Τα λαχματζούν της κυρίας Φεϊρούζ-Ελένης είναι πλέον ονομαστά στο Κέντρο, ίσως επειδή σε αυτό το λιλιπούτειο μαγαζί διασταυρώνονται γεύσεις και μυρωδιές από την Αντιόχεια, τον Λίβανο, την Κύπρο και την Κωνσταντινούπολη. Η ίδια, μια πληθωρική μαγείρισσα με καταγωγή από την Αλεξανδρέττα της Αντιόχειας, ετοιμάζει υπομονετικά στο υπόγειο τα λαχματζούν και τα Κωνσταντινουπολίτικα πεϊνιρλί της – ή πιο σωστά πιντέ. Δίπλα της, οι γιοι της Ανδρέας και Σάββας. Θέλησα να μπω στο πνεύμα κατευθείαν, ζητώντας λαχματζούν – διατίθεται και με ζυμάρι ολικής άλεσης – με μοσχαρίσιο κιμά. Υστερα ξεκίνησαν τα διλήμματα. Γιατί μπορούσα να το συνοδέψω με τη Μαντάμ Πιπερίν, μια πάστα από καυτερή πιπεριά με πράσινη ελιά και ελαιόλαδο, ή με μπαμπαγανούς, καπνιστή μελιτζανοσαλάτα δηλαδή, με κρεμμύδι, καρυκεύματα και μυρωδικά, ή ακόμη με χούμους ή γιαούρτι. Οι πληροφορίες μου μού έλεγαν να μη φύγω χωρίς να δοκιμάσω και το πεϊνιρλί, το οποίο προσφέρεται με κοτόπουλο, ενώ οι πιο μερακλήδες μπορούν να επιλέξουν ανάμεσα σε σουτζούκι και παστουρμά. Ούτε όμως οι χορτοφάγοι θα απογοητευθούν. Διότι μπορούν να γευτούν λαχματζούν με λαχανικά εποχής, αλλά και veggie πίτες. Οπως εκείνο με πιπεριές Φλωρίνης και σούρκι, ένα παραδοσιακό συριακό τυρί, παραγωγής των ιδιοκτητών, που θυμίζει πολύ ανθότυρο. Ο επίλογος γράφτηκε ακόμα πιο γλυκά, με παραδοσιακό ασουρέ και ρυζόγαλο. Σούκραν λοιπόν, που σημαίνει ευχαριστώ! {{{ moto }}}
*Δημοσιεύθηκε στο BΗΜΑ GOURMET την Κυριακή 11 Δεκεμβρίου 2016.
