Η κυβέρνηση μπορεί να κομπάζει ότι επέτυχε να μοιράσει «δώρο» στους χαμηλοσυνταξιούχους κόντρα στη θέληση του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, αλλά η επιστολή Τσακαλώτου που αποκάλυψε το ΒΗΜΑ φανερώνει το μέγα βάρος που συνόδευσε και θα συνοδεύει για καιρό τη συγκεκριμένη επιλογή.
Από την επιστολή του υπουργού Οικονομικών, από τις δεσμεύσεις που ανελήφθησαν και τις διαβεβαιώσεις που προσφέρθηκαν, κατεδείχθη μεγαλοπρεπώς για ακόμη μια φορά ότι η μέθοδος της «ενόπλου επαιτείας» δεν είναι ενδεδειγμένη, δεν αποδίδει και εντέλει δεν ταιριάζει σε χώρα συνεπή και οργανωμένη που διεκδικεί τη διεθνή εμπιστοσύνη και τις ξένες επενδύσεις για την οριστική έξοδο από την κρίση.
Η ατμόσφαιρα συγνώμης που αναδύεται από την επιστολή Τσακαλώτου, οι όρκοι πίστης στο μνημόνιο, οι διαβεβαιώσεις ότι το μέτρο είναι προσωρινό, ότι δεν θα μονιμοποιηθεί και η υπόσχεση ότι στο μέλλον δεν πρόκειται να επαναληφθούν παρεκτροπές και μονομερείς ενέργειες, φανερώνουν αν μη τι άλλο την εξάρτηση, την αδυναμία και βεβαίως το ανώφελο εσωτερικό πολιτικό παιγνίδι, που δεν αντέχει ούτε δέκα μέρες σε εξωτερική έκθεση.
Δεν είναι η πρώτη φορά βεβαίως που συμβαίνει κάτι τέτοιο. Όλες οι κυβερνήσεις στα χρόνια της κρίσης, με εξαίρεση εκείνης του Λουκά Παπαδήμου, υπέπεσαν στον πειρασμό εξευμενισμού και χαλιναγώγησης της κοινής γνώμης.
Αντίστοιχες πράξεις «αντίστασης» επιχείρησαν και οι προκάτοχοι του κ.Τσίπρα.
Άπαντες απέτυχαν, με αποτέλεσμα να βρεθούν οι ίδιοι και η χώρα σε δυσχερέστερη θέση.
Αυτός είναι και ο λόγος που η ελληνική κρίση παρατείνεται στο χρόνο και δεν λέει να τελειώσει.
Ο κ.Τσίπρας οφείλει να κατανοήσει ότι με «κολπάκια» δεν κερδίζεται το μέλλον.
Η έξοδος της χώρας από την κρίση απαιτεί συνέπεια, συνέχεια και σταθερότητα.
Μόνο έτσι θα ανακτηθεί η εμπιστοσύνη και θα κερδηθεί ο διεκδικούμενος σεβασμός φίλων και εχθρών.
ΤΟ ΒΗΜΑ
