Το επταήμερο του Διόδωρου

Αυτό ήταν, τέλειωσε μία ακόμη χρονιά. Είναι καταπληκτικό το πόσο εύκολα κυλούν τα χρόνια: τικ τακ, τικ τακ, ασταμάτητα τα ρολόγια· χρατς χρατς γυρίζουν οι σελίδες των ημερολογίων και φεύγει ο χρόνος, όπως μέσα από τα δάχτυλά μας το νερό όταν προσπαθούμε να το πιούμε με τη χούφτα από βουνίσια πηγή. Εφευρέθηκαν τα ποτήρια και το νερό το φυλακίζουμε, αλλά μηχάνημα που να φυλακίζει τον χρόνο ακόμα δεν βρήκαμε.

Εντάξει, το ξέρω: ούτε τα ρολόγια κάνουν πλέον τικ τακ, ούτε γυρίζουμε σελίδες ημερολογίων –τα έχουν αναλάβει ηλεκτρονικά συστήματα όλα αυτά και ο χρόνος κυλά σιωπηλά, όπως την εποχή που δεν είχαν ακόμη εφευρεθεί τα μηχανικά ρολόγια. Κοιτούσαν το στερέωμα τότε οι άνθρωποι για να μάθουν πού βρίσκονται μέσα στον χρόνο. Εχουμε αναθέσει σε μηχανές να κοιτούν το στερέωμα και εμείς το βλέπουμε στις οθόνες.

Αν με τον δεύτερο, γιατί θέλει να μην τηρεί τους κανόνες; Τον αδίκησαν και θα μπορούσε να είναι πρύτανης της Οξφόρδης αντί καθηγητής στο Καποδιστριακό, πρωθυπουργός αντί του Τσίπρα ή και πρωθυπουργός της Βρετανίας, όπως άλλοι μαθητές του Eton College, αν ήταν τυχοδιώκτης και απατεώνας; Μήπως όμως απλώς δεν είχε τις ικανότητες για τέτοια αξιώματα;

Πλησιάζει στα 60, τέλος του χρόνου είναι, ας κάνει ο Τσακαλώτος τον προσωπικό απολογισμό του και ας αποφασίσει· εμείς όμως δεν θα του επιτρέψουμε να επιβαρύνει και άλλο τους δικούς μας απολογισμούς –κυρίως τους οικονομικούς (πλήρωσα με την πιστωτική κάρτα, με δόσεις, τα τέλη κυκλοφορίας, ημερολόγιό μου) –για να παριστάνει τον «προδότη της τάξης του» στο διεθνές αριστερό στερέωμα.

Δωρεάν ελάβετε, δωρεάν δότε

Πάλι παρασύρθηκα με τα πολιτικά, ενώ το θέμα μας είναι το μάταιο νεροκουβάλημα στον τρύπιο πίθο του χρόνου. Αν τουλάχιστον κάτω από τον πίθο υπήρχε φτερωτή μύλου, ρόδα που να τη γυρίζει το αδικοχαμένο νερό μας και να κάνει κάτι χρήσιμο… Αλλά και αν υπάρχει τέτοια ρόδα, μυλόπετρες γυρίζει που αλέθουν προσδοκίες, σχέδια, όνειρα, έρωτες, φιλίες, μίση –ακόμα και τις αναμνήσεις, ούτε αυτές γλιτώνουν από τη ροή του χρόνου.

Οργανώνουν και γιορτές εκεί (για να μας παρηγορήσουν για το χάλι) η Ρένα Δούρου της Περιφέρειας και η αρμόδια αντιπεριφερειάρχης Ερμίνα Κυπριανίδου –αυτή που συνεχώς υπόσχεται ότι θα σώσει το Πάρκο παραδίνοντάς το σε «συλλογικότητες», άλλες από τις συμμορίες ναρκεμπόρων και σωματεμπόρων που το διαχειρίζονται εδώ και χρόνια.

Γιορτές με τον προπαγανδιστικό και γελοίο τίτλο «Χριστούγεννα με την Περιφέρεια» –ούτε καν αναφέρεται στο πρόγραμμα πως θα λειτουργεί αγορά, μήπως και κατηγορήσουν οι σύντροφοι των «συλλογικοτήτων» τις κυρίες της Περιφέρειας, που θα κάνουν τα ψώνια τους στην Ερμού, ότι «εμπορευματοποιούν δημόσιους χώρους». Δεν με ενδιαφέρει από πού ψωνίζουν ή αν είναι πλούσιοι αυτοί που μας κυβερνούν, ημερολόγιό μου· δεν ανέχομαι όμως να ανεβαίνουν στην πλάτη μου για να επιδεικνύουν τα αριστερά τους φο μπιζού.

Αλλά μήπως –τέλος του χρόνου είναι –αξίζει να αναλογιστεί αν, εκτός από επαγγελματίας πολιτικός πλέον, είναι ίσως αχάριστη και ανάλγητη; Δεν ακούσαμε να κάνει για τους πρόσφυγες ή άλλους αδικημένους κάτι αντίστοιχο με αυτό που έκαναν άλλοι για την ίδια, ούτε να τους δωρίζει κάτι από τους μισθούς της και τις δωρεές.

Ας το ευχηθούμε, μόνο έτσι θα έχουμε καλή χρονιά.