαρξης.