Η τραγωδία του Βερολίνου, που ήρθε να προστεθεί στη σειρά προηγουμένων στη Γαλλία και αλλού, τις οποίες όλες προκάλεσε η φανατική μισαλλόδοξη μουσουλμανική τρομοκρατία, αναμφίβολα θα αποδειχθεί ο σημαντικότερος καταλύτης πολιτικών εξελίξεων όχι μόνον στη Γερμανία όπου ήδη οι επιπτώσεις της καταγράφονται μετρήσιμες στις δημοσκοπήσεις, αλλά συνολικά στη Γηραιά Ηπειρο για το έτος που φεύγει και, κυρίως, για εκείνα που έρχονται.
Οσο κι αν δεν υπάρχουν όμως αμφιβολίες για την πολιτική σημασία και το βάρος αυτής της νέας απεχθούς μαζικής δολοφονίας αθώων ανθρώπων, υπάρχει μεγάλη αμφιβολία για το πώς θα διαχειριστεί η Ευρώπη συνολικά την επόμενη ημέρα από το φρικτό αυτό γεγονός, σε μία περίοδο μάλιστα πολλαπλών εκλογικών αναμετρήσεων.
Η έξαρση της ισλαμικής τρομοκρατίας έχει καταστεί πλέον η μεγαλύτερη και πιο σοβαρή αιτία τροφοδότησης των διαλυτικών τάσεων της Ευρώπης, αφήνοντας πια πίσω της ακόμα και την δημοσιονομική και πολιτική κρίση που τη βασανίζει διαρκώς από το 2010 μέχρι σήμερα.
Αν η Ευρώπη, και φυσικά, πάνω από όλους, η Γερμανία, δεν δει επιτέλους, ακόμα και μετά από αυτό, ότι ήρθε η στιγμή να κατευνάσει όλα τα άλλα μέτωπα και να ρίξει όλο της το βάρος ώστε να ενισχύσει ουσιαστικά και αποτελεσματικά τα σύνορά της, τα οποία βρίσκονται στο Αιγαίο και όχι στα Σκόπια, καθώς και την πραγματική εσωτερική της συνοχή που υποχωρεί διαρκώς, τότε χτυπήματα σαν αυτό, θα οδηγήσουν στο, σχετικά σύντομο μάλιστα, τέλος της.
Τα τελευταία χρόνια Βερολίνο και Βρυξέλλες απέτυχαν παταγωδώς να επικεντρωθούν στην ουσία των μεγάλων και αληθινών ευρωπαικών προβλημάτων, που, τώρα, καθίστανται πλέον ανυπέρβλητα. Αντί γι αυτό, επέλεξαν να τρώνε τις σάρκες μιας Ενωσης που πλέον αργοσβήνει.
Οι αδικοχαμένοι νεκροί του Βερολίνου, είναι νεκροί όλων μας, όλης της Ευρώπης, όλου του πολιτισμού και του πνεύματος των ιδρυτών της που αυτή θα έπρεπε να αντιπροσωπεύει, αλλά, δυστυχώς, δεν το κάνει πια. Στο Βερολίνο και στις Βρυξέλλες πρέπει να κατανοήσουν βαθιά αυτή την αλήθεια και να μην την παρακάμψουν. Πρέπει, στο όνομα όλων αυτών των νεκρών που μέτρησε η Ευρώπη, να σκεφτούν ξανά τα λάθη τους και να αντιληφθούν ότι πρέπει επιτέλους να τα διορθώσουν.
Αυτό σημαίνει να ενώσουν ξανά, αντί να διχάζουν. Μόνον έτσι θα δώσουν στην Ευρώπη μια τελευταία ευκαιρία να ενωθεί τίμια, ισότιμα και αληθινά, πειστικά για όλους τους πολίτες της, τα έθνη και τα κράτη της, ώστε να μπορέσει να σταθεί απέναντι στις τεράστιες προκλήσεις που έρχονται καλπάζοντας και που καμία χώρα δεν μπορεί να αντιμετωπίσει μόνη της. Όλα τα άλλα, πρέπει, αυτή τη στιγμή, να μπουν αμέσως στην άκρη. Και πρέπει να το κάνουν τώρα. Οσο είναι ακόμα καιρός.
