Το ηλιακό «μονοπάτι» του μέλλοντος

Ηλεκτροκίνητα οχήματα κινούνται πάνω σε αυτοκινητοδρόμους, η επιφάνεια των οποίων καλύπτεται από φωτοβολταϊκά πάνελ που με τη σειρά τους τροφοδοτούν με την απαραίτητη ηλεκτρική ενέργεια γειτονικές πόλεις και χωριά. Μοιάζει με σενάριο επιστημονικής φαντασίας, ωστόσο για τους κατοίκους της Tourouve, μιας μικρής πόλης βόρεια του φημισμένου Le Mans, αποτελεί καθημερινότητα.

Αν και χρειάστηκαν περισσότερα από πέντε χρόνια εξέλιξης και δοκιμών, αν και το κόστος για την κατασκευή του πρώτου «ηλιακού χιλιομέτρου» στον πλανήτη άγγιξε τα 5 εκατ. ευρώ, τίποτα δεν φαντάζει ικανό να μειώσει την περιβαλλοντική και όχι μόνο αξία της προσπάθειας. Μιας προσπάθειας που «υπογράφει» ο κατασκευαστικός όμιλος Colas και φέρει –όχι τυχαία –την κωδική ονομασία «Wattway».

Με τη γλώσσα των αριθμών

Σύμφωνα με την κατασκευάστρια εταιρεία, για την κάλυψη των 2.800 τετραγωνικών μέτρων (αυτή είναι η έκταση που καταλαμβάνει ο μήκους ενός χιλιομέτρου και πλάτους δύο μέτρων «ηλιακός δρόμος») απαιτήθηκε η δημιουργία 90.000 φωτοβολταϊκών πλακιδίων.

Το πάχος των πλακιδίων αυτών είναι μικρότερο του ενός εκατοστού, γεγονός που επέτρεψε την εφαρμογή τους στον υπάρχοντα ασφαλτοτάπητα, χωρίς να απαιτηθεί η αποξήλωσή του ή κάποια άλλη, εξίσου χρονοβόρα προεργασία.

Κρίσιμο παράγοντα για την επιτυχία του φιλόδοξου, ομολογουμένως, εγχειρήματος αποτελεί ο βαθμός ενεργειακής απόδοσης της πειραματικής εγκατάστασης. Παρά την επίπεδη-σταθερή διάταξη των πάνελ, όπως άλλωστε και την πιθανή σκίασή τους από τα διερχόμενα οχήματα, υπολογίζεται πως ένας ηλιακός δρόμος υπολείπεται κατά πέντε ποσοστιαίες μονάδες από μια συμβατική φωτοβολταϊκή μονάδα σε ό,τι αφορά την αποδοτικότητα με την οποία μετατρέπει την ηλιακή ενέργεια σε ηλεκτρική.

Με τον δύσκολο τρόπο αναμένεται να αποδειχθεί η αντοχή στον χρόνο του πρώτου «ηλιακού» δρόμου, καθώς σύμφωνα με τους υπολογισμούς των τοπικών αρχών τα 90.000 πλακίδια καλούνται να ανταποκριθούν στο καθημερινό πέρασμα περισσότερων από 2.000 οχημάτων.