Οσοι παρακολουθούμε αυτό το ατέλειωτο σίριαλ της αξιολόγησης και των διαπραγματεύσεων με τους δανειστές για τα μέτρα που πρέπει να πάρουμε και δεν παίρνουμε, για τις μεταρρυθμίσεις που έπρεπε να έχουν γίνει και δεν γίνονται όχι μόνο βαρεθήκαμε, κουραστήκαμε και αγανακτήσαμε με όλες τις πλευρές αλλά δυστυχώς γεμίσαμε απαισιοδοξία.
Και αυτό γιατί ούτε μια μέρα, τόσα χρόνια, δεν ακούσαμε από την τρόικα ούτε και από τις κυβερνήσεις πώς θα αντιμετωπιστεί η ανεργία, η γάγγραινα της οικονομίας.
Παρά τις προσπάθειες του τελευταίου χρόνου το αποτέλεσμα ήταν πενιχρό. Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία του περασμένου Οκτωβρίου οι απασχολούμενοι αυξήθηκαν κατά 50.275 άτομα σε σχέση με τον Οκτώβριο του 2015 και το ποσοστό ανεργίας υποχώρησε σε 23% από 24,5% που ήταν τον Οκτώβριο του 2015.
Οι αριθμοί όμως της Στατιστικής Αρχής είναι αμείλικτοι και αποκαλύπτουν το αδιέξοδο στο οποίο εξακολουθούν να βρίσκονται η χώρα και η κοινωνία ύστερα από επτά χρόνια λιτότητας και σκληρής προσπάθειας των εργαζομένων να διασώσουν τη δουλειά τους και τις επιχειρήσεις στις οποίες εργάζονται.
Το σύνολο των απασχολουμένων τον περασμένο Οκτώβριο ήταν 3.688.381 άτομα.
Οι άνεργοι ήταν 1.102.335 άτομα και ο οικονομικά μη ενεργός πληθυσμός 3.245.508 άτομα, εκ των οποίων τα 2.450.000 είναι συνταξιούχοι.
Με απλά λόγια και απλή αριθμητική σε κάθε εργαζόμενο αντιστοιχεί ένας συνταξιούχος ή άνεργος.
Με αυτά τα δεδομένα και όσο δεν ανατρέπεται αυτή η σχέση οι εργαζόμενοι και οι επιχειρήσεις θα υποφέρουν από τη βαριά φορολογία, τα ασφαλιστικά ταμεία θα αγκομαχούν να βρουν τα χρήματα για να καταβάλλουν μήνα-μήνα τις κουτσουρεμένες συντάξεις και στον ορίζοντα το μόνο που θα διακρίνεται είναι η φτώχεια.
Το έχουμε ξαναπεί. Κατόπιν τούτων είναι αστεία η διαπραγμάτευση με τους δανειστές για το ποιος θα ηγείται της ανεξάρτητης υπηρεσίας εσόδων ή του ταμείου αποκρατικοποιήσεων, όσο γελοία είναι και η επιμονή των δανειστών να διπλασιάσουν το όριο ομαδικών απολύσεων από 5% σε 10% σε μια χώρα με 23% ανεργία.
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
