12 ερωτήσεις στον Αργύρη Ξάφη

Πρωταγωνιστείτε στο «Λαμπεντούζα», σε σκηνοθεσία Βαγγέλη Θεοδωρόπουλου. Είστε ένας ψαράς που η δουλειά του πλέον είναι να περισυλλέγει τις σορούς των μεταναστών από τη θάλασσα. Τι συναισθήματα θέλετε να δημιουργηθούν στον θεατή, φεύγοντας από το θέατρο; «Ο Αντερς Λουστγκάρτεν, ο συγγραφέας του έργου, είπε ότι η απελπισία είναι το καλύτερο δώρο για το υπάρχον σύστημα. Ετσι, αυτό που προσπαθούμε να γεννήσουμε στους θεατές είναι η ελπίδα. Υπάρχει και το προσωπικό πέρα από το οικουμενικό».

Πάντως, δυστυχώς πολλές φορές είναι σαν οι πνιγμοί των μεταναστών να έχουν «εισβάλει» στην καθημερινότητά μας σε τέτοιο βαθμό που πλέον μοιάζει να έχουμε συνηθίσει τη φρίκη… «Δεν έχουμε συνηθίσει, διαφωνώ. Εχουμε κλείσει τα μάτια μας μέχρι να περάσει. Πιστεύουμε ότι κάποιος μάγος, όχι εμείς, θα κάνει κάτι και θα περάσει».

Στο έργο δίνετε στο πρόσωπο του μετανάστη όνομα, ιστορία, συναισθήματα. Ενας ακροδεξιός θα μπορούσε να καταλάβει την παράσταση; Η ανθρωπιά είναι τελικά θέμα ιδεολογίας; «Οι πάντες πρέπει να μπορούν να καταλάβουν μια παράσταση. Το τι θα κάνει ο καθένας με την εμπειρία που του δίνεται είναι δικό του θέμα. Αν θα διαλέξει, δηλαδή, να γίνει «μεγαλύτερος» άνθρωπος ή να οδηγηθεί στη μισαλλοδοξία και στον μισανθρωπισμό».

Ο ήρωάς σας, ο Στέφανο, λέει στο τέλος του έργου ότι αυτοί οι άνθρωποι μας δίνουν ελπίδα. Το πιστεύετε ή τελικά αυτό που συμβαίνει σήμερα στη Μεσόγειο είναι η απόδειξη ότι αυτός ο κόσμος γίνεται όλο και χειρότερος; «Θα ήμουν αγνώμων και ανιστόρητος να πω ύστερα από δύο Παγκοσμίους Πολέμους, μετά τη μεγαλύτερη σε διάρκεια περίοδο ειρήνης, ότι ο κόσμος αυτός γίνεται όλο και χειρότερος. Απλώς εμείς μπορούμε να δούμε μόνο τη δική μας ζωή».

Τι φοβάστε περισσότερο όταν βρίσκεστε πάνω στη σκηνή; «Φοβάμαι ό,τι φοβάται ο κάθε καλλιτέχνης: την εκ γενετής αδιαφορία».

Διδάσκετε υποκριτική στη Σχολή του Ωδείου Αθηνών. Ποια ερώτηση μαθητή/μαθήτριάς σας σάς έχει φέρει σε δύσκολη θέση; «Δεν με έχει φέρει καμιά ερώτηση σε δύσκολη θέση. Αλλά με έχει φέρει σε πολύ δύσκολη θέση μία συγκεκριμένη δήλωση, μία ακλόνητη άποψη».

Ποια είναι τα επόμενα σχέδιά σας; «Σκηνοθετώ τους μαθητές μου από το Ωδείο Αθηνών στον «Οιδίποδα Τύραννο», μια παράσταση που θα παρουσιαστεί στις 8 και 9 Φεβρουαρίου στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών».

Ποια πολιτική είδηση που διαβάσατε τελευταία σάς εξόργισε; «Με θυμώνει η χρήση της ανθρώπινης ζωής ως αντίβαρο και δόλωμα για πολιτικά παιχνίδια. Δεν με εξοργίζει, γιατί η οργή είναι χωρίς στόχο. Ενώ ο θυμός απευθύνεται και μπορεί να εκφραστεί δημοκρατικά».

Ο Αλέξης Τσίπρας πώς σας φαίνεται; «Βολικός».

Ποια είναι η μεγαλύτερη πολυτέλεια που επιτρέπετε στον εαυτό σας; «Νομίζω ότι η μεγαλύτερη πολυτέλεια που προσφέρω στον εαυτό μου είναι να τον προσέχω και να τον φροντίζω. Να μην τον δέρνω και να μην τον πατάω με την πρώτη ευκαιρία σαν να μην αξίζει τίποτα».

Θα ήθελα να μου περιγράψετε την τέλεια εικόνα ευτυχίας. «Εμένα μου αρέσει η διάρκεια, δεν μου αρέσει η στιγμή. Ευτυχία για μένα θα είναι να ζήσω πολλά χρόνια υγιής και με αγάπη, όπως ζω τώρα».

Τα Χριστούγεννα είναι μια εποχή που σας κάνει να μελαγχολείτε; «Οχι, δεν έχω μελαγχολήσει πότε τα Χριστούγεννα. Δεν είμαι τόσο εναλλακτικός».