Η εκλογική ήττα-τιμωρία των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ θεωρείται πλέον δεδομένη. Δεν αρκεί όμως το νομοτελειακό ναυάγιο αυτής της ψευδοαριστερής και συνάμα ακροδεξιόστροφης παρένθεσης, για την επικράτηση και επιτυχή πορεία του επόμενου κυβερνητικού σχήματος (και σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις), του Κυριάκου Μητσοτάκη.
Το νέο αυτό κυβερνητικό σχήμα ανεξαρτήτως των οποιωνδήποτε υψηλών ποσοστών εκλογής του, φυσικά και του μπόνους των 50 εδρών, επιβάλλεται να έχει την κριτική συμπαράσταση και των άλλων κοινοβουλευτικών δυνάμεων του δημοκρατικού τόξου (Δημοκρατική Συμπαράταξη, Ποτάμι, ΚΚΕ, Ένωση Κεντρώων), ήδη από τις παραμονές των προσεχών εκλογών.
Βασική βεβαίως προϋπόθεση για τη δημιουργία ενός παρόμοιου Μετώπου, είναι η είσοδος των παραπάνω δυνάμεων στη Βουλή, έστω και με οριακά ποσοστά της εκλογής τους. Διαφορετικά, επείγει εκ των πραγμάτων η συμμετοχή τους στις εκλογές, ή με τη μορφή συνασπισμού πολιτικών δυνάμεων, ή και νέου κόμματος, με αναλλοίωτες όμως ιδεολογικοπολιτικά τις συνιστώσες του. Και φυσικά, χωρίς τις νάρκες των ηγεμονιστικών πλεγμάτων.
Όμως, από μία παρόμοια διαμόρφωση των πολιτικών συσχετισμών, οίκοθεν νοείται ότι πρέπει ν’ αποκλεισθεί η συμμετοχή των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ. Και λόγω της εν γενεί πολιτικής συμπεριφοράς τους, που τους κατατάσσει στην κατηγορία ψευδεπίγραφων ριζοσπαστικών δυνάμεων, αλλά και με τα ήδη έκδηλα στίγματα μονοκομματικού καθεστωτισμού, με τις ξεκάθαρες θέσεις πολιτικο-οικονομικής ολιγαρχίας.
Για την τελεσφόρηση αυτού του Μετώπου επιβάλλεται, τόσο η κ. Φώφη Γεννηματά, όσο και ο κ. Βασίλης Λεβέντης να παύσουν να βαυκαλίζονται, με τη φρούδα ελπίδα, ότι υπάρχουν περιθώρια σύγκλισης με το σύνολο ή, με μέρος των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ. Και συγκεκριμένα, η κ. Γεννηματά ν’ αναλογιστεί, ότι ο ΣΥΡΙΖΑ απεργάσθηκε, κατά τον πλέον ανέντιμο και τυχοδιωκτικό τρόπο, τη γενιτσαροποίηση των ριψάσπιδων λιποτακτών και καιροσκοπικών στοιχείων του πάλαι ποτέ κραταιού ΠΑΣΟΚ. Με τη σειρά του, ο κ. Λεβέντης, να ξεκαθαρίσει ότι, στο οποιοδήποτε εμβόλιμο οικουμενικό κυβερνητικό σχήμα, αποκλείεται η συμμετοχή των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ.
Η αιτιολογία για τον αποκλεισμό των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ από αυτές τις πρωτοβουλίες είναι αυτονόητη: Οποιοδήποτε πολιτικό φλερτ με τους ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, θα παγιώσει τον διαλυτικό ρόλο τους στις συνεργασίες, αλλά κυρίως, για το μέλλον της ίδιας της Δημοκρατίας.
Ο Αλέξης Τσίπρας, οσοδήποτε και αν προσποιείται ότι αγνοεί την απορριπτική βαθμολογία του από τον ελληνικό λαό, όσο και την ευρωπαϊκή κοινή γνώμη, για τις αμέτρητες ηθικές μεταπτώσεις του και κυρίως για την εξαπάτηση του εκλογικού σώματος με τις χωρίς αντίκρισμα υποσχέσεις του και το ξεπούλημα της χώρας, για τα «τριάκοντα αργύρια» της εξουσιομανίας του, άλλο τόσο αδυνατεί να κρύψει τον πανικό του επερχόμενου εκλογικού του ολέθρου. Και ο πανικός αυτός εκδηλώνεται:
– Με βιντεοσκοπημένες και σκηνοθετημένες από τα κυβερνητικά-κομματικά κανάλια της ΕΡΤ Α.Ε. προεκλογικές εξορμήσεις στην Περιφέρεια. Εδώ πλέον μιλάμε για προπαγάνδα Μεταξικού ή Ερντογκανικού τύπου, με φερτά ακροατήρια χειροκροτητών από την πρωτεύουσα ή με κομματικούς πραιτωριανούς της επαρχίας. Κυρίως όμως, με τον προστατευτικό κλοιό ειδικών αστυνομικών (μασκοφόρων) για την καταστολή… ταραχών!
