Υπάρχουν περίεργες εποχές που το παγκόσμιο ταυτίζεται με το τοπικό και το τοπικό μεγεθύνεται σαν να είναι παγκόσμιο. Οι επιθέσεις από κυβερνήσεις εναντίον των παραδοσιακών μέσων ενημέρωσης εξαπλώνονται σαν τα συμπτώματα ενός μεταδοτικού ιού. Στη σκιά τους αναπτύσσεται ένας «αντισυστημικός» διαδικτυακός βόρβορος συνωμοσιολογίας, ρατσισμού, φασιστοειδούς κουλτούρας χωρίς κανόνες και έλεγχο. Στην Αμερική το απόστημα έσκασε με αφορμή την εκλογή Τραμπ. Στην Ελλάδα αντίστοιχα φαινόμενα βρίσκονται υπό εκκόλαψη και επωάζονται από απόψεις όπως αυτή που εξέφρασε ο Αλέξης Τσίπρας προ ημερών μιλώντας σε ομάδα συμβασιούχων οι οποίοι διαμαρτύρονταν για τα προβλήματα στη μισθοδοσία τους. «Καλά κάνετε και δεν διαβάζετε εφημερίδες, έχετε την υγεία σας»!
Περιττεύει ο σχολιασμός για τις απόψεις του Πρωθυπουργού, όταν εδώ και μήνες ο κυβερνητικός και κομματικός ΣΥΡΙΖΑ, μαζί με τον
Πάνο Καμμένο και τους ΑΝΕΛ, δικαιολογεί την ύπαρξή του μέσα από την επίθεση στα «βοθροκάναλα της διαπλοκής», στους «πληρωμένους κονδυλοφόρους», στις «θεραπαινίδες» και στα «λιβανιστήρια».
Ο κ. Καμμένος δεν μένει στη λεκτική βία, χρησιμοποιεί και τον νόμο για να σύρει τους δημοσιογράφους που του ασκούν κριτική στα δικαστήρια, ζητώντας εξοντωτικές ποινές, μια τακτική που καθιέρωσε ο Νίκος Κοτζιάς. Επίθεση εξαπολύεται και σε όποιο πολιτικό στέλεχος της αντιπολίτευσης τολμήσει να υπερασπιστεί κάποιο μέσο ενημέρωσης στο όνομα της ελευθεροτυπίας και του πλουραλισμού των απόψεων. «Είστε η επιτομή της διαπλοκής!» κραυγάζουν τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ που είχαν χάσει τη μιλιά τους όταν διεξαγόταν ο εμπνεύσεως Νίκου Παππά διαγωνισμός για τις τηλεοπτικές άδειες, ο οποίος την Παρασκευή κρίθηκε και τυπικά αντισυνταγματικός με τη δημοσίευση της απόφασης του Συμβουλίου της Επικρατείας. Κατόπιν τούτων, θα μπορούσε να εκληφθεί και ως αυτοσαρκαστική αντιστροφή της πραγματικότητας η απάντηση του κ. Παππά σε πρόσφατη συνέντευξή του σχετικά με την κριτική που δέχεται: «Στόχος όσων βρίσκονται στη λάσπη είναι να σε τραβήξουν κι εσένα» είπε. Οι διώξεις των δημοσιογράφων στην Ελλάδα θα συζητηθούν και στις Βρυξέλλες έπειτα από επίκαιρη ερώτηση που κατέθεσαν οι ευρωβουλευτές Εύα Καϊλή και Νίκος Ανδρουλάκης στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή σχετικά με την ελευθερία του Τύπου και την καταστρατήγησή της από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ.
Το κλείσιμο εντύπων, η προσαγωγή δημοσιογράφων στα δικαστήρια, οι εκδικητικές απαιτήσεις αποζημίωσης και οι διαβρωτικές επιθέσεις στην αξιοπιστία των μέσων ενημέρωσης δεν θα βοηθήσουν τον ΣΥΡΙΖΑ να παραμείνει στην εξουσία. Το πιθανότερο είναι να ενισχύσουν το αλλοπρόσαλλο αντισυστημικό μέτωπο, όπως συνέβη και σε άλλες χώρες όπου ο λαός διψούσε για ανορθόδοξες λύσεις στα προβλήματά του. «Υπάρχει μια νέα εποχή στον Τύπο, ο οποίος θα χρειαστεί να προσαρμοστεί στο καινούργιο τοπίο. Ωστόσο τα μέσα ενημέρωσης δεν μπορεί να αντιμετωπίζονται από την κυβέρνηση όπως οι άλλες επιχειρήσεις, με τους κανόνες της αγοράς. Ο Τύπος είναι στοιχείο της δημοκρατίας. Δεν υπάρχει δημοκρατία χωρίς Τύπο. Θεωρώ ότι είναι και συνταγματικά δικαιολογημένη η διαφορετική μεταχείριση» επισημαίνει ο συνταγματολόγος Νίκος Αλιβιζάτος.
