«Το χαρτί όμως είναι καλό πράγμα, γιατί διδάσκει αυτή την ταπεινοσύνη και ανοίγει τα μάτια στην κενότητα τού εγώ».

Και πιο κάτω, στον «Δούναβή» του, ο Κλαούντιο Μάγκρις: «Όποιος γράφει μία σελίδα, αντιλαμβάνεται ότι δεν έχει καταλάβει τίποτα, ούτε αυτό που μόλις έγραψε, μαθαίνει να αναγνωρίζει την ασημαντότητά του και καταλαβαίνει, έχοντας στο νου τη ματαιότητα της σελίδας του, ότι ο καθένας παίρνει τα φληναφήματά του για το κέντρο του σύμπαντος».

Και λίγο πιο κάτω: «Οι συγγραφείς αποτελούν μια κρυφή παγκόσμια αδελφότητα, μια μασονία, μία στοά της βλακείας».

Οι δημοσιογράφοι;