– Με ασύστολο υβρεολόγιο κατά της Αντιπολίτευσης και των πιστωτών.
– Με αποκλεισμό της τηλεοπτικής κάλυψης από τα ελεύθερα και υψηλής τηλεθέασης τηλεοπτικά κανάλια, των συνταρακτικών αποδοκιμασιών της κυβερνητικής κουστωδίας, σε κάθε παρόμοια εξόρμηση.
Αλλά, χωρίς να γινόμαστε μάντεις κακών ειδήσεων, ας αναλογιστούμε, ότι τόσο ο Αλέξης Τσίπρας, όσο και η γνωστή… Γερουσία, που συμπορεύεται με αυτόν και τον καθοδηγεί, (Φλαμπουράρης-Δραγασάκης), πιθανόν να οραματίζονται συνέχιση του διαλυτικού (λικβινταριστικού, κατά την μαρξιστική διάλεκτο), ρόλου του ΣΥΡΙΖΑ και από τη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Εδώ πλέον εννοούμε την κυριαρχία του «άβατου» των Εξαρχείων, που έχει εξελιχθεί στο χειρότερο μοντέλο βραζιλιάνικης φαβέλας, που το τρέμουν οι συντεταγμένες νόμιμες αστυνομικές δυνάμεις ή το υποθάλπουν αμφιλεγόμενοι υπουργοί τους.
Αναφορικά τώρα με το μέλλον του πολιτικού μορφώματος ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, είναι προφανές ότι δεν περισσεύουν δάκρυα για το πένθιμο εμβατήριο, που θα συνοδεύσει την αιφνιδίως ανυψωμένη, σε ποσοστά οπαδών φούσκα του υδρογόνου, που με την πρώτη σπίθα θα εκραγεί… Η αναδίπλωσή του επομένως, στις γραφικές ποσοστιαίες αφετηρίες του 3% και 4%, προδιαγράφεται ως νομοτελειακή κατάληξη. Άλλωστε και εδώ περιττεύουν τα επιμνημόσυνα δάκρυα. Γιατί το ποσοστό αυτό αντιπροσώπευε ανέκαθεν μία ολιγάριθμη καλοπληρωμένη ψευδο-διανοουμενίστικη ελίτ, που με ταχυδακτυλουργικούς ελιγμούς σαύρας ή σαλαμάνδρας, όχι μόνον εισχωρούσε στα εκάστοτε κόμματα εξουσίας, αλλά και απεργαζόταν τη διάλυσή τους, σύμφωνα με τον σοφό αφορισμό «Ουδείς αγνωμονέστερος του ευεργετηθέντος».
Και από την άποψη αυτή, οι δυνάμεις του αντι-ολοκληρωτικού δημοκρατικού τόξου, Δημοκρατική Συμπαράταξη, ΝΔ, ΚΚΕ, Ποτάμι, Ένωση Κεντρώων, αλλά και του παροπλισμένου σοσιαλδημοκρατικού κινήματος της Ελιάς και των ‘58’ ή και το ΚΙΔΗΣΟ, ας φυλάνε τα ρούχα τους για να έχουν τα μισά…
Υ.Γ.: Για την αποφυγή κάθε παρανόησης, ως προς την πολιτική ταυτότητα του εν λόγω Δημοκρατικού Μετώπου, εννοείται ότι μετά τον εκτοπισμό (δια της κάλπης), του ΣΥΡΙΖΑ από τα κυβερνητικά δρώμενα, το Δημοκρατικό Μέτωπο που θα τον αποκλείσει, θα έχει το απεριόριστο δικαίωμα, ακόμα και για την πιο σκληρή και τεκμηριωμένη αντιπαράθεση με την επί θύραις κυβέρνηση Μητσοτάκη.
