Τι κι αν η ενδογενής κρίση που διέρχεται η Ευρώπη διαρκώς επεκτείνεται και βαθαίνει; Τι κι αν ήδη η Βρετανία εγκαταλείπει την Ε.Ε. και περνά σκληρά στην αντεπίθεση απειλώντας την να δημιουργήσει έναν τεράστιο φορολογικό παράδεισο δίπλα στην πόρτα της αν αυτή θελήσει να εκδικηθεί για το Brexit, όπως ηλιθίως έχουν πολλάκις δηλώσει Βρυξέλλες και Βερολίνο; Τι κι αν, την ίδια ώρα, οι εξωτερικές προκλήσεις που αντιμετωπίζει η Ενωση μέρα με τη μέρα πολλαπλασιάζονται και γίνονται όλο και πιο επικίνδυνες χωρίς να δίδεται καμία απολύτως ουσιαστική απάντηση σε αυτές; Τι κι αν και οι ίδιοι οι λαοί των κρατών μελών της Ε.Ε., σε βορρά και νότο, εκφράζουν πλέον όλο και περισσότερο, σχεδόν σε κάθε εκλογική αναμέτρηση, την αποστροφή τους για το «κοινό» οικοδόμημα των Βρυξελλών, όπως άλλωστε και σταθερά στις μετρήσεις του ευρωβαρόμετρου σε όλες τις χώρες μέλη; Τι κι αν όλα αυτά συνθέτουν, τελικά, μία πρωτοφανή, υπαρξιακής τάξεως κρίση για μίαΕνωση που κάποτε ενέπνευσε τόσο πολύ και τώρα απωθεί πια τόσους πολλούς;
Όλα αυτά δεν έχουν την παραμικρή σημασία για την κυβέρνηση που καθορίζει τις τύχες της Ευρώπης την τελευταία δεκαετία, αυτή του Βερολίνου, η οποία, δια του αρμόδιου υπουργού Σόιμπλε έθεσε προχθές θέμα τερματισμού της πολιτικής ποσοτικής χαλάρωσης της ΕΚΤ (στην οποία ουδέποτε εντάχθηκε η πτωχευμένη Ελλάδα).Δηλαδή, της κατάργησης του τελευταίου εργαλείου συνοχής μιας Ευρώπης που, επί της ουσίας, διαλύεται, σε αντίθεση με τον γερμανικόπρουπολογισμό που, την ίδια στιγμή, καταγράφει πλεόνασμα 6,2 δις ευρώ, το μεγαλύτερο της τελευταίας πενταετίας: να τι πραγματικά συμβαίνει σήμερα στη Γηραιά Ηπειρο. Και σαν να μην έφτανε αυτό, απειλεί κιόλας ξανά την Ελλάδα και με την υπόθεση του ΔΝΤ…
Κατά σύμπτωση, την προηγουμένη της δήλωσης Σόιμπλε, μιλώντας στο Πανεπιστήμιο Χούμπολτ του Βερολίνουο ανεξάρτητος Γάλλος υποψήφιος Πρόεδρος και πρώην υπουργός Οικονομίας του Φρανσουά Ολάντ Εμανουέλ Μακρόν είπε ότι: «το σημερινό σύστημα ωφέλησε τη Γερμανία εις βάρος των ασθενέστερων κρατών μελών. […] Η δυσλειτουργία του ευρώ είναι για καλό της Γερμανίας, πρέπει να πω, ενώ η έλλειψη εμπιστοσύνης μεταξύ της Γαλλίας και της Γερμανίας μπλοκάρει μεγάλες μεταρρυθμίσεις που θα αύξαναν την αλληλεγγύη μεταξύ των 19 χωρών της Ευρωζώνης». Το καλύτερο όμως, το άφησε για το τέλος: «Το ευρώ είναι ένα αδύναμο γερμανικό μάρκο. Το statusquo θα είναι συνώνυμο, σε δέκα χρόνια, με τη διάλυση του ευρώ».
Δεν είναι όμως μόνον τα εσωτερικά και τα «πέριξ» της Ευρώπης που δείχνουν πώς λειτουργεί πλέον το Βερολίνο. Την ίδια ώρασυμβαίνει και κάτι πρωτοφανές: ο υπουργός Εξωτερικών της Γερμανίας Φρανκ Βάλτερ Στάινμαγερ επιτίθεται με σκληρές ειρωνείες στον νέο πρόεδρο των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ για τις απόψεις του περί εξωτερικής πολιτικής και για τον τρόπο που τις παρουσιάζει. Η απάντηση, δεν άργησε να έρθει: ο ίδιος ο νέος Αμερικανός πρόεδρος δήλωσε ότι οι Αγγλοι έκαναν έξυπνη κίνηση με το Brexitκαι προέβλεψε κι άλλες αποχωρήσεις, ενώ, ταυτόχρονα, απείλησε με σκληρότατους φόρους τη γερμανική αυτοκινητοβιομηχανία για τα εργοστάσια στο Μεξικό, αλλά και ισοπέδωσε την πολιτική του Βερολίνου στο μεταναστευτικό. Δηλώνει δε ότι πολύ σύντομα θα συναντήσει τη Βρετανίδα πρωθυπουργό Μέι και θα υπογράψει μαζί της ευρεία εμπορική συμφωνία.
Η κακομαθημένη Γερμανία, που συνήθισε όλα αυτά τα χρόνια να ηγεμονεύει στην Ευρώπη αδιαφορώντας πλήρως για τις επιπτώσεις της αλαζονικής πολιτικής της, τώρα βρίσκεται μπροστά στα καταστρεπτικά αποτελέσματα των επιλογών της, σε όλα τα επίπεδα. Αλλά, όπως τα κάνανε, διαλύσανε πια την Ευρώπη για τα καλά. Και είναι πια αργά για δάκρια…
