Το πολιτικό, ιδεολογικώς, ερμαφρόδιτο μόρφωμα των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ (ψευδοαριστερά+ακροδεξιά) συγκεντρώνει, στην κοινοβουλευτική του ομάδα και το υπουργικό συμβούλιό του, ίσως τη μεγαλύτερη αναλογία πανεπιστημιακών, σε σύγκριση με τα άλλα κόμματα της Βουλής.
Παρ’ όλα αυτά, η δύναμη αυτή των πανεπιστημιακών, αντί να χαράσσει και να επιβάλλει μια ανωτέρου ρυθμού υποδειγματική πολιτική πρακτική, έρχεται ουραγός στο «αποφασίζομεν και διατάσσομεν» της ουσιαστικά κυβερνώσας ομάδας, που τη συνθέτει το αντιφατικό σχήμα μιας λαϊκιστικής ελίτ με χαμηλό γνωσιολογικό ορίζοντα και εμφανέστατα ολιγαρχική δομή και λειτουργία.
Το φαινόμενο της μοιρολατρικής υποταγής του πανεπιστημιακού δυναμικού, στην κυβερνώσα ομάδα, έχει την εξήγησή του: Οι περισσότεροι από αυτούς, επί δεκαετίες, υπηρέτησαν ευδοκίμως στο διδακτικό πανεπιστημιακό ΔΕΠ, με τις νόρμες κατά το πλείστον αριστεροφανούς κομματικοκρατίας. Έθεταν σε πρώτη μοίρα τη στρατολόγηση ομάδων φοιτητών και φοιτητριών με υπερχειλίζουσα κομματική συνείδηση και αφισσοκολλητική δράση, γιατί όχι και τραμπουκισμούς και σε τελευταία μοίρα την επιστημονική και παιδαγωγική τους συγκρότηση.
Με τη σειρά του, το κομματικοκρατούμενο πανεπιστημιακό ΔΕΠ εξασφάλιζε έτσι τουλάχιστον το «προαγωγικό τάλιρο», δηλαδή τον βαθμό 5 στις γραπτές ή προφορικές εξετάσεις των οργανωμένων σε ομάδες κρούσης αδιάβαστων φοιτητών-σπουδαστών. Όμως, ανάλογα με το βαθμό προσήλωσης των τύποις μελετηρών αλλά ουσία… «κουμπούρων» κομματικών σπουδαστών στις κομματικές τους υποχρεώσεις (που περιελάμβαναν ακόμη και γιαουρτοπόλεμο), αρκετοί από αυτούς προαλείφονται για βουλευτές, με εκλογική πριμοδότηση από την κομματική οργάνωση βάσεως (ΚΟΒΑ).
Από όλη αυτή την αμοιβαία πλοκή και αλληλεξάρτηση, κομματικών διδασκόντων-διδασκομένων, οι πιο «κερδισμένοι» αποδεικνύονται οι κομματικοί διδάσκοντες, που εξασφαλίζουν μέχρι και πρυτανικούς θώκους, σύμφωνα με τους αναχρονιστικούς νόμους-πλαίσιο, που δίνουν το δικαίωμα ακόμη και σε πρωτοετείς, μη απογαλακτισμένους από το λύκειο, φοιτητές, να εκλέγουν (ακόμη και με αρπαγές της κάλπης) την εκλογή των πρυτανικών αρχών.
Φυσικά, σε όλα τα ΑΕΙ και ΤΕΙ υπάρχει και η εξαίρεση των μειοψηφούντων διδασκόντων-διδασκομένων, που τιμούν τα καθήκοντά τους γιατί προετοιμάζουν νέες γενιές φωτισμένων επιστημόνων τεταγμένων στη δημιουργία μιας κοινωνίας της προόδου, της αξιοκρατίας και της κοινής προκοπής. Και φυσικά όχι στο σημερινό κατάντημα της φαυλοκρατικής ευνοιοκρατίας, που ήδη έχει εξαποστείλει σε ευρωπαϊκές, αλλά και υπερατλαντικές ακμάζουσες κοινωνίες, την αλκή, την αφρόκρεμα των διακεκριμένων νέων Ελλήνων επιστημόνων και άλλων επαγγελμάτων, που υπολογίζονται στις 500.000!
Την επισήμανση αυτή της αναγκαστικής φυγής του νεολαϊίστικου δυναμικού το περιέγραψε εναργέστατα, σε εντελώς πρόσφατη τηλεοπτική συνέντευξή του ο κ. Κώστας Χρυσόγονος, καθηγητής στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ. Την έξοδό του από το ευρωβουλευτικό αξίωμα προφανώς για… «αντικομματική συμπεριφορά» επρότεινε το κομματικό ενημερωτικό όργανο του ΣΥΡΙΖΑ.
Ο κ. Χρυσόγονος εμμέσως στηλίτευσε τη συμπεριφορά του κ. πρωθυπουργού να ακολουθεί τις οδηγίες του αρνητή στράτευσης, αδιόριστου εκπαιδευτικού και γνωστού νυκτόβιου με το ονοματεπώνυμο Ν. Καρανίκας στον τομέα του στρατηγικού κυβερνητικού σχεδιασμού (!) καθώς και της επικεφαλής του πρωθυπουργικού γραφείου Θεσσαλονίκης με το ονοματεπώνυμο Κατερίνα Νοτοπούλου (τα υπόλοιπα σε όλους γνωστά).
Ο κ. Κ. Χρυσόγονος έχει ήδη δείξει ότι απεχθάνεται τις κομματικές ομηρίες, πολλώ δε μάλλον όταν αυτές δεν εναρμονίζονται με φαυλοκρατικές εκφυλιστικές κυβερνητικές τάσεις. Στην πρόσφατη συνέντευξή του τόνισε ότι δεν τον φοβίζουν οι οποιεσδήποτε εκδικητικές κυρώσεις. Προφανώς, διότι η Κοινή Γνώμη, οσοδήποτε και αν την κακοποιούν βάναυσα οι κυβερνητικοί καρεκλοκένταυροι, βαθμολογεί με άριστα τους αδέσμευτους πολιτικούς.
Όμως, οι ελάχιστες εξαιρέσεις δεν ανατρέπουν τον κανόνα της εθελοντικής ομηρίας πανεπιστημιακών, σε κόμματα, όπως ο ΣΥΡΙΖΑ και μερικά άλλα με ολιγαρχικές δομές και πολιτικές πρακτικές. Περιττό να ανατρέξουμε σε ονοματεπώνυμα. Ουδέν κρυπτόν υπό τον ήλιον. Διότι κάποιοι υπουργοί ξεχνούν να δηλώσουν εκατομμύρια δολάρια, άλλες κυρίες με βουλευτική και υπουργική ιδιότητα επίσης ξεχνούν να δηλώσουν επί τριετία την οικονομική συνεργασία τους με το Δημόσιο. Όπως και αρκετοί άλλοι πανεπιστημιακοί ομότιτλοι, εν ονόματι της επαγγελματικής και πολιτικής επιβίωσής τους ποιούν την νήσσαν (κάνουν την πάπια) όταν η ελληνική αδέσμευτη δημοσιογραφία ξεσκεπάζει την κόπρο του Αυγείου.