Ο ΣΥΡΙΖΑ και οι ΑΝΕΛ αντιμετωπίζουν τη δημοκρατία ως υποκρισία, αλλά έχοντας ενσωματωθεί στο σύστημα, έστω κι αν το αρνούνται, κινδυνεύουν να προσπεραστούν από δυνάμεις πέραν του ελέγχου τους. Στην Αμερική ο Ντόναλντ Τραμπ υποστηρίχθηκε από την ακροδεξιά, αντισυστημική ιστοσελίδα Breitbart, ο επικεφαλής της Στίβεν Μπάνον προσελήφθη στην προεκλογική καμπάνια του νέου προέδρου των ΗΠΑ και τώρα θα είναι σύμβουλος στρατηγικού σχεδιασμού στον Λευκό Οίκο. Το Breitbart έχει παράρτημα στο Λονδίνο, με αρθρογράφο τον Νάιτζελ Φάρατζ, και ετοιμάζεται να επεκταθεί στη Γαλλία και στη Γερμανία για να υποστηρίξει τη Μαρίν Λεπέν, το AfD και το Κίνημα Pegida στις επικείμενες εκλογές. Σε αυτές τις ευρωπαϊκές χώρες ωστόσο υπάρχει ισχυρή αντιρατσιστική και αντιφασιστική νομοθεσία και κανένας δεν μπορεί να προδικάσει την επιτυχία ενός μέσου ενημέρωσης που επιδιώκει την επέκταση μέσω της οργής, στο οικοσύστημα των παραδοσιακών ευρωπαϊκών έντυπων και ηλεκτρονικών μέσων.
Οποιος πιστεύει ότι αυτή η «Διεθνής του φασισμού» δεν θα αγγίξει την Ελλάδα αρκεί να περιηγηθεί στο Διαδίκτυο, όπου χωρίς μεγάλη δυσκολία θα ανακαλύψει τις υπόγειες διαδρομές συνωμοσιολογικών και ακροδεξιών sites με κοινή συνισταμένη τη στρεβλή αντίληψη για τον Eλληνισμό και τον πατριωτισμό. Η επιθετική αρχαιολατρία συνδυασμένη με επαναστατικές εξάρσεις κατά των κατοχικών μνημονιακών δυνάμεων και των Εβραίων που ελέγχουν την παγκόσμια αγορά λιπαίνουν ήδη το έδαφος.
Δημήτρης Ραυτόπουλος: Πίσω στον 17ο αιώνα… «Η δίωξη ανθρώπων του Τύπου με τον άθλιο και φαύλο νόμο της πρώτης ελληναράδικης λαοκρατίας, της δεκαετίας του ’80, δεν είναι μεμονωμένο σύμπτωμα. Είναι βήμα προς τον ολοκληρωτισμό. Μετά την αποτυχημένη επιχείρηση με τις τηλεοπτικές άδειες και τις προσπάθειες αποδυνάμωσης των ανεξάρτητων Αρχών. Αποτελεί προσβολή για το κράτος δικαίου και τον νομικό πολιτισμό, μας πάει πίσω και από τον 17ο αιώνα, όταν το αγγλικό κοινοβούλιο καθιέρωσε το Habeas Corpus (1679) εναντίον των αυθαίρετων συλλήψεων. Και πίσω από τη Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και του Πολίτη της Γαλλικής Επανάστασης. Μας φέρνει στη μνήμη έργα και ημέρες της χούντας όταν αυτή έκλεισε το «Εθνος» (1970), τη «Βραδυνή» (1974), το «Αντί» (1972). Αυτή τη φορά δεν θα περάσουν η αντιδημοκρατία και ο κρατικός έλεγχος της ενημέρωσης, όπως δεν πέρασε η απόπειρα του κινηματικού ΠαΣοΚ του Αντρέα να φιμώσει την ελεύθερη ραδιοφωνία.
Η καταφανής εχθρότητα της κυβέρνησης εναντίον των ΜΜΕ (Αλέξης Τσίπρας: «Οποιος δεν διαβάζει εφημερίδα έχει την υγειά του») οφείλεται φυσικά στην παταγώδη αποτυχία τους σε όλους τους τομείς, στην αποκάλυψη της πολιτικής τους απάτης και στο ξεβράκωμα του δήθεν ηθικού πλεονεκτήματος. Οι ολοκληρωτικές παρορμήσεις τους, με την αχαλίνωτη ψευδολογία, τη δημιουργία εχθρών, την καλλιέργεια του μίσους, δηλητηριάζουν τη δημόσια ζωή και τα πολιτικά ήθη, εκθέτουν και αποδυναμώνουν τη χώρα μας στη διεθνή κοινότητα και μεγιστοποιούν έτσι τους κινδύνους που μας περιβάλλουν».
Ο Δημήτρης Ραυτόπουλος είναι κριτικός λογοτεχνίας, συγγραφέας.
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
