Πέρασαν δύο χρόνια εξουσίας ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και ψάχνεις ματαίως να βρεις ένα θετικό αποτύπωμα που άφησαν στη χώρα. Αντί για την ελπίδα που υποσχέθηκαν, μια γκρίζα σκιά, ένα γενικό αίσθημα απογοήτευσης πλανιέται πάνω από μια καθημαγμένη, διχασμένη και αποπροσανατολισμένη κοινωνία. Το μόνο που απέμεινε από τον πάλαι ποτέ διακηρυκτικό ριζοσπαστισμό του κ. Τσίπρα είναι η εμμονή στον απορριπτικό επαρχιωτισμό της γραβάτας. Το περιβόητο ηθικό πλεονέκτημα της Αριστεράς αποδείχθηκε και αυτό μια φενάκη που δεν πείθει πια ούτε αυτούς που το επικαλούνταν.
Μαζί με τις αυταπάτες που διαψεύστηκαν οικτρά –καθ’ ομολογίαν του ίδιου του Πρωθυπουργού –απομυθοποιήθηκε πλήρως κάθε έννοια αριστερής πολιτικής. Ομως η αποκαθήλωση της αριστερής ουτοπίας έφερε στο προσκήνιο κάθε είδους αντιπολιτικές στάσεις και συμπεριφορές. Μπορεί οι μορφές αγανάκτησης που τροφοδότησε το αμάλγαμα του αριστερο-εθνικολαϊκού μπλοκ την πρώτη περίοδο των μνημονίων να μην εκδηλώνονται με τον ίδιο τρόπο σήμερα, αλλά είναι φανερό ότι ο θυμός, η οργή, η απέχθεια στην πολιτική ενδημεί και μπορεί να κυοφορήσει πάλι τερατογενέσεις.
Ισως το μόνο θετικό σημάδι μέσα στη μιζέρια αυτών των δύο χρόνων είναι ότι αποκαθηλώθηκαν και οι θαυματοποιοί, οι Μεγαλέξανδροι που με έναν νόμο, ένα άρθρο θα έσκιζαν τα μνημόνια και θα επανέφεραν τους Ελληνες στον κόσμο που ζούσαν πριν. Ομως μαζί τους απαξιώθηκαν και αποκαθηλώθηκαν όλες οι σταθερές πάνω στις οποίες είχε στηριχθεί η μεταπολιτευτική Ελλάδα.
Κόμματα και πολιτικοί, μέσα ενημέρωσης, δικαιοσύνη, επιχειρήσεις, ακόμα και ανθρώπινες σχέσεις έχουν τραυματιστεί καίρια, αφήνοντας ανοικτό το πεδίο για παραπολιτικές και αντικοινωνικές συμπεριφορές. Οι λογικές της «ανάλγητης» Ευρώπης και του επάρατου νεοφιλελευθερισμού έχουν εγκατασταθεί πλέον για τα καλά στο θυμικό ενός μεγάλου τμήματος της ελληνικής κοινωνίας που προσβλέπει στην έξοδο από το ευρώ για να σωθεί από τη μάστιγα της κρίσης.
Η επέλαση του εθνολαϊκισμού, η κατασυκοφάντηση πολιτικών αντιπάλων, η στοχοποίηση των μέσων ενημέρωσης και η διαρκής επίκληση μιας αριστερής «εθνικοφροσύνης», που ταυτίζεται βέβαια με την ιερή συμμαχία Τσίπρα – Καμμένου, έχουν δημιουργήσει ένα βαθύτατο διχαστικό υπόστρωμα που έχει υπονομεύσει όλα τα θετικά στοιχεία της μεταπολιτευτικής μας κουλτούρας. Και άλλοι Μεγαλέξανδροι που θα λύσουν τον γόρδιο δεσμό του διχασμού και της απελπισίας δεν φαίνονται στον ορίζοντα…
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
