Ο κόσμος αλλάζει, ο «τυφώνας» Τραμπ μπήκε ήδη στη ζωή μας και όλα πλέον τελούν υπό την επίδραση των ιδεών που κομίζει ο νέος αμερικανός πρόεδρος.
Οι πρώτοι λόγοι του, ίδιοι κι απαράλλαχτοι με τους προεκλογικούς που τον έφεραν στην εξουσία, ήταν ένα μνημείο συντηρητισμού, προστατευτισμού και απόλυτου διχασμού. «Πρώτα η Αμερική» το δόγμα του και ο Θεός επίσης σε πρώτο πλάνο, καθώς δικαιωματικά(!) προστατεύει το αμερικανικό έθνος.
Ο Ντόναλντ Τραμπ εμφανίστηκε απόλυτα στρεψόδικος, απέδωσε μια άλλη Αμερική, που καμία σχέση δεν έχει με αυτή που οι στατιστικές περιγράφουν.
Αγνόησε χαρακτηριστικά το γεγονός ότι η ανεργία στις ΗΠΑ έχει υποχωρήσει στο 4%, σε επίπεδα δηλαδή ανεργίας τριβής, προφανώς για να υπηρετήσει τη ρητορική της καταστροφής που χρησιμοποίησε κατά την προεκλογική περίοδο και να στηρίξει έτσι τη γραμμή του προστατευτισμού και της εσωστρέφειας.
Μην αναγνωρίζοντας βεβαίως ότι η αμερικανική υπεροχή στηρίζεται στην εμπιστοσύνη του υπόλοιπου κόσμου, που μαζικά τοποθετεί τον πλούτο του στις ΗΠΑ.
Οπως και να έχει, ο νέος αμερικανός πρόεδρος δείχνει να μην αντιλαμβάνεται την αξία του ανοιχτού κόσμου και προσβλέπει σε μια Αμερική κλειστή, η οποία θα φροντίζει μόνο τα του οίκου της. Πρόκειται για κεφαλαιώδη επιλογή που συνιστά μείζονα στροφή με ανυπολόγιστες συνέπειες για τις ίδιες τις ΗΠΑ, τον κόσμο και την Ευρώπη ιδιαίτερα.
Ηδη το υπόδειγμα Τραμπ υιοθετείται από κόμματα και αντίστοιχα σχήματα πολιτικής στη Γηραιά Ηπειρο. Η ιδέα της εθνικής περιχαράκωσης και της «μικρής, προστατευμένης χώρας» προπαγανδίζεται συστηματικά στην Ευρώπη των ανοιχτών συνόρων και των ανοιχτών αγορών.
Κοινή είναι η πεποίθηση ότι το ευρωπαϊκό οικοδόμημα θα δοκιμαστεί στις επερχόμενες εκλογές σε Ολλανδία και Γαλλία, και είναι ορατός πλέον ο κίνδυνος το ελληνικό πρόβλημα να αντιμετωπιστεί με ακόμη μεγαλύτερη σκληρότητα.
Υπό το βάρος ακριβώς της επίδρασης των ιδεών Τραμπ στην Ευρώπη η Αθήνα δεν έχει την πολυτέλεια άλλων καθυστερήσεων. Αντιθέτως έχει κάθε λόγο η χώρα να επιταχύνει την αξιολόγηση και να επιτύχει έναν συμβιβασμό με τους εταίρους της ώστε να κλείσει εγκαίρως τα ανοιχτά μέτωπα της οικονομίας.
Επειδή λοιπόν οι διεθνοπολιτικές συνθήκες είναι γεμάτες αστάθεια και αβεβαιότητα δεν επιτρέπονται ολιγωρίες. Ο Πρωθυπουργός και ο υπουργός Οικονομικών θα φέρουν ακεραία την ευθύνη αν αφήσουν την Ελλάδα να διολισθήσει και πάλι στην παγίδα του 2015.
Αυτή τη φορά ο λαός δεν θα τους συγχωρήσει και η Ιστορία θα είναι αμείλικτη μαζί τους.
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
