Ο Τύπος συνολικά – και όχι μόνο ο ΔΟΛ – βρίσκεται μπροστά σε ένα κρίσιμο σταυροδρόμι, σε ένα κλοιό ασφυξίας. Οι συνέπειες της οικονομικής κρίσης ήταν και είναι οδυνηρές για το σύνολο της οικονομίας, αλλά για τα μέσα ενημέρωσης ήταν κυριολεκτικά καταστροφικές. Η κατακόρυφη πτώση των οικονομικών εσόδων που φτάνει το 70%, η αδυναμία έγκαιρης προσαρμογής στις νέες συνθήκες και επιχειρηματικά λάθη έφεραν την κατάσταση σε ένα δρόμο με ελάχιστες διεξόδους διαφυγής.
Το πολιτικό κλίμα επίσης και η διαρκής στοχοποίηση των μέσων ενημέρωσης δημιούργησαν στην κοινή γνώμη και για τα Μέσα και για τους δημοσιογράφους μια εχθρική ατμόσφαιρα που επιτείνει τις συνθήκες της κρίσης. Ευθύνες για αυτή την κατάσταση προφανώς υπάρχουν και στο χώρο του τύπου. Και γιατί δεν αντέδρασαν εγκαίρως και γιατί παρακολουθούσαν την κρίση να διογκώνεται με σπασμωδικές αντιδράσεις.
Πέρα από τις ευθύνες και την δίκαιη ή άδικη κριτική είναι καιρός, έστω και στο και πέντε, να αντιληφθούν όλοι ότι χωρίς ελεύθερη και πλουραλιστική ενημέρωση η δημοκρατία είναι ανάπηρη. Αλίμονο αν η ενημέρωση της κοινής γνώμης αφεθεί στον οχετό των ανώνυμων blogs ή στις θεωρίες συνωμοσίας που ευδοκιμούν στα social media.
Το πολιτικό σύστημα συνολικά και ιδιαίτερα οι εκάστοτε κυβερνώντες οφείλουν επιτέλους να αντιληφθούν ότι σε μια δημοκρατική χώρα ο ρόλος του τύπου είναι να ασκεί κριτική για τα λάθη και τις παραλείψεις της εξουσίας και όχι να χαϊδεύει υπουργούς και δημόσιους παράγοντες.
Η συμπαράσταση εκατοντάδων ανθρώπων του πολιτισμού, της επιστήμης της τέχνης και χιλιάδων αναγνωστών στα προβλήματα που αντιμετωπίζει ο ΔΟΛ είναι μια σαφής ένδειξη ότι ένα σημαντικό τμήμα της κοινωνίας κατανοεί και επιζητεί την ελεύθερη ενημέρωση. Δεν αρκεί όμως για να λυθούν τα μεγάλα προβλήματα που αντιμετωπίζει.
Οι δημοσιογράφοι του ΔΟΛ συνεχίζουν κάτω από αντίξοες συνθήκες να κρατούν ζωντανή την παράδοση και την ιστορία των εφημερίδων και των ηλεκτρονικών μέσων. Δεν ζητούν ούτε ειδικά προνόμια, ούτε χάρισμα των δανειακών υποχρεώσεων. Η κυβέρνηση, τα κόμματα, οι τράπεζες έχουν τη δυνατότητα, αν θέλουν, να συμβάλλουν ώστε η κρίση που διαπερνά τον τύπο να μην οδηγήσει σε ασφυξία την ενημέρωση.
ΤΟ ΒΗΜΑ
