Ο Πρωθυπουργός συνιστά να µη διαβάζουν εφηµερίδες οι πολίτες για να διατηρήσουν την ψυχική τους υγεία! Ο εκλεκτός συνεταίρος του… ψεκάζει µε µηνύσεις όποιον διανοηθεί να σχολιάσει τις κραυγές και τις κυβιστήσεις του. Δηµοσιογράφοι και µέσα ενηµέρωσης στοχοποιούνται για ό,τι συµβαίνει σε αυτή την ταλαίπωρη χώρα. Πρόθυµοι υποτακτικοί της εκάστοτε εξουσίας αναλαµβάνουν εργολαβίες, µε το αζηµίωτο, για να διαποµπεύσουν, µε κάθε τρόπο, όποιον θεωρεί η εξουσία ότι δεν υπακούει στα κελεύσµατά της.
Δεν είναι πρωτόγνωρα τα φαινόμενα αυτά, αλλά στην εποχή της αριστερής μας διακυβέρνησης έχουν γίνει σημαία της. Η δημοσιογραφία στην εποχή μας έχει γίνει πια ένα ιδιαίτερα ανθυγιεινό επάγγελμα. Δεν είμαστε προφανώς και οι δημοσιογράφοι αμέτοχοι για αυτή την κατάντια. Εχουμε βάλει και εμείς το χεράκι μας για να δημιουργήσουμε σε μια κοινωνία, με ευήκοα ώτα σε κάθε λογής συνωμοσιολογίες, μια εικόνα απέχθειας και συναλλαγής. Δεν είμαστε το κέντρο του κόσμου, δεν διεκδικούμε καμιά αθωότητα, έχουμε τα ίδια προβλήματα και τις ίδιες παθογένειες με την υπόλοιπη κοινωνία.
Ολοι αυτοί που απαξιώνουν σήμερα τον Τύπο, που τον κατατάσσουν συλλήβδην στους υπαίτιους της κρίσης που βιώνουμε, θα αντιληφθούν, ελπίζουμε πριν είναι αργά, ότι χωρίς ελεύθερη και πλουραλιστική ενημέρωση η δημοκρατία είναι ανάπηρη. Πολύ περισσότερο σε μια χώρα που ποτέ δεν διακρίθηκε για τις επιδόσεις της στην αναγνωσιμότητα.
Ο κόσμος αλλάζει και μαζί οι συνήθειες των πολιτών. Στην εποχή των υπερδυνάμεων του Διαδικτύου –Google, Facebook, Twitter -, των χιλιάδων sites και των άπειρων blogs, μπορεί η ενημέρωση να παρέχεται με καταιγιστικούς ρυθμούς. Συνοδεύεται όμως συνήθως από παράλληλα κύματα μισαλλοδοξίας, άγνοιας, ψευδολογίας, ανορθολογισμού και εύπεπτου αντισυστημισμού. Η ευτέλεια, η μονομέρεια, η αναίσχυντη προπαγάνδα έχουν αντικαταστήσει την υπεύθυνη, ψύχραιμη ενημέρωση.
Οσοι αφελείς και ιδεοληπτικοί πανηγυρίζουν σήμερα που εφημερίδες απειλούνται με κλείσιμο, ας σκεφτούν, αν μπορούν, τι είδους ενημέρωση θα υπάρχει αύριο. Ολοι αυτοί που κατακεραυνώνουν μέσα ενημέρωσης και δημοσιογράφους και σπεύδουν να διαβάζουν ή να βλέπουν τα χειρότερα υποπροϊόντα που τους προσφέρονται προφανώς δεν θα έχουν πρόβλημα. Υπάρχει ευτυχώς ακόμα κι ένα τμήμα της κοινωνίας που δεν κλείνει τα μάτια στην πραγματικότητα, που ξέρει ότι δημοκρατία και πολυφωνία πάνε μαζί. Είναι η μόνη ελπίδα για κάποιο φως στο τούνελ που βρισκόμαστε.
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
