Και τώρα πάλι τρέχουμε. Είκοσι έξη μέρες και σήμερα έμειναν ως το Eurogroup της 20ης Φεβρουαρίου, για να κλείσει η δεύτερη αξιολόγηση της ελληνικής οικονομίας ώστε να μην εμπλακεί η υπόθεση με την εκλογική διαδικασία σε Ολλανδία- τον Μάρτιο ,Γαλλία- τον Απρίλιο και Γερμανία- το φθινόπωρο.
Δυστυχώς, όμως, για μία ακόμη φορά η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ επαναλαμβάνει τα λάθη της διαπραγμάτευσης του 2015 που οδήγησε τη χώρα στα πρόθυρα της δραχμής και στο τρίτο μνημόνιο αφού δεν δείχνει να αντιλαμβάνεται πως ο χρόνος δουλεύει σε βάρος της Ελλάδας. Εμείς βιαζόμαστε κι όχι οι δανειστές.
Διότι όσο καθυστερεί η συμφωνία με τους δανειστές τόσο αποδυναμώνεται η όποια διαπραγματευτική ισχύ της χώρας καθώς μέσα στον Ιούλιο το Λογιστήριο του Κράτους θα πρέπει να βρει να πληρώσει περίπου 7 δισ ευρώ –τα οποία δεν έχει στα ταμεία του.
Κι ακόμη, όσο καθυστερούν να ληφθούν τα μέτρα που μας ζητούν οι δανειστές, τόσο η κατάσταση της οικονομίας θα είναι πιο δύσκολο να ελεγχθεί, και τα μέτρα θα είναι βαρύτερα και πιο επώδυνα πολιτικά για την κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ που χάνει συνεχώς έδαφος στις προτιμήσεις του κόσμου, όπως δείχνουν οι δημοσκοπήσεις .
Το παράξενο είναι ότι ο κ. Τσακαλώτος που είχε ζήσει από κοντά την ατέρμονη και αδιέξοδη διαπραγμάτευση Τσίπρα-Βαρουφάκη το πρώτο επτάμηνο του 2015, δεν αποφεύγει να κάνει τα ίδια ακριβώς λάθη χάνοντας συνεχώς πολύτιμο χρόνο .Είναι πασιφανές ότι αν είχε κλείσει την αξιολόγηση πριν μπει το 2017 ,τώρα η χώρα θα είχε ήδη ενταχθεί στην ποσοτική χαλάρωση της ΕΚΤ και θα ήταν έτοιμη να περάσει πιο γοργούς αναπτυξιακούς ρυθμούς.
Προτίμησε, ωστόσο, και πάλι, να επιχειρήσει μια πολιτική διαπραγμάτευση (όπως ακριβώς και το 2015) ελπίζοντας ότι θα αποφύγει η κυβέρνηση να νομοθετήσει από τώρα σκληρά προληπτικά μέτρα τα οποία θα μπουν σε εφαρμογή μετά το τέλος του τρίτου μνημονίου στην περίπτωση που η χώρα δεν πιάσει τους δημοσιονομικούς στόχους της .
Οι κυβερνητικοί ήλπιζαν στο πλαίσιο μιας πολιτικής διαπραγμάτευσης ότι εάν παρουσίαζαν πολύ υψηλότερο πλεόνασμα για το 2016 από το στόχο που προέβλεπε το Μνημόνιο θα μπορούσαν να πετύχουν μία καλύτερη συμφωνία με τους δανειστές –με λιγότερα μέτρα.
Παράλληλα θεωρούσαν πιθανό – δεδομένων των αντιευρωπαϊκών δηλώσεων Τραμπ – ότι το αμερικανόπληκτο ΔΝΤ , που επιμένει για νέα σκληρά μέτρα εδώ τώρα , θα ήταν δυνατόν να μην μετάσχει τελικά στο πρόγραμμα της Ελλάδας, με αμερικανική καθοδήγηση.
Για μία ακόμη φορά ο κ.Τσίπρας προσγειώθηκε στην πραγματικότητα και αντελήφθη ότι στο πλαίσιο ενός μνημονίου δεν νοείται πολιτική διαπραγμάτευση αλλά αντίθετα απαιτείται πιστή υλοποίηση των δεσμεύσεων που έχει αναλάβει η υπό επιτήρηση χώρα – όπως δηλαδή ακριβώς έκαναν πριν από μας η Ιρλανδία, η Πορτογαλία και η Κύπρος.
Έτσι και το ΔΝΤ θα μετάσχει στο ελληνικό πρόγραμμα και η κυβέρνηση θα πρέπει να τηρήσει όλε τις δεσμεύσεις της και να νομοθετήσει από τώρα σκληρά μέτρα για το 2019, ίσως και το 2020!
Κι όπως είπαμε και στην αρχή, τώρα τρέχουμε, για να κλείσουμε πάση θυσία το πακέτο της αξιολόγησης ως τα τέλη Φεβρουαρίου με όλα τα μέτρα που ζητούν οι Γερμανοί και το ΔΝΤ. Γιατί αλλιώς η χώρα θα βρεθεί και πάλι εκεί που ήταν τον Ιούλιο του 2015, δηλαδή…σύριζα στο GREXIT.
Γιατί αυτή τη φορά, χωρίς τον Ολάντ να πιέζει υπέρ των ελληνικών θέσεων ,ίσως, να μη μας την χαρίσουν…
