Πέρασαν 43 χρόνια κατοχής στο μαρτυρικό νησί της Κύπρου. Τα κατοχικά στρατεύματα των Τούρκων παραμένουν. Το τείχος της ντροπής είναι ακόμη όρθιο. Οι αγγλικές βάσεις είναι ακόμη εκεί. Και το μήνυμα της Γενεύης εξισώνει τον θύτη με το θύμα. Τα τεχνικά κλιμάκια θα συζητήσουν και θα προτείνουν για τις εγγυήτριες δυνάμεις και το χρονοδιάγραμμα αποχώρησης των στρατευμάτων κατοχής!!!
Τι είδους Δημοκρατία θα είναι αυτή με εγγυητές, στρατεύματα κατοχής και βάσεις; Porca miseria. Για δες καιρό που διάλεξε ο Σουλτάνος να θυμηθεί τα «σύνορα της καρδιάς» και να βγάζει φιρμάνια μην τολμήσετε και «εποικήσετε» τα νησιά του Αιγαίου!! Porca miseria.
Φουντώνουν τα εθνικά μας θέματα και εμείς μαδάμε την μαργαρίτα της κεντροαριστεράς. Σύναξη των παλαίμαχων βουλευτών του ΠΑΣΟΚ συγκαλεί η Φώφη. Ο Γιώργος φεύγει –έρχεται και θα δούμε στο τέλος που θα σταθεί η «μπίλια». Το ΠΟΤΑΜΙ φυλλοροεί από βουλευτές και θεατές. Μια σειρά από άλλες κινήσεις με προσωποπαγή χαρακτηριστικά, όπως ο Θεοχάρης, ο Λυκούδης κ.α., καθώς και άλλες σοβαρές συλλογικές προσπάθειες δεν έχουν καταφέρει να διαμορφώσουν ένα εναλλακτικό πολιτικό σχέδιο που να ενοποιεί αυτές τις δυνάμεις και να τις θέσει υπόψη της λαϊκής ετυμηγορίας.
Οι οβιδιακές μάλιστα μεταμορφώσεις του πολιτικού προσωπικού την τελευταία ιδιαίτερα δεκαετία, όπως και οι συνεχείς μετακινήσεις από κόμμα σε κόμμα, για να μην χαθεί η έδρα στη Βουλή, ή για μια θέση αξιωματικού στην αυλή της εκάστοτε εξουσίας, έχει μεταβάλει το πολιτικό χώρο σε «κακόφημη» συνοικία. Κατά συνέπεια και ο δημόσιος διάλογος για τις προκλήσεις που αντιμετωπίζουμε σε εθνικό, οικονομικό και κοινωνικό επίπεδο είναι υποβαθμισμένος, φτωχός,
«κουτσομπολίστικος» και παρακμιακός. Οι βαθιές συνέπειες της οικονομικής και κοινωνικής κρίσης καθρεπτίζονται ανάγλυφα στο πολιτικό πεδίο. Γι’ αυτό ο λαός μας ψάχνεται, κουμπώνεται, απογοητεύεται και δεν εμπιστεύεται εύκολα οποιεσδήποτε πολιτικές πρωτοβουλίες. Δυστυχώς, η πανσπερμία των κινήσεων στον ευρύτερο χώρο της Δημοκρατικής Παράταξης της παραδοσιακής σοσιαλδημοκρατίας ή κεντροαριστεράς, όπως και η αδυναμία διαμόρφωσης ενός κοινού πολιτικού σχεδίου, πέραν από τις προσωπικές στρατηγικές των στελεχών, αποτελούν τα μεγάλα ελλείμματα για τη συγκρότηση μιας Προοδευτικής Συμμαχίας των κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων για να βγάλουν τη χώρα από τα αδιέξοδα.
Οι συνάξεις απλά των στελεχών, αποτελούν ένα κοινωνικό γεγονός που θα αποτελέσει είδηση για λίγες μέρες στα ΜΜΕ, αλλά όχι πολιτικό γεγονός συσπείρωσης και ενεργοποίησης των παραγωγικών και δημιουργικών δυνάμεων της χώρας μας για να βγούμε από τον βάλτο των δανείων και των μνημονίων. Το διακύβευμα σήμερα είναι η ίδια η χώρα μας. Έχει ανάγκη τη συμμετοχή και την αφύπνιση της κοινωνίας, της παραγωγής για να αλλάξουν οι συνθήκες ζωής των συμπολιτών μας.
Να μην νιώθουμε «ξεβράκωτοι» στο οικονομικό παζάρι μιας ιδιαίτερα σκληρής και ανταγωνιστικής αγοράς. Μην συνεχίζετε να μαδάτε τη «μαργαρίτα» της κεντροαριστεράς. Η ανατροπή θα γίνει στους χώρους της δημιουργίας, της παραγωγής, της δοκιμασίας που υφίσταται σήμερα ο επιχειρηματίας και ο εργαζόμενος. Το πολιτικό σχέδιο μιας προοδευτικής συμμαχίας για τη χώρα θα γίνει θελκτικό και ερωτεύσιμο όταν στο επίκεντρο έχει την αποκατάσταση των θεσμών της Δημοκρατίας και την Παραγωγική Ελλάδα. Βέβαια, στη μιντιοκρατική δημοκρατία κυριαρχεί το θέαμα. Τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα. Οι ατάκες και τα τσιτάτα. «Όλα τα σφάζω όλα τα μαχαιρώνω».
Και γι’ αυτό τον λόγο έχουμε αργήσει για να βγούμε από την κρίση. Αλλά το σπουδαιότερο διότι απομακρυνθήκαμε από την κοινωνία. Δεν είπαμε ολόκληρη την αλήθεια για τις κοινές μας υποθέσεις. Δεν πήγαμε κόντρα στον λαϊκισμό και στον πανηγυριώτικο ενθουσιασμό των κάθε λογής λαοπλάνων αριστερά ή δεξιά. Να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους.
Η αλήθεια είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ για πολλούς λόγους διέψευσε πολλές ελπίδες. Η ιδεολογική σημαία του έχει παντελώς υποσταλεί και η κυβερνητική διαχείρισή του δεν είναι καθόλου ικανοποιητική τόσο στα εθνικά, όσο και στα ζητήματα της οικονομίας μας. Πιο σκληρά, νεοφιλελεύθερα μέτρα δεν έχουν ξαναεφαρμοσθεί στη μεταπολιτευτική Ελλάδα. Από που να το πιάσεις και που να το τελειώσεις. Porca miseria. Η Δημοκρατία μας και η κοινωνία μας έχουν ανάγκη τη Συγκρότηση ενός Δημοκρατικού, Κοινωνικού και Πολιτικού Κινήματος.
Ίσως ήρθε η ώρα της Περιφέρειας, των ανθρώπων της παραγωγής, της διανόησης, των ελευθεροεπαγγελματιών να κάνουν τη δική τους δικαιολογημένη επανάσταση. Ήρθε η ώρα πολιτικά στελέχη, νέοι και παλιοί που δεν κάηκαν στη διαδρομή τους να ανάψουν τη φλόγα της ελπίδας για τη χώρα. Να συμμετάσχουν στις εξελίξεις. Είναι αβάσταχτη πλέον η κατάσταση. Porca miseria.
