Πέρυσι τέτοια εποχή περίπου, ο κ.Τσακαλώτος δήλωνε στη Βουλή ότι αν ως το Μάιο δεν ολοκληρωθεί η αξιολόγηση καήκαμε.Το αποτέλεσμα της …βιασύνης ήταν να κλείσει τελικά η αξιολόγηση τον Οκτώβριο με προφανείς τις επιπτώσεις στην πραγματική οικονομία.Πρίν λίγες εβδομάδες πάλι ο υπουργός Οικονομικών δήλωνε ότι » αν δεν κλείσει σύντομα η δεύτερη αξιολόγηση δεν θα υπάρξει συζήτηση για το χρέος με συνέπειες απρόβλεπτες για τη χώρα μας», αφήνοντας ανοικτά έτσι και τα σενάριο για εκλογές κι ένα τέταρτο μνημόνιο .

Ο κ.Τσακαλώτος προειδοποιούσε επίσης ότι «χωρίς τη συζήτηση για το χρέος δεν θα υπάρξει ένταξη στην νομισματική χαλάρωση. Και χωρίς το QE δεν θα μπορέσει η ελληνική κυβέρνηση να βγει στις αγορές στα τέλη του 2017, το πολύ αρχές του 2018».Οι εβδομάδες περνούν πάλι, αλλά το κλείσιμο της αξιολόγησης παραπέμπεται ξανά από μήνα σε μήνα και φυσικά η συμμετοχή μας στην ποσοτική χαλάρωση για το πρώτο τουλάχιστον τρίμηνο της χρονιάς πάει περίπατο.

Αυτή η διελκυνστίδα των ατέρμονων διαπραγματεύσεων έχει εξελιχθεί σε πραγματική πληγή για τη χώρα.Χάνουμε την μια ευκαιρία μετά την άλλη και στο τέλος αναγκάζεται η κυβέρνηση να δέχεται όλο και πιο σκληρά μέτρα ,με οδυνηρές συνέπειες στην κοινωνία και τη οικονομία γιατί έκανε λάθος εκτιμήσεις και υπολογισμούς.Ήδη σύμφωνα με πληροφορίες βρίσκεται στο τραπέζι η μείωση του αφορολόγητου,ενώ δεν αποκλείεται η αύξηση κατά μία μονάδα του κατώτερου συντελεστή ΦΠΑ.

Το τέλος της αβεβαιότητας και η επιστροφή στην κανονικότητα,αναβάλλεται μετά από κάθε αξιολόγηση ,το τραπεζικό σύστημα δεν λειτουργεί επί της ουσίας και οι πολυπόθητες επενδύσεις παραπέμπονται ξανά στις καλένδες.Η κυβέρνηση σκιαμαχεί με τον εαυτό της, ελπίζει μονίμως σε συμμαχίες που αποδεικνύονται τουλάχιστον ανεπαρκείς και η χώρα συνεχίζει να ξύνει τον πάτο του βαρελιού,περιμένοντας κάποιο από μηχανής θεό που θα την βγάλει από το αδιέξοδο.

Τα προβλήματα, τις εμμονές και τις δυσλειτουργίες της Ευρώπης τις ξέρουμε εδώ και καιρό.Η ελπίδα ότι θα αλλάξουμε εμείς τους συσχετισμούς έχει καταρρεύσει προ πολλού με δυσβάστακτο κόστος για τη χώρα.Πότε θα αντιληφθούν επιτέλους ότι τα διαπραγματευτικά παιγνίδια και η αγωνία του πολιτικού κόστους δεν οδηγούν πουθενά αλλού παρά στην παράταση της κρίσης και στην ακόμα μεγαλύτερη φτωχοποίηση της κοινωνίας;

ΤΟ ΒΗΜΑ