Το 2017 ξεκινά «υποσχόμενο» μια εποχή ακόμη ζοφερότερη από εκείνη που το 2016 άφησε πίσω του για την Ελλάδα, με τους κινδύνους να πληθαίνουν και να βαθαίνουν διαρκώς. Την ίδια ώρα οι υφιστάμενες δυνατότητες της χώρας να αντιμετωπίσει τις προκλήσεις καθίστανται όλο και πιο ασθενικές. Παρά τις περί του αντιθέτου ρητορείες η πορεία των δημοσιονομικών και της οικονομίας συνολικά, καθώς και των κοινωνικών συνεπειών τους, δεν επιτρέπει ούτε χαραμάδα αισιοδοξίας.
Μπαίνουμε πλέον στον όγδοο χρόνο διεθνούς ελέγχου χωρίς το τέλος του φαύλου κύκλου να είναι ορατό.
Ταυτόχρονα, τα νέα μεγάλα προβλήματα που προστέθηκαν την τελευταία διετία όλο και διογκώνονται: το Μεταναστευτικό και, κυρίως, η πρωτοφανής κλιμάκωση της τουρκικής απειλής. Σε αυτές τις συνθήκες, δηλαδή σε ένα μεταβαλλόμενο, πολλαπλά επικίνδυνο διεθνές περιβάλλον, η Ελλάδα έχει μπροστά της μία και μόνη οδό: να αποδειχθεί στρατηγικά χρήσιμη στο πλευρό των δυτικών της συμμάχων στο πλαίσιο των επερχόμενων ανακατατάξεων.
Αυτή την «πορεία δυτικά» είναι που πρέπει η χώρα, πρώτον, να αντιληφθεί και, δεύτερον, να μετασχηματίσει γρήγορα και ανεπιφύλακτα σε πράξη. Η Ελλάδα πρέπει να πείσει συγκεκριμένες χώρες ότι πρέπει να μείνει όρθια για το δικό τους συμφέρον, κάτι που κάθε άλλο παρά συμβαίνει με τη Γερμανία: πέρα από τα δημοσιονομικά, το Μεταναστευτικό απέδειξε περίτρανα ότι, προς Βερολίνο, ο δρόμος αυτός είναι κλειστός. Το «χαρτί» της χώρας είναι –όπως πάντοτε ήταν –γεωπολιτικό, στο πλαίσιο της ατλαντικής Δύσης. Πρέπει να γίνει ενεργό κομμάτι της αλυσίδας στο νέο τοπίο που διαμορφώνεται εν όψει της κυβέρνησης Τραμπ, καθώς και των εξελίξεων που θα φέρει η έξοδος της Βρετανίας από την ΕΕ.
Είναι δεδομένο ότι μια ριζική ανασύνταξη ήδη εξελίσσεται, με την αντιδυτική πλέον Τουρκία να έχει χάσει το μέτρο (πρόσφατα κατηγόρησε τις ΗΠΑ ότι βοηθούν τον ISIS!), τη Ρωσία να βρίσκεται δίπλα στην Αγκυρα, αλλά την Ουάσιγκτον να είναι αποφασισμένη να επανασυστήσει καθολική συμμαχία με το Ισραήλ. Αυτό το τελευταίο νέο στοιχείο αποτελεί τη μοναδική ευκαιρία για την Ελλάδα, την οποία η χώρα δεν πρέπει να αφήσει να χαθεί. Αντιθέτως, οφείλει να λάβει δυναμικά θέση στις εξελίξεις το συντομότερο, πριν αυτές διαμορφωθούν, μεγιστοποιώντας τη διαθεσιμότητά της στο νέο συμμαχικό πλέγμα στο πλευρό των ΗΠΑ και του Ισραήλ, όπως άλλωστε οφείλει να κάνει εξίσου άμεσα και η Κύπρος αντί να βιάζεται ακατανόητα να «λύσει» τώρα το Κυπριακό. Αν θέλουν οι δύο χώρες που συγκροτούν τον Ελληνισμό έχουν (σήμερα) την ευκαιρία να αλλάξουν τη μοίρα τους επενδύοντας σε αυτή τη συμμαχία. Με όλη τους τη δύναμη.
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
