«Οι αιτίες για το χάος που επικρατεί στη Μέση Ανατολή είναι πολλές αλλά η κυριότερη είναι η τραγική κατάσταση που επικρατεί στη Συρία. Εξακολουθεί να συμβάλλει στην αποσταθεροποίηση της ευρύτερης περιοχής, γεγονός που έχει ως κατάληξη τα παιχνίδια εξουσίας σε βάρος των απλών ανθρώπων. Είναι πραγματικά τραγικό το να βλέπει κανείς μια χώρα να αποδεκατίζεται κυριολεκτικά μπροστά στα μάτια ολόκληρης της ανθρωπότητας αλλά και τον διαφορετικό βαθμό στον οποίο οι διάφορες εξωτερικές δυνάμεις χρησιμοποιούν το πολιτικό και ιδεολογικό υπόβαθρό τους για την προώθηση των όποιων συμφερόντων τους αντί να ενδιαφερθούν για τους ανθρώπους που επιβιώνουν εκεί αλλά και να τους ρωτήσουν τι μέλλον επιθυμούν για τους ίδιους, για τα παιδιά και για τη χώρα τους».
Αυτά δηλώνει στο «Βήμα» η Νατάνα Ντελόνγκ-Μπας, καθηγήτρια Ισλαμικών Σπουδών στο Boston College, σχολιάζοντας την τραγική κατάσταση που εξακολουθεί να επικρατεί στη Συρία σχεδόν έξι χρόνια μετά το ξέσπασμα του αιματηρού εμφύλιου πολέμου. Την προηγούμενη Πέμπτη, ο ρώσος πρόεδρος Βλαντίμιρ Πούτιν ανακοίνωσε την επίτευξη συμφωνίας ανάμεσα στο καθεστώς της Δαμασκού και στην ένοπλη συριακή αντιπολίτευση για κατάπαυση του πυρός και την έναρξη ειρηνευτικών διαπραγματεύσεων με εγγυήτριες δυνάμεις τη Ρωσία και την Τουρκία.
Τόσο ο συριακός στρατός όσο και ο συνασπισμός της συριακής αντιπολίτευσης εξέφρασαν την υποστήριξή τους προς τη συμφωνία. Αλλά αυτό δεν σημαίνει πως οι ζωές εκατομμυρίων Σύρων θα αλλάξουν προς το καλύτερο από τη μία ημέρα στην άλλη. Σύμφωνα με την αμερικανίδα ακαδημαϊκό και πρόεδρο του Αμερικανικού Συμβουλίου για τη Μελέτη των Ισλαμικών Κοινωνιών, για να μπορέσουν οι Σύροι να σταθούν στα πόδια τους πρέπει να συμβούν τα εξής:
Πρώτον, «όλοι πρέπει να αφήσουν κάτω τα όπλα τους. Ολοι. Τώρα. Δίχως καμιά εξαίρεση. Δίχως να λάβουν υπόψη από ποια πλευρά πολεμούν. Τέρμα οι βομβαρδισμοί. Τέρμα οι σκοτωμοί. Τέρμα η ανταλλαγή κατηγοριών όσον αφορά το ποιος παραβίασε την κατάπαυση του πυρός. Τέρμα η βία από όπου και να προέρχεται. Τελεία και παύλα. Ο θάνατος και οι καταστροφές περισσεύουν. Κανένας δεν «κερδίζει» σε μια τέτοια κατάσταση».
Δεύτερον, «πρέπει να τερματιστούν όλες τις εξωτερικές επιρροές κάθε είδους –και η Ρωσία και το Ιράν και η Σαουδική Αραβία και η Τουρκία και οι Ηνωμένες Πολιτείες πρέπει να σταματήσουν να παρεμβαίνουν. Το μοναδικό που πρέπει να συνεχιστεί είναι η παροχή ανθρωπιστικής βοήθειας καθώς και των απαραίτητων πρώτων υλών για την ανακατασκευή αποκλειστικά βασικών έργων υποδομής. Αντί να συνεχίσουμε να επενδύουμε στη βία και στην καταστροφή, ήρθε η ώρα να ενδιαφερθούμε για τους ανθρώπους και να κάνουμε όλα όσα είναι απαραίτητα ώστε να επιστρέψουν τα παιδιά στο σχολείο πριν χαθεί μια ολόκληρη γενιά».
Τρίτον, «είναι επιτακτικό καθήκον η διεθνής κοινότητα να χρηματοδοτήσει την ανοικοδόμηση της Συρίας, αλλά όχι με όρους «επιχειρηματικών επενδύσεων». Δεδομένου του μεγέθους της απόλυτης καταστροφής των εδαφών και ολόκληρων οικοδομικών τετραγώνων που κάποτε ήταν γειτονιές, είναι αναμφίβολο πως θα περάσουν δεκαετίες για την ανοικοδόμηση της χώρας καθώς επίσης και για την αποκατάσταση της ασφάλειας και της αίσθησης ότι οι άνθρωποι μπορούν να ζήσουν ξανά μαζί. Πρέπει να δοθεί προτεραιότητα στην κατασκευή νέων κατοικιών, στην αποκατάσταση των δικτύων ύδρευσης και ηλεκτροδότησης, στην ανακατασκευή σχολικών κτιρίων και νοσοκομείων, στην αποκατάσταση των γεωργικών εκτάσεων –σε όλα όσα, με λίγα λόγια, είναι απαραίτητα για τις ζωές των απλών ανθρώπων. Πρέπει να τερματιστεί η πολιτική της ισχύος και η αντιπαράθεση όσον αφορά το ποιος θα κατέχει την εξουσία. Οι απλοί άνθρωποι πρέπει με κάποιον τρόπο να επιστρέψουν στην καθημερινότητα».
Τέταρτον, «όλοι οι εγκληματίες πολέμου θα πρέπει να λογοδοτήσουν στη Δικαιοσύνη, ο Μπασάρ αλ Ασαντ θα πρέπει να εγκαταλείψει την εξουσία και οι εξωτερικές δυνάμεις που συνέβαλαν με το έναν ή τον άλλον τρόπο στη συνέχιση του πολέμου θα πρέπει να κληθούν να καταβάλουν πολεμικές αποζημιώσεις. Κατά το παρελθόν η θεωρία του Δίκαιου Πολέμου καθόριζε ότι ο πόλεμος είναι επιτρεπτός μόνον όταν υπηρετεί το δίκαιο. Πλέον έχουμε εισέλθει σε μια περίοδο κατά την οποία είναι απαραίτητη μια «δικαιοσύνη της αποκατάστασης» που θα διαδεχθεί τον πόλεμο. Αυτό σημαίνει ότι είναι επιτακτική υποχρέωση η χρηματοδότηση για την αποκατάσταση όλων όσα έχουν καταστραφεί. Αυτοί που προκάλεσαν αυτό το χάος θα πρέπει να λογοδοτήσουν και να πληρώσουν. Εάν οι χώρες ξοδεύουν δισεκατομμύρια για να καταστρέψουν τα μέσα επιβίωσης αλλά και τις ίδιες τις ζωές των ανθρώπων, τότε μπορούν να ξοδέψουν δισεκατομμύρια και για την αποκατάστασή τους» κατέληξε η κυρία Ντελόνγκ-Μπας.
HeliosPlus
