Ελενα Πέγκα: «Δεν υπάρχει πια αθωότητα»

«Βρήκα πολύ ενδιαφέρον το θέμα» λέει η σκηνοθέτρια Ελενα Πέγκα που διάβασε στα αγγλικά το έργο της σουηδής συγγραφέως Anna Maria Nygren και αποφάσισε να το ανεβάσει. «Θα πεθάνω αν πεθάνεις» ο τίτλος του και η μετάφραση του Βασίλη Παπαγεωργίου, ο οποίος και της το πρότεινε.

«Το έργο αναφέρεται στην αθωότητα που δεν υπάρχει πια ούτε στα παιδιά ούτε στους εφήβους, και ενίοτε ούτε στους ενηλίκους. Γιατί ουσιαστικά η καταστροφή της αθωότητας προέρχεται από τους ίδιους τους ενηλίκους και από κάθε τι που περιβάλλει τον κόσμο μας. Οι νέοι εισπράττουν από το περιβάλλον τους εικόνες βίας όχι μόνο στις μεγάλες πόλεις, αλλά και σε μικρότερα μέρη που φαντάζουν προστατευμένα, αλλά δεν είναι τελικά. Η τηλεόραση, τα βιντεοπαιχνίδια, όλα γύρω μας παραπέμπουν εκεί, στη βία».

Μια απλή καθημερινή ιστορία «που δεν είναι ούτε ηθογραφία ούτε νατουραλιστική, αλλά ποιητική και αφηρημένη» φέρνει στη σκηνή τέσσερις εφήβους, δύο αγόρια και δύο κορίτσια. Εχουν καταφύγει πίσω από μια εργατική εστία –όπου οι γονείς τους κάνουν πάρτι –και πειραματίζονται. Με τον έρωτα, τη βία, το σεξ, τα πάντα. Νιώθουν απροστάτευτα, εγκαταλελειμμένα. Εχουν γνωρίσει την άρνηση, τη μη αποδοχή. Και παρεκτρέπονται.

«Οχι, δεν είναι ταξικό το θέμα» απαντά στη σχετική ερώτηση η Ελενα Πέγκα που θεωρεί ότι αυτοί οι νέοι, ή καλύτερα όλοι οι νέοι, αποτελούν τον καθρέφτη των ενηλίκων. «Κι αυτό που συμβαίνει στην εργατική συνοικία θα μπορούσε να συμβεί οπουδήποτε. Κινείται ανάμεσα στη βία και στην τρυφερότητα, διαθέτει ακρότητες, αφορά στην παραβατικότητα». Η ίδια το έχει αντιμετωπίσει σαν σκοτεινό θρίλερ και παραμύθι μαζί. «Είναι πολύ δύσκολο στο θέατρο να κάνεις ωμό ρεαλισμό όπως στο σινεμά» εξηγεί. Οσο για τον τίτλο, το «Θα πεθάνω αν πεθάνεις» έχει άμεση σχέση με τον απόλυτο τρόπο που αντιμετωπίζουν οι έφηβοι τη ζωή.

Γεννημένη στη Θεσσαλονίκη, με σπουδές θεάτρου και φιλοσοφίας, σεναρίου και συγγραφής στις ΗΠΑ, η Ελενα Πέγκα έζησε εκεί επί μία δεκαετία, ανεβάζοντας δικά της έργα σε πρωτοποριακά θέατρα της Νέας Υόρκης. Στην Ελλάδα επέστρεψε τη δεκαετία του ’90. Συνέχισε να γράφει θέατρο, πεζογραφία, σενάρια και να σκηνοθετεί. Εργα της έχουν μεταφραστεί ή και εκδοθεί στην Ευρώπη και στην Αμερική, ενώ έχει λάβει μέρος σε διεθνή φεστιβάλ.

Στο «Θα πεθάνω αν πεθάνεις» απαγορεύεται η είσοδος σε παιδιά κάτω των 18 ετών, γιατί έτσι απαιτεί το έργο. Ισως γιατί είναι μια παράσταση για τους γονείς τους, για τους ενηλίκους, για όλους εκείνους που δεν είναι ηλικιακώς παιδιά